دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
60
2
2017
06
22
تأثیر استفاده از آلوگرافت پوستی بر بقای بیماران سوختگی ماژور
433
440
FA
سید حسن
طاووسی
استادیار گروه جراحی، مرکز تحقیقات جراحی سرطان و دپارتمان سوختگی بیمارستان امام رضا(ع)، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
dr.tavusi@yahoo.com
علی
احمدآبادی
استادیار گروه جراحی، مرکز تحقیقات جراحی سرطان و دپارتمان سوختگی بیمارستان امام رضا(ع)، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
ahmadabadia@mums.ac.ir
مجید
خادم رضاییان
0000-0003-2698-176X
متخصص پزشکی اجتماعی، گروه پزشکی اجتماعی و بهداشت عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
majidrezaiyan@yahoo.com
علیرضا
رضاپناه
استادیار گروه جراحی، بیمارستان طالقانی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
rezapanaha1@mums.ac.ir
مریم
رشچی
اتاق عمل دپارتمان سوختگی، بیمارستان امام رضا (ع)، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
rashchim1@mums.ac.ir
مریم
احمدی حسینی
اتاق عمل دپارتمان سوختگی، بیمارستان امام رضا (ع)، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
ahmadihm1@mums.ac.ir
زهرا
آهنجان
اتاق عمل دپارتمان سوختگی، بیمارستان امام رضا (ع)، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
ahanjanz1@mums.ac.ir
10.22038/mjms.2017.10095
<strong>مقدمه</strong><br /> آلوگرافت پوستی استاندارد طلایی، پوشش موقت زخمهای سوختگی میباشد. حتی در سوختگیهای درجه 2 این روش در مقایسه با درمان آنتی میکروبیال موضعی، طول مدت بستری و موربیدیته را کاهش میدهد. با این وجود مطالعهای در مورد اثرات استفاده از آلوگرافت در بقای بیماران سوختگی در ایران انجام نشده است. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر استفاده از آلوگرافت پوستی در طول مدت بستری و مرگ و میر بیماران در مرکز ارجاعی سوختگی بیمارستان امام رضا (ع) در شرق کشور میباشد.<br /> <strong>روش کار</strong><br /> مطالعه حاضر به صورت مورد شاهدی بر روی بیماران سوختگی ماژور بستری شده در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد در دوره زمانی ابتدای مهر ماه سال1389 تا پایان شهریور سال1393 که تحت عمل آلوگرافت پوستی قرار گرفته بودند، انجام شد. گروه شاهد را بیماران بستری شده در بخش سوختگی تشکیل میدادند که تحت آلوگرافت قرار نگرفته بودند و از نظر سن، جنس و درصد سوختگی با گروه مورد همسانسازی شدند. پیامد مورد بررسی، مدت زمان بستری بودن بیمار، وضعیت در زمان ترخیص (زنده، فوت شده) بود. نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) برای تحلیل نتایج به کار گرفته شد. منحنی بقای کاپلان مایر و آزمون رتبه لگاریتمی برای مقایسه بقا در دو گروه و رگرسیون کاکس برای یافتن عوامل پیش بینی کننده مرگ به کار رفت.<br /> <strong>نتایج</strong>: 56 بیمار در گروه مورد و 112 نفر در گروه شاهد، تحت مطالعه قرار گرفتند. میزان مرگ در مدت بستری در دو گروه تفاوت معنیداری نداشت (434/0=p). اما تعداد روزهای بستری در گروه مورد (9/13 ± 39) به طور معنیداری بیشتر از گروه شاهد (5/14 ± 8/21) بود(001/0=p). میانگین زمان بقا در گروه مورد (51 روز، دامنه اطمینان 95%= 45-56) بیشتر از گروه شاهد (48 روز، دامنه اطمینان 95%= 39-58) بود(017/0=p). سن(070/1 – 005/1=%95,CI 03/1=OR) و تعداد دفعات استفاده از آلوگرافت (945/0 – 142/0=95%,CI 038/0=OR) متغیرهای پیشگویی کننده مرگ بودند.<br /> <strong>نتیجهگیری</strong>: اگر چه استفاده از آلوگرافت پوستی در سوختگیهای وسیع (بیش از 50%) موجب کاهش مرگ و میر بیماران سوختگی شد، ولی استفاده از آن در سوختگیهای کمتر از 50% در کاهش مرگ و میر بیماران موثر نبوده است. پیشنهاد میشود با توجه به محدودیت دسترسی در اکثر مراکز سوختگی کشور، بیماران دچار سوختگی وسیع برای استفاده از این فرآورده نجات بخش در اولویت قرار گیرند.
آلوگرافت پوستی,سوختگی,بقا,مشهد,طول مدت بستری
https://mjms.mums.ac.ir/article_10095.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_10095_3ba2b0197b25167d2e078feace350356.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
60
2
2017
06
22
طولانی شدن فاصله QTc در مصرف کنندگان متادون و رابطه ی آن با تغییرات هورمونی
441
449
FA
شکوفه
بنکداران
دانشیار گروه غدد دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بیمارستان قائم مشهد، مرکز تحقیقات غدد، مشهد، ایران
bonakdaransh@mums.ac.ir
مینا
اکبری راد
https://orcid.org/0000-0002-1071-7983
استادیارگروه داخلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بیمارستان قائم مشهد،مرکز تحقیقات غدد، مشهد، ایران.
akbariradm@mums.ac.ir
مهدی
حسن زاده دلویی
استاد گروه قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بیمارستان قائم مشهد، مرکز تحقیقات قلب و عروق، مشهد، ایران.
hassanzadehm@mums.ac.ir
مهدی
آخوند زاده منطقی
دانشیار روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
manteghim@mums.ac.ir
عبدالله
فیروزی
داروساز، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
10.22038/mjms.2017.10096
<strong>مقدمه</strong><br /> متادون به عنوان دارویی جهت کنترل دردهای مزمن و در ترک اعتیاد امروزه مصرف کنندگان زیادی دارد. عوارض قلبی به ویژه افزایش فاصله QT از عوارض شناخته شده این دارو میباشد. به نظر میرسد عوامل متعددی در ایجاد این عارضه دخالت دارد. از آنجایی که مطالعاتی مبنی بر دخالت کاهش هورمونهای جنسی در افزایش فاصله QT وجود دارد، این مطالعه با هدف مقایسه این عارضه قلبی در مصرف کنندگان متادون با افراد گروه کنترل سالم و همچنین بررسی رابطهی آن با تغییرات هورمونی انجام گردید.<br /> <strong>روش کار</strong><br /> 40 بیمار که حداقل به مدت 6 ماه متادون مصرف کرده بودند و 40 فرد سالم به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. از تمام افراد تحت مطالعه، بررسی هورمونی شامل T3 و Free T4 و TSH و LH و FSH و تستوسترون و استرادیول و الکترکاردیوگرام به عمل آمد. تغییرات هورمونی و تغییرات الکتروکاردیوگرام در هر دو گروه با یکدیگر مقایسه گردید. سپس رابطهی تغییرات الکترکاردیوگرام با سایر پارامترها شامل انواع هورمونهای اندازه گیری شده و فاکتورهای عمومی همانند قد و وزن و BMI، ارزیابی شد.<br /> <strong>نتایج</strong><br /> تغییر معنیداری در هورمونهای مورد بررسی بین افراد مصرف کننده متادون و گروه کنترل سالم به جز در رابطه با تغییر در سطح FSH دیده نشد. افراد تحت درمان با متادون افزایش معنی داری را در فاصلهی QT (2/63 ± 7/455 در گروه مصرف کننده در مقابل2/22 ±2/426 در گروه سالم) و کاهش معنیداری در فاصلهی PR (22/36 ± 00/139 در گروه مصرف کننده متادون در مقابل 48/24 ±25/158 در گروه کنترل سالم) داشتند . تغییر در QT رابطهی معکوس معنیداری با سطح تستوسترون در آقایان داشت(58/0-=r و 007/0=p) ولی با سایر پارامتر ها مرتبط نبود.<br /> <strong>نتیجه گیری</strong><br /> افزایش فاصلهی QT در مصرف کنندگان متادون از عوارض قلبی مهم میباشد که به نظر میرسد با کاهش سطح تستوسترون مرتبط است.
متادون – اعتیاد- QT – الکتروکاردیوگرام- تستوسترون
https://mjms.mums.ac.ir/article_10096.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_10096_fcf5db3a7ddaa15fc95aba6d94389643.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
60
2
2017
06
22
بررسی اثر پیوند اتولوگ سلولهای بنیادی مغز استخوان بر پانل رِاکتیو آنتی بادی در بیماران با نارسایی مزمن و پیشرفته کلیه کارآزمایی بالینی آزمایشی
450
460
FA
رویا
صادق نیا
0000-0002-3228-6897
گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
sadeghniahr@mums.ac.ir
مسیح
نقیبی
گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
naghibim@mums.ac.ir
فرزانه
شریفی پور
گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
roya.sadeghniya@yahoo.com
حسن
راوری
0000-0002-9224-0639
گروه جراحی عروق، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
ravarih@mums.ac.ir
داریوش
حمیدی علمداری
0000-0003-1332-8235
مرکز تحقیقات جراحی سرطان، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
hamidiad@mums.ac.ir
حبیب الله
اسماعیلی
گروه آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
esmailim@mums.ac.ir
فرشته
ممدوحی
گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
fereshte mam fe_54_m@yahoo.com
حمیدرضا
رحیمی
مرکز تحقیقات التهاب نوروژنیک، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
rahimihr891@mums.ac.ir
10.22038/mjms.2017.10097
<strong>مقدمه</strong><br /> در سالهای اخیر توجه ویژهای به نقش تعدیل کننده سیستم ایمنی سلولهای بنیادی شده است. هدف این مطالعه بررسی اثر پیوند اتولوگ سلولهای بنیادی مغز استخوان بر پانل راکتیو آنتی بادی در بیماران با نارسایی مزمن و پیشرفته کلیه است.<br /> <strong>روش کار</strong><br /> مطالعه حاضر بهصورت پایلوت بر 17 بیمار که در دو گروه مداخله 9 نفره و گروه شاهد 8 نفره تقسیمبندی شدند صورت پذیرفت. پانل راکتیو آنتی بادی قبل از مطالعه و پس از تزریق سلولهای بنیادی مغز استخوان که حاوی درصد قابل قبولی سلولهای بنیادی مزانژیال بودند، در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد بررسی شده است. در اتاق عمل و تحت آنستزی اپی دورال و شرایط استریل 200 سیسی تا 400 سی سی مغز استخوان آسپیره شده و طی مراحلی سلولهای هسته دار از گلبولهای قرمز جدا میشود و مجددا به افراد از راه ورید محیطی پیوند زده شد.<br /> <strong>نتایج</strong><br /> میانگین سنی 8/41±37/12 در گروه مداخله و گروه شاهد به ترتیب 37/40 ± 65/12 بود، تفاوت معنیداری بین آنها مشاهده نشد(807/0=p). متوسط پانل واکنش آنتی بادی به ترتیب 24/6 ± 86/69 و46/13 ± 25/70 و به ترتیب در گروه مداخله و شاهد اختلاف معنیداری بین آنها وجود نداشت(956/0=p). بعد از مداخله، با توجه به آزمونT زوجی اختلاف معنیداری بین قبل و بعد از مداخله(44/26 ± 55/51) در پانل واکنش آنتی بادی وجود داشت(043/0=p).<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><br /> تزریق سلولهای بنیادی هسته دار اتولوگ مغز استخوان که حاوی درصد بالایی سلول بنیادی مزانژیمال می باشد، ممکن است یک درمان موثر برای بیماران مبتلا به پانل بالا آنتی بادی های واکنشی باشد.
سلولهای بنیادی مزانژیال,پانل واکنش آنتی بادی,تعدیل پاسخهای ایمنی
https://mjms.mums.ac.ir/article_10097.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_10097_b7218e62d066b6b73bf110248d984070.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
60
2
2017
06
22
مقایسه اثر گلوکانتیم سیستمیک بههمراه پنتوکسی فیلین با گلوکانتیم سیستمیک به تنهایی در درمان سالک جلدی
461
468
FA
مسعود
ملکی
0000-0001-9198-2609
استاد بیماری های پوست، مرکز تحقیقات سالک جلدی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
malekim@mums.ac.ir
زری
جاویدی
استاد بیماری های پوست، مرکز تحقیقات سالک جلدی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
javidiz@mums.ac.ir
وحید
مشایخی
دانشیار بیماریهای پوست ، مرکز تحقیقات سالک جلدی ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
mashayekhv@mums.ac.ir
یلدا
ناهیدی
دانشیار بیماریهای پوست ، مرکز تحقیقات سالک جلدی ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
nahidiy@mums.ac.ir
سید مسعود
دادخواه
متخصص پوست، مشهد، ایران.
dmdadkhah@gmail.com
10.22038/mjms.2017.10098
<strong>مقدمه</strong><br /> پنتوکسی فیلین با اثرات ایمونومودولیتوری و مهار-TNF در گروهی از بیماریها موثر نشان داده است. در پاتوژنز لیشمانیوز جلدی نیز سیتوکاین -TNF موثر دانسته شده است. هدف مطالعه حاضر نشان دادن افزایش تاثیر درمانی گلوکانتیم سیستمیک وکاهش دوز درمانی گلوکانتیم با استفاده از پنتوکسی فیلین خوراکی میباشد.<br /> <strong>روش کار</strong><br /> در 15 بیمار سالک جلدی (گروه 1) گلوکانتیم عضلانی روزانه mg/kg 20 بهمدت 20 روز و به 16 بیمار (گروه 2) گلوکانتیم عضلانی روزانه mg/kg15 (حداکثر 2 آمپول) همراه با پنتوکسی فیلین روزانه mg/kg20 (حداکثر 3 قرص400میلیگرمی) به مدت 20 روز تجویز گردید و ضایعات40 روز پس از اتمام درمان ارزیابی شدند.<br /> <strong>نتایج</strong><br /> تعداد 7 نفر از بیماران گروه اول و 7 نفر از بیماران گروه دوم بهبود صددرصد داشتند که تفاوت معنیداری بین دو گروه وجود نداشت (87/0=p)، بهبود نسبی درهیچکدام از بیماران گروه اول مشاهده نشد ولی در 6 نفر از بیماران گروه دوم مشاهده شد واختلاف قابل توجه بود (008/0=p). تعداد بیماران بدون بهبود (کمتر از 70%) در گروه اول 8 نفر و در گروه دوم 6 نفر بود و تفاوت قابل توجهی دیده نشد(37/0=p). تعداد ضایعات با بهبود نسبی در گروه اول صفر و درگروه دوم 7/0 ± 4/1بود (01/0=p).<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><br /> پنتوکسی فیلین همراه با دوزهای کمتر گلوکانتیم، بخصوص در افراد با وزن بیشتر از 60 کیلوگرم که بر اساس وزنشان نیازمند دوزهای بالاتری از گلوکانتیم هستند، توانسته است اثرات درمانی خوبی ایجاد کند.
لیشمانیازیس جلدی,گلوکانتیم سیستمیک,پنتوکسی فیلین
https://mjms.mums.ac.ir/article_10098.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_10098_30ccc788a2480b97ce736dbc7a9e5897.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
60
2
2017
06
22
بررسی سطح سرمی پروتئین فیکولین2 در بیماران مبتلا به انسداد ریوی مزمن
469
476
FA
اعظم
عمو
کارشناس ارشد بیوتکنولوژی میکروبی، گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه، ارومیه،ایران.
azam.amu2014@gmail.com
بهرام
گلستانی ایمانی
استادیار، گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه، ارومیه،ایران.
golestani_bahram@yahoo.com
رضا
طالبی
استادیار، گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه، ارومیه،ایران
rezatalebi2003@yahoo.com
10.22038/mjms.2017.10099
<strong>مقدمه</strong><br /> بیماری انسداد مزمن ریوی[1] یکی از بیماریهای شایع و پیشرونده میباشد. که در بروز آن عوامل میکروبی نقش بسزایی دارند، بهطوریکه زمینه ایجاد عفونت در آن50 تا70% مهیا میباشد. پروتئین فیکولین2[2] با فعال کردن سیستم ایمنی ذاتی از طریق سیستم کمپلمان، برای از بین بردن عامل عفونت عمل میکند. لذا در این مطالعه رابطه سطح سرمی پروتئین فیکولین2 با طول درمان در بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریوی بررسی شده است.<br /> <strong>روش کار</strong><br /> مطالعه حاضر در سال 1394 در بیمارستان امام رضا(ع) شهر ارومیه انجام شد که از48 بیمار مبتلا به انسداد مزمن ریوی و 30 نفر فرد سالم که آزمایش خون و ادرار آنها عاری از عفونت بود به عنوان گروه شاهد خون گرفته شد. سطح سرمی پروتئین فیکولین2به روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت.<br /> <strong>نتایج</strong><br /> طبق بررسی فرضیههای تحقیق (ارتباط سطح سرمی با طول درمان و ارتباط پایین بودن سطح سرمی با عود بیماری) و با توجه به تجزیه و تحلیلهای انجام شده توسط آزمون t-test در این مطالعه، نشان داد که ارتباط معنیداری بین سطح سرمی و طول درمان در این بیماری وجود داشت.<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><br /> با توجه به دادههای حاصل از این تحقیق، نتیجهگیری شد که احتمالا سطح سرمی بالای پروتئین فیکولین2 باعث کاهش طول درمان بیماریان انسداد مزمن ریوی میشود که میتواند یک اندیکاتور مفیدی برای پیش بینی طول درمان باشد.<br /> <br clear="all" /><br /> <br /> [1] COPD<br /> <br /> <br /> [2] Ficolin-2<br />
بیماری انسداد ریوی مزمن,فیکولین2,سطح سرمی
https://mjms.mums.ac.ir/article_10099.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_10099_8c2d9ed152b982161c78a51d6e796436.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
60
2
2017
06
22
بررسی رتینوپاتی هیپرتانسیو در بیماران مراجعه کننده به بخش های داخلی و قلب بیمارستان های خاتم الانبیاء و امام حسین شاهرود –
477
484
FA
سیده مهتاب
میراستوار مقدم
0000-0002-6991-2724
پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود، شاهرود، ایران.
moghadam_1989@yahoo.com
محمد رضا
خادمی
جراح چشم و فوق تخصص شبکیه، بیمارستان خاتم النبیاء. شاهرود، شاهرود، ایران.
dr_mr_khademi@yahoo.com
مرتضی
فارسی
0000-0002-7818-3260
کارشناس اتاق عمل، بیمارستان شهید کامیاب مشهد، مشهد، ایران.
mfarsi25@yahoo.com
هادی
عبدالهی
کارشناس ارشد پرستاری ویژه، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد مشهد، مشهد، ایران.
hadi.nurse@yahoo.com
10.22038/mjms.2017.10100
<strong>مقدمه</strong><br /> در پرفشاری خون هر چند بالا رفتن فشار خون مهم است، لیکن آسیب ارگانهای هدف از جمله چشم مهمتر است. لذا این مطالعه با "تعیین تاثیر پرفشاری خون بر میزان و وضعیت رتینوپاتی هایپرتانسیو در بیماران مراجعه کننده به بخشهای داخلی و قلب بیمارستان خاتم الانبیا وامام حسین شاهرود در سال 93" انجام شده است.<br /> <strong>روش کار</strong><br /> در این مطالعه توصیفی که بهصورت مقطعی در بیمارستانهای خاتم الانبیا و امام حسین(ع) شاهرود انجام شد، 135 بیمار بستری مبتلا به پرفشاری خون توسط چشم پزشک معاینه افتالموسکوپی شده و مراحل رتینوپاتی در آنها مشخص گردید. دادهها به کمک نرم افزار آماریSPSS (نسخه 16) و روشهای آماری توصیفی و آزمونهای آماری کای مربع و T-test تجزیه و تحلیل گردید و 05/0< p معنیدار در نظر گرفته شد.<br /> <strong>نتایج</strong><br /> از 135 بیمار مبتلا به پرفشاری خون 62 نفر (7/%46) مرد و مابقی زن بودند. میانگین سنی 3/10 ± 5/64 سال بود که شایعترین گروه مبتلا، گروه 59-50 سال با 3/33% قرار داشت. 78 نفر (5/%57) افراد مورد مطالعه دچار رتینوپاتی هیپرتانسیو بودند که از این میان بالاترین درصد مربوط به گرید I در هر دو جنس(5/35% مرد و 6/35% زن) میباشد.<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><br /> وجود سابقه خانوادگی مثبت پرفشاری خون و ابتلای دیگر اندامهای هدف به عوارض پرفشاری خون بهخصوص عارضه مغزی- عروقی از عوامل خطر ابتلا به رتینوپاتی هیپرتانسیو است. تشخیص و کنترل زودرس پرفشاری خون جهت پیشگیری از عوارض چشمی و دیگر عوارض آن ضرورت دارد.
رتینوپاتی,پرفشاری خون,بیماریهای عروقی چشم
https://mjms.mums.ac.ir/article_10100.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_10100_d4c2ade17ee569a80069d08799d66775.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
60
2
2017
06
22
مقایسه اسفنکتروتومی پارشیال وتوتال در بیماران مبتلا به شقاق مقعد
485
492
FA
امیر مسعود
عزیزپور
دستیارتخصصی جراحی، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بیمارستان شهید محمدی بندرعباس، بندرعباس، ایران.
amirmasoodazizpoor@yahoo.com
مهرداد
صیادی نیا
متخصص جراحی عمومی، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بیمارستان شهید محمدی بندرعباس، بندرعباس، ایران.
sinains@outlook.com
10.22038/mjms.2017.10101
فیشر آنال یک زخم دردناک ناحیه آنودرم به دلیل اسپاسم اسفنکتر داخلی آنال است. جراحی پارشیال یا توتال اسفنکتر داخلی آنال باعث کاهش تون پایه اسفنکتر میشود. مطالعه حاضر به مقایسه نتایج درمانی و عوارض اسفنکتروتومی توتال و پارشیال در بیماران مبتلا به فیشر مزمن پرداخته است.<br /> <strong>روش کار</strong><br /> در این مطالعه گروهی، 100 بیمار مبتلا به شقاق مقعد مراجعه کننده به بخش جراحی بیمارستان شهید محمدی شهر بندرعباس، ایران، به صورت تصادفی دردو گروه جراحی توتال ویا پارشیال اسفنکتروتومی قرار گرفتند(هر گروه 50 نفر). سپس عوارض عمل شامل درد، خونریزی حین و پس از عمل، بی اختیاری دفع گاز و مدفوع، وجود ترشحات مزاحم، عفونت و آبسه، هماتوم، بی اختیاری اسفنگتری پس از عمل، تنگی آنال و عود آنال فیشر بعد از عمل در طی یکسال در دو گروه مقایسه شد.<br /> <strong>نتایج</strong><br /> میانگین سنی شرکت کنندهگان 15/28 ±43/34 سال بود. میزان عود و بی اختیاری دفع گاز و مدفوع در گروه توتال بیشتر از گروه پارشیال و میزان خونریزی و هماتوم، ترشحات و عفونت و آبسه درگروه توتال، کمتر از گروه پارشیال بود ولی تفاوت دو گروه معنیدار نبود. میزان بیاختیاری دفع گاز در گروه توتال به طور معنیداری بیشتر ازگروه پارشیال بود. و میزان درد درگروه توتال به طور معنی داری کمتر از گروه پارشیال بود.<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><br /> نتایج این مطالعه نشان داد که هر دو روش درمانی در درمان بیماران موثر بود، روش پارشیال با بیاختیاری کمتر و روش توتال با درد کمتر همراه است.
شقاق مقعد,اسفنکتروتومی پارشیال,اسفنکتروتومی توتال,بیاختیاری دفع گاز و مدفوع,درد
https://mjms.mums.ac.ir/article_10101.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_10101_58465276a5a47b78e368b1909acc6cda.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
60
2
2017
06
22
مقایسهی تاثیر روشهای حمایتی در ماندگاری کاتتر ورید محیطی در بخش مراقبت ویژه نوزادان در بیمارستان منتخب اصفهان در سال 1395
493
500
FA
نرجس
کلانتری
کارشناسی ارشد دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
n.kalantari94@gmail.com
سهیلا
مژده
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، عضو مرکز تحقیقات زخم، اصفهان، ایران.
مریم
معروفی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
10.22038/mjms.2017.10102
<strong>مقدمه</strong><br /> استفاده از کاتترهای ورید محیطی، یک رویه شایع و تهاجمی در نوزادانی است که دربخش مراقبتهای ویژه نوزادان پذیرش میشوند. هدف از این پژوهش مقایسهی تاثیر سه روش حمایتی از کاتتر ورید محیطی شامل: آتل، چسب شفاف آنژیوکت و چسب ضد حساسیت 3M در میزان ساعات ماندگاری کاتتر ورید محیطی میباشد.<br /> <strong>روش کار</strong><br /> مطالعه نیمه تجربی، بر روی 101 نوزاد بستری در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیمارستان شهید بهشتی اصفهان میباشد. نمونهگیری به صورت آسان جمعآوری شد. نوزادانی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند با روش تخصیص تصادفی در سه گروه مطالعه قرار گرفتند. جهت گردآوری دادهها از برگه ثبت اطلاعات، مشاهدهو بررسی عوارض استفادهشد<strong>.</strong> سپس اطلاعات دموگرافیک، ساعات ماندگاری کاتتر و عوارض گردآوری شده در نرمافزار<strong>SPSS</strong> با روشهای آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد.<br /> <strong>نتایج</strong><br /> آزمون آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که میانگین ساعات ماندگاری کاتتر ورید محیطی بین سه گروه اختلاف معنادار ندارد(05/0 P >). و همچنین آزمون کای اسکوئر با نسبت درستنمایی نشان داد که توزیع فراوانی عوارض بین سه گروه اختلاف معنادار ندارد(05/0 P >).<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><br /> برای کاهش عوارض ناشی از بی حرکتی عضو نوزاد، صرفهجوئی در وقت و انرژی پرسنل و کاهش آسیبهای وارده به نوزادان جهت حفظ، ارتقا و نگهداری کاتترهای ورید محیطی بهتر است از چسبهای مخصوص استفاده شود.
کاتتر ورید محیطی,آتل,بخش مراقبتهای ویژه نوزادان
https://mjms.mums.ac.ir/article_10102.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_10102_6713bf932f5ff0df0106090e7f8c252d.pdf