TY - JOUR ID - 3213 TI - اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در استان خراسان رضوی در سال 1390 JO - مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد JA - MJMS LA - fa SN - 1735-4013 AU - خواجه دلویی, محمد AU - یزدان پناه, محمدجواد AU - سید نوزادی, سید محسن AU - فتی, عبدالمجید AU - جویا, محمدرضا AU - مسعودی, محمدحسن AU - نجف نجفی, مونا AD - دانشیار پزشکی اجتماعی/ دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران AD - دانشیار گروه پوست/مرکز تحقیقات سالک جلدی، بیمارستان قائم، بخش پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران AD - استاد پزشکی اجتماعی/ دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران AD - استاد انگل شناسی و قارچ شناسی/، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران AD - گروه پیشگیری و مبارزه با بیماریها/ مرکز بهداشت استان خراسان رضوی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران AD - گروه پیشگیری و مبارزه با بیماریها/ مرکز بهداشت استان خراسان رضوی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران AD - دستیار پزشکی اجتماعی و عضو کمیته تحقیقات دانشجویی/ دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 57 IS - 4 SP - 647 EP - 654 KW - اپیدمیولوژی KW - لیشمانیوز جلدی KW - سالک KW - خراسان رضوی DO - 10.22038/mjms.2014.3213 N2 - مقدمه: لیشمانیوز در ایران به عنوان یک معضل بزرگ بهداشتی مطرح است. با توجه به اینکه مطالعات اپیدمیولوژیک در کنترل بیماری و اقدامات پیشگیرانه موثر است، این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در استان خراسان رضوی در سال 1390 انجام گرفت. روش کار:این مطالعه توصیفی تحلیلی بر اطلاعات  بیماران مبتلا به سالک در سال 1390در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام گرفت. بدین صورت که اطلاعات دموگرافیک و  اپیدمیولوژیک ثبت شده بیماران در نظام مراقبت بیماری حوزه معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهداستخراج شده و توسط نرم افزار  SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج:تعداد بیماران مبتلا به سالک 3558 نفر بود. با توجه به جمعیت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد، میزان بروز بیماری در سال مورد بررسی 2/7  به ازای هر ده هزار نفر به دست آمد. 52% از مبتلایان مرد بودند. بیشترین موارد راگروههای سنی کودکان زیر 10 سال و افراد 20-30 ساله تشکیل می دادند.از نظر شغلی بیشترین فراوانی در دو گروه محصلین و زنان خانه دار  بود.شهرستان های  طرقبه-شاندیز، سرخس و درگز به ترتیب  با میزان بروز 3/92 ، 6/27و 16 نفر به ازای هر ده هزار نفر، بالاترین میزان بروز را در استان دارا بودند. نتیجه گیری:فراوانی بیماری در استان خراسان در میانه طیف فراوانی مناطق اندمیک ایران قرار دارد که رقم بالایی است. با توجه به وقوع زیاد بیماری در دو گروه کودک و نوجوان و زنان خانه دار، ضرورت آموزش های لازم در پیشگیری از بیماری و افزایش سطح سواد سلامت پیشنهاد می گردد. UR - https://mjms.mums.ac.ir/article_3213.html L1 - https://mjms.mums.ac.ir/article_3213_709845b2bf0c35a1218f525b9073099b.pdf ER -