بررسی تأثیر آموزش برنامه تربیت سازنده به مادران در بهبود روابط با فرزندان نوجوان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار روانپزشکی کودکان و نوجوانان، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

2 متخصص کودکان و نوزادان ، مشهد، ایران

3 پزشک عمومی ، مشهد، ایران

چکیده

مقدمه
 کیفیت فرزندپروری عامل عمدهای در رشد و تکامـل نوجـوان مـی باشـد که نامناسـب بـودن آن در کنـار تعارضـات خانوادگی و فقدان رابطهی گرم و مثبت با والدین پیشگوی قوی برای ایجاد و باقی ماندن مشکلات هیجانی رفتـاری در نوجوانـان محسـوب مـی شـود . ایـن پـژوهش تـاثیر مجموعـه ی آموزشـی تربیـت سـازنده را در بهبـود شـیوه هـای فرزندپروری،کاهش مشکلات رفتاری نوجوانان و بهبود روابط آنان با والدین بررسی مینماید .
روش کار
در یک مطالعـه مداخلـه ای شـاهددار (پـیش آزمـون -پـس آزمـون ) 60 نفـر از والـدین نوجوانـان دختـر محصـل در دبیرستان وارثان نور منطقه 6 مشهد در دو گروه مورد و شـاهد بررسـی شـدند . اطلاعـات بـه کمـک پرسشـنامه هـای جمعیت شناختی ، تواناییها و مشکلات ،و میزان رضـایت شـرکت کننـدگان و مقیـاس هـای فرزنـدپروری ، والـدبودن ، افسردگی-استرس-اضطراب پیش از شروع و در پایان جلسات جمعآوری شد .ند آموزش روشهای تربیـت سـازنده طی 6 جلسه دو ساعته ارایه گردید . داده اب ها آمار توصیفی و تحلیل واریانسها به کمک SPSS تحلیل شدند . نتایج سن مادر، نوجوان و پدر در دو گروه تفاوت معنیداری نداشت .
نتـایج
مقیـاس توانـایی هـا و مشـکلات در نوجوانـان نشـان داد کـه تغییـر متوسـط نمـره کلـی در پایـان مداخلـه ( p< /0 001 و ) تغییـر کلـی میـانگینهـا در مقیـاسهـای فرزنـدپروری ( p< /0 001 و ) والـدبودن ( p< /0 001 )در گـروه مـورد نسـبت بـه شـاهد معنـی دار بودنـد . تفـاوت در شاخصهای افسردگی ، اضطراب و فشار روانی نیز در گروه مورد و شاهد معنیدار بود ( p< /0 001 .)
نتیجهگیری
مداخلات آموزشی تربیت سازنده میتواند موجب بهبـود در زمینـه هـای روشهـای فرزنـدپروری والـدین ، افـزایش احساس کفایت آنان و بهبود روابط والدین با نوجوانان وکاهش مشکلات رفتار ی آنان گردد

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Evaluation of Efficacy of the Positive Parenting for Parents in Order Improvement of Relationship with Their Adolescents

نویسندگان [English]

  • Fatemeh Moharreri 1
  • Atefeh Soltanifar 1
  • Hamid Khalesi 2
  • Najmeh Eslami 3
1 Assistant professor of child and adolescent psychiatry,Mashhad University of medical sciences, Mashhad, Iran
2 Pediatrics, Mashhad, Iran
3 General physician, Mashhad, Iran
چکیده [English]

Introduction
 
Parenting style has significant impact on the growth and development of adolescents. Family factors like inappropriate parenting, parents, disagreements and loss of positive relationship between parents and children are considered as strong predictors to cause and maintain adolescents’ emotional-behavioral problems. This study aims to evaluate the effect of the Positive Parenting Program on the parenting styles, adolescents’ behavioral problems and improving the relationship between parents and their adolescents.
Materials and Methods:
In an interaction with control group study (pre-test, post test) 60 mothers of female students of Varesan-Nour high school of Mashhad (6th zone), were evaluated in case and control groups. Data were collected before and after sessions using Demographic Questionnaire, Parenting Scale, Being a parent Scale, Parenting Problem Checklist, Depression-Anxiety-Stress Scale, Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ) and Client Satisfaction Questionnaire.Positive Parenting methods were taught in 6 two-hour sessions. Data were analyzed using descriptive statics, variance analysis and the SPSS 16.
Results
The mean age of mothers, fathers and adolescents in two groups had no statically significant difference. The results related to SDQ in adolescents showed that a change in the mean total score at the end of the intervention is statistically significant (p<0.001). The mean scores related to Parenting Scales (p<0.001), Being a Parent (p<0.001), and total score of Stress-Anxiety-Depression score (p<0.001) were statistically significant in case group in comparison with control group.
Conclusion
Positive parenting education can be effective in improvement of different aspects of parenting styles, parents’ adequacy, adolescents’ behavioral problems and relationship between parents and adolescents.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Adolescent
  • parents
  • Positive parenting program

مراجع

1. Sanders M R, Ralph A, Thompson R, Sofronoff K, Gardiner P. Every family: A public healthapproach to promoting
children’s wellbeing, Brief report. Brinsbane, Australia: University of Queensland; 2005.
2. Sanders MR, Hoath FEA. Feasibility study of enhanced group Triple P positive parenting program for parents of
children with attention-deficit/hyperactivity disorder. Australia: University of Queensland; 2002.
3. Sadock BJ, Sadock VA. Kaplan and Sadock’s synopsis of psychiatry and behavioral sciences. 8th ed. Philadelphia:
Lippincott Williams and Wilkins; 2005. 3183-3198, 1223-1300.
4. Sanders MR, Wooly ML. The relationship between maternal self- efficacy and parenting practices: implications for
parent training. Child Care Health Dev 2005; 31:65-73.
5. Turner KMT, Sanders MR. Help when it's needed first: a controlled evaluation of brief, preventive behavioral family
intervention in a primary care setting. Behav Ther 2006; 37:131-142.
6. Arnold DS, O'Leary SG, Wolff LS, Acker MM. The Parenting Scale: A measure of dysfunctional parenting in
discipline situations. Psychol Assess 1993; 5:137-144.
7. Turner KMT, Dadds CM, Sanders MR. Facilitator’s manual for group. Milton Australia: Triple P International; 2002.
8. Johnston C, Mash EJ. A measure of parenting satisfaction and efficacy. J Child Psychol Psychiatry 1989; 18:167-
175.
9. Lovibond SH, Lovibond PF. Manual of the Depression, Anxiety and Stress Scales. 2nd.ed.Sydny:Psychology
Foundation Australia;1995.
10. Goodman R.The strengths and difficulties Questionnaire: A research note. J Child Psychol Psychiatry 1997; 33:531-
536.
11. Sanders MR. The translation of an evidenced – based parenting program in to regular clinical services. Aust J Adv
Ment Health 2003; 2:1446-7984
12. Crisante L.Training in parent consultation skills for primary care practitioners in early intervention inbetween
maternal self-efficacy and parenting practices: implications for parent training. Child Care Health Dev 2003; 31:65-73.
13. Tehrani-Doost M, Shahrivar Z, Mahmoudi Gharaie J, Alaghband-Rad J. Efficacy of positive parenting on
improving children's behavior problems and parenting styles. Iran J Psychiatry Clin Psychol 2009; 14:371-379.
14. Sanders MR, Sofronoff K, MatsumotoY.The efficacy and acceptability of the triple p-positive parenting program
with Japanese parents. Behavior changes. Australia: The University of Queensland; 2007.
15. Khodabakhshi A. Effect of the positive parenting program on preschool children with attention deficit hyperactivity
disorder (ADHD). Iran J Psychiatry Clin Psychol 2010; 16:1-30.
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
دوره 55، شماره 2 - شماره پیاپی 2
خرداد و تیر 1391
صفحه 116-123

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار