دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
58
10
2016
01
21
ارزیابی عوامل مرتبط بر منفی شدن اسمیر خلط بیماران سل ریوی در پایان ماه دوم درمان
547
554
FA
زهرا
عرب برزو
- دانشجوی کارشناسی ارشد آمار زیستی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
arabbz921@mums.ac.ir
منور
افضل آقایی
0000-0003-2029-6577
- استادیارپزشکی اجتماعی،گروه آمارزیستی و اپیدمیولوژی ، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
afzalaghaeem1@mums.ac.ir
حبیب اله
اسماعیلی
استاد آمار زیستی، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
امین
سمیعی
هماهنگ کننده سل معاونت بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد MD-MPH
جمشید
جمالی
دانشجوی دکتری آمارزیستی، گروه آمار زیستی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
j_jamali@sums.ac.ir
شهرزاد
محمد زاده لاری
استادیار بیماری های ریه، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
ltr@mums.ac.ir
10.22038/mjms.2016.6762
<strong>مقدمه</strong> <br/>سل بیماری عفونی است که یک سوم جمعیت جهان به این میکروب آلوده یا در خطر ابتلا به آن قرار دارند. سل ریوی بیش از 80 % موارد سل را تشکیل می دهد و باعث مرگ میلیونها نفر می شود. از مهمترین راههای تشخیص بهبودی منفی شدن اسمیر خلط در پایان ماه دوم درمان است. این مطالعه به منظور ارزیابی عوامل موثر بر منفی شدن اسمیر خلط بیماران سل ریوی در پایان ماه دوم درمان انجام گرفت. <br/><strong>روش کار</strong> <br/>این مطالعه توصیفی مقطعی بر بیماران سل ریوی اسمیر مثبت که از آغاز مهر 1391 تا پایان شهریور 1393 برای درمان به مراکز بهداشتی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه کرده بودند انجام شد داده های مربوط به متغیرهای دموگرافیک و بالینی بیماران از پرونده های آنان استخراج و تاثیر عوامل موثر بر منفی شدن اسمیر خلط در پایان ماه دوم با استفاده از رگرسیون لجستیک ارزیابی شد. <br/><strong>نتایج</strong> <br/>در این مطالعه از 1141 بیمار مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت، 2/76% در پایان ماه دوم درمان اسمیر منفی بودند.که از این تعداد 7/42% زن و 3/30% مرد بودند. رگرسیون لجستیک متغیر های جنسیت، دیابت و سطح باسیل در آغاز درمان را در منفی شدن اسمیر خلط در پایان ماه دوم درمان معنادار نشان داد. <br/><strong>نتیجه گیری</strong> <br/>در بیماران سلی در ابتدای تشخیص، قند خون آنان کنترل و در صورت وجود دیابت با کنترل قند خون این بیماران در حین درمان از عوارض منفی افزایش قند خون جلوگیری شود.
اسمیر خلط,سل,نتیجه درمان
https://mjms.mums.ac.ir/article_6762.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_6762_76d66e0b4298bf8dbab0e3d271050af2.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
58
10
2016
01
21
مدل رگرسیونی برای پیش بینی افزایش سطح سرمی اینترکولین 6 و 10 در بیماران نارسایی انتهایی کلیه تحت همودیالیز مزمن
555
563
FA
نرگس سادات
زاهد
استادیار نفرولوژی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
n2-zahed@yahoo.com
ساغر
چهرازی
- متخصص داخلی، تهران، ایران
saghi1978@yahoo.com
10.22038/mjms.2016.6786
<strong>مقدمه</strong>
<strong> </strong>بیماری مزمن کلیه (CKD) یک اختلال پیشرونده کلیه است که بیش از 3 ماه طول کشیده است. سطح بالای سایتوکاینهایی نظیر اینترلوکین 6 (IL6) واینترکولین 10 (IL10) به عنوان فاکتورهای خطر مستقل برای موربیدیتی و مورتالیتی و بیماران CKD تعریف شدهاند. هدف مطالعه ارزیابی فاکتورهای پیش بینی کننده سطح IL6 و IL10 در بیماران همودیالیزی بود
<strong>روش کار</strong>
در این مطالعه مقطعی ،بیمارانی که در زمستان1392به مرکز دیالیز بیمارستان لقمان حکیم مراجعه می کردند به صورت رندوم انتخاب شدند. اطلاعات دموگرافیک وآزمایشاتی نظیر آلبومین، کراتینین سرم ، کلسیم، فسفر ، شمارش سلولهای خونی، فریتین، پاراتورمون ، اینترلوکین 6 ، اینترلوکین 10 وآنالیز گازهای خونی شریانی برای هر بیماری انجام شد.ارتباط بین اینترلوکینها و سطح بی کربنات ها وسایر متغیرها به وسیله نرم افزار spss ارزیابی شد و مدل رگرسیونی با متد stepwiseبرای IL6 و IL10 در بیماران همودیالیز ی طراحی شد.
<strong>نتایج</strong>
84 بیمار با میانگین سنی 98/60 سال و میانگین مدت دیالیز35/05 ماه ارزیابی شدند. میانگین سطح سرمی IL6 ، 036/6 پیکوگرم/میلی لیتر و IL10 ، 46/7 پیکوگرم/میلی لیتربود. پنج متغیر (pH , HCO3 ,IL10 و دیابت) در مدل IL6 باقی ماندند (813/0=R2) پنج متغیر (pH , HCO3 ,IL6 و دیابت) در مدل IL10 باقی ماندند. (846/0= R)
<strong>نتیجه گیری</strong>
بر طبق نتایج، سطح بی کربنات ،pH و دیابت می توانند به عنوان فاکتور پروگنوستیک در نظر گرفته شدند. که سطح افزایش یافته IL6 و IL10 و مورتالیتی و موربیدیتی مرتبط با آن را متمایز می کنند .
اینترلوکین 6,اینترلوکین10,بی کربنات,نارسایی انتهایی کلیه,همودیالیز
https://mjms.mums.ac.ir/article_6786.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_6786_c9585a842e403e28e6d4fcedec9430ae.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
58
10
2016
01
21
بررسی ارتباط بین تعادل پرواکسیدانت – آنتی اکسیدانت بامیکروآلبومینوری در بیماران دیابتی
564
569
FA
پروین
لایق
- استادیار غدد ، مرکز تحقیقات غدد درون ریز ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
layeghpa@mums.ac.ir
عباسعلی
زراعتی
0000-0002-2872-6941
- دانشیار نفرولوژی، مرکز تحقیقات عوارض پیوند کلیه ،دانشگاه علوم پزشکی مشهد
zeraatia@mums.ac.ir
داریوش
حمیدی علمداری
0000-0003-1332-8235
استادیار گروه بیوشیمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
hamidiad@mums.ac.ir
احمد
عربی
- متخصص داخلی، مرکز تحقیقات عوارض پیوند کلیه دانشگاه علوم پزشکی مشهد
arabia892@mums.ac.ir
فرزانه
شریفی پور
- دانشیار نفرولوژی، مرکز تحقیقات عوارض پیوند کلیه ،دانشگاه علوم پزشکی مشهد
roya.sadeghniya@yahoo.com
سیدسیف اله
بلادی موسوی
- دانشیار نفرولوژی ، مرکز تحقیقات نارسائی مزمن کلیه، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
تینا
زراعتی
دانشجوی پزشکی، مرکزتحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
tina@mums.ac.ir
10.22038/mjms.2016.6764
<strong>مقدمه</strong>
استرس اکسیداتیوایجادشده با ازدیاد اکسیدانها وکاهش آنتی ااکسیدانها در پاتوژنزبیماری های متعددی ازجمله نفروپاتی دیابتی دخالت دارند..هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین تعادل پرواکسیدانت – آنتی اکسیدانت (PAB) بامیکروآلبومینوری در بیماران دیابتی می باشد.
<strong>روش کار</strong>
این مطالعه توصیفی مقطعی در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد در سال1391 انجام شد. تعداد 43 بیمار دیابتی بدون میکروآلبومینوری و46 بیمار دیابتی بامیکروآلبومینوری مورد مطالعه قرار گرفتند.40فرد سالم به عنوان گروه شاهدانتخاب شدند. تعیین میکروآلبومینوری بانسبت آلبومین به کراتینین یک نمونه ادرار اتفاقی(ازوسط ادرار) صبحگاهی محاسبه شد که مقادیر بین 30 تا 300میکروگرم آلبومین به ازای هر میلی گرم کراتینین به عنوان میکروآلبومینوری درنظر گرفته شد., میزان PAB با به کارگیری محلولهای استاندارد و با کمک روش الیزا تعیین شد.ازضریب همبستگی پیرسون جهت تعیین ارتباط بین متغیرها استفاده شد.
<strong>نتایج</strong>
میانگین سطوح PABدربیماران دیابتی به طورمعنی داری نسبت به افراد شاهد بالاتر بود ولی بین دوگروه بیماران دیابتی با وبدون میکرو البومینوری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. ارتباط معنی داری بین سطوح PAB با سطوح آلبومین ادرار دربیماران دیابتی با میکروآلبومینوری مشاهده نشد. دربیماران دیابتی بدون میکرو البومینوری بین سطوح PAB با HbA1Cارتباط معنی دار ومستقیمی مشاهده شد ولی دربیماران بامیکروآلبومینوری این ارتباط مشاهده نشد.
<strong>نتیجه گیری</strong>
نتایج این مطالعه نشان دهنده افزایش روندهای استرس اکسیداتیو دربیماران دیابتی نسبت به افراد شاهد می باشد ولی ارتباطی بین سطوح PAB با میکرو البومینوری مشاهده نشد.
تعادل پرواکسیدانت – آنتی اکسیدانت,دیابت,میکروآلبومینوری
https://mjms.mums.ac.ir/article_6764.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_6764_afa88d8f167cd5724e0a633524a86706.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
58
10
2016
01
21
ارزیابی وضعیت بار کاری ذهنی و ارتباط آن با جراحات ناشی از نیدل استیک در بین کادر پرستارن بیمارستان الزهرا(س)اصفهان
70
577
FA
محمد رضا
طاهری
- دانشجوی کارشناسی ارشد بهداشت حرفه ای گروه مهندسی بهداشت حرفه ای دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
taherimr2@mums.ac.ir
فریبرز
خوروش
مرکز تحقیقات علوم و اعصاب اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان،اصفهان،ایران
fkhorvash@med.mui.ac.ir
اکبر
حسن زاده
مربی، گروه آمار و اپیدمیولوژی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
محبوبه
مهدوی راد
کارشناس مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
mahdaviradm1@gmail.com
10.22038/mjms.2016.6765
<strong>مقدمه</strong> <br/><strong> </strong>حوادث و آسیب های ناشی از وسایل نوک تیز و برنده بزرگترین خطری است که کارکنان مراکز بهداشتی ودرمانی را تهدید می کند. شیوع این آسیبها به دلیل نوع شغل و اینکه غالبأ در معرض نیاز های جسمی و استرس های روانی در محل کارشان هستند بیشتر شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بار ذهنی کار با آسیبهای ناشی از سر سوزن و اجسام برنده در بین پرستاران انجام شد. <br/><strong>روش کار</strong> <br/>این مطالعه ای توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است که بر 175 نفر از پرستاران مرکز آموزشی درمانی الزهرا اصفهان که به طور تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند در زمستان 1393 انجام شد<strong>.</strong> جهت جمع آوری داده ها ی ابعاد بار ذهنی کار از مدل NASA-Tlxو همچنین داده های مربوط به حوادث ناشی از نیدل استیک شدن از پرسشنامه به صوررت خودگزارش دهی استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و به وسیله آزمون های تی مستقل، کای اسکوئر و من ویتینی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. <br/><strong>نتایج</strong> <br/>آزمون تی مستقل نشان داد میانگین نیاز ذهنی و نیاز زمانی کار در بین کسانی که نیدل استیک شده اند با کسانی که نیدل استیک نشده اند تفاوت معناداری داشت (05/0p<). ولی با دیگر ابعاد بار کاری ارتباط معناداری نداشت. به عبارتی دیگر در بین شش مقیاس بارکاری Nasa- TLX فقط مقیاس نیاز ذهنی و مقیاس نیاز زمانی کار، ارتباط معناداری با نیدل استیک شدن پرستاران داشت. <br/><strong>نتیجه گیری</strong> <br/>کارکنان مراکز بهداشتی درمانی مخصوصا" پرستاران شاغل در بیمارستان ها علاوه بر نیازهای فیزیکی، اغلب در معرض عوارض مربوط به کار های دیگر مانند نیاز های روانی، فشار زمان، عدم کنترل سرعت کار و غیره قرار دارند که نقش تعیین کننده ای در شیوع حوادث ناشی از نیدل استیک در بین آنها دارد. لذا مدیران بیمارستانها باید با شناسایی علل این نیازها گام مهمی در کنترل این حوادث بردارند.
بیمارستان,پرستاران,جراحات ناشی از نیدل استیک,شاخص بار کاری NASA- TLX
https://mjms.mums.ac.ir/article_6765.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_6765_ecee3518ae3f5b3828600495f16c9b8e.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
58
10
2016
01
21
بررسی شیوع موکوزیت دهانی ناشی از شیمی درمانی و ریسک فاکتورهای آن در کودکان مبتلا به بدخیمی مراجعه کننده به بخش هماتولوژی و انکولوژی بیمارستان کودکان دکتر شیخ در سال 1393
578
589
FA
فرناز
ده آبادی
دانشجوی دکتری، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
tirip_girl_2008@yahoo.com
زهرا
بدیعی
دکتری تخصصی،بخش هماتولوژی - انکولوژی بیمارستان دکتر شیخ مشهد
badeez@mums.ac.ir
ایمان
پریسان
دکتری تخصصی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
thelehealth.ir@gmail.com
10.22038/mjms.2016.6767
<strong>مقدمه</strong> <br/><strong> </strong>موکوزیت دهانییکی از عوارض جدی رادیوتراپی و شیمی درمانی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع موکوزیت دهانی ناشی از شیمی درمانی و ریسک فاکتورهای آن در کودکان مبتلا به سرطان های شایع که در سال 1393 به بخش هماتولوژی و انکولوژی بیمارستان دکتر شیخ مراجعه کرده بودند صورت گرفت. <br/><strong>ر</strong><strong>وش</strong><strong> کار</strong> <br/> مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است که بر 123 کودک مبتلا به بدخیمی که در سال 1393 به بیمارستان دکتر شیخ مراجعه کرده بودند انجام شد. شیوه گردآوری اطلاعات به صورت میدانی و ابزار آن از نوع مشاهده و چک لیست بود. اطلاعات دموگرافیک شامل سن، جنس، نوع گروه خونی، نوع داروی شیمیایی و نوع بدخیمی از پرونده بیماران استخراج شد. قبل از آغاز شیمی درمانی تمامی بیماران بر اساس ایندکس بهداشت دهانی مورد معاینه دهانی قرار گرفتند. سپس بیماران در سه ماه اول و دوم درمان از نظر موکوزیت دهانی مورد ارزیابی قرارگرفتند. نتایج حاصله توسط نرم افزار SPSS و آزمون های ویلکاکسون، من ویتنی، آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد. <br/><strong>نتایج</strong> <br/>در این مطالعه میانگین سنی بیماران 93/2±97/5 بود. بین سن و شدت موکوزیت در سه ماهه اول (02/0=p) و سه ماهه دوم (001/0>p) ارتباط معنی داری وجود داشت . اکثر بیماران شرکت کننده مبتلا به ALL بودند که بیشتر بیماران مبتلا به موکوزیت دهانی را در سه ماهه اول درمان تشکیل می دادند. اما این نتایج در سه ماهه دوم دیده نشد. بررسی وضعیت اندکس پلاک و شدت موکوزیت در بیماران نشان داد که بین این دو متغیر در سه ماهه اول (002/0=p) و دوم (011/0=p) درمان ارتباط معنی داری وجود داشت. مصرف داروی سیتارابین و سیکلوفامید با تغییرات شدت موکوزیت ارتباط معنا داری داشت. <br/><strong>نتیجه گیری</strong> <br/>به طور کلی شدیدترین موکوزیت دهانی در چهاردهمین روز درمان تجربه می شود. ریسک فاکتورهای سن و اندکس پلاک در سه ماهه ی اول و دوم و همچنین رژیم درمانی سیکلوفسفامید و سیتارابین در شدت موکوزیت دهانی بیماران نقش دارند. بنابراین اتخاذ یک رژیم دارویی با ریسک موکوزیت کمتر و رعایت بهداشت دهان سهم موثری در کاهش شدت موکوزیت دارد.
سرطان,شیمی درمانی,شاخص بهداشت دهان,موکوزیت دهانی
https://mjms.mums.ac.ir/article_6767.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_6767_c580dd8695517fc2a1c9f0fec7a02bca.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
58
10
2016
01
21
بررسی ارتباط الگوهای غذایی با اختلال خفیف شناختی در زنان سالمند بازنشسته شهر تهران
590
602
FA
مهتاب
باقری دیزج
- دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تغذیه، دانشکده علوم تغذیه و رژیم شناسی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
mahtab.bagheri.618@gmail.com
امیر منصور
علوی نائینی
استادیار گروه تغذیه جامعه، دانشکده علوم تغذیه و رژیم شناسی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
amalavi@tums.ac.ir
میر سعید
یکانی نژاد
- استادیار گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
yekaninejad@sina.tums.ac.ir
خدیجه
میرزایی
- استادیار گروه تغذیه جامعه، دانشکده علوم تغذیه و رژیم شناسی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
mirzaei_kh@sina.tums.ac.ir
10.22038/mjms.2016.6787
<strong>مقدمه</strong>
اختلال خفیف شناختی یک مرحله گذار عملکرد شناختی بین تغییرات مشاهده شده در سالمندی طبیعی و دمانس است. تشخیص زودهنگام و مداخله در مرحله اختلال خفیف شناختی می تواند شروع دمانس را به تأخیر بیندازد و یا از آن جلوگیری کند. مداخلات رفتاری پیشگیری کننده از جمله اصلاح رژیم غذایی می تواند نقش مهمی در کاهش بار ناشی از بیماری داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط الگوهای غذایی با اختلال خفیف شناختی در زنان سالمند بود
<strong>ر</strong><strong>وش</strong><strong> کار</strong>
این مطالعه مورد شاهدی بر 245 زن بازنشسته سالمند (سن 60 سال و بالاتر) در تهران از سال 1393-1394 شامل 82 مورد و 163 شاهد انجام شد. پرسشنامه های عمومی، فعالیت بدنی، بسامد خوراک و معاینه مختصر شناختی با روش مصاحبه تکمیل شدند. از روش تحلیل عاملی برای استخراج الگوهای غذایی استفاده گردید. کلیه داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
<strong>نتایج</strong>
اختلاف معناداری بین دو گروه از نظر تحصیلات، شغل و میزان مطالعه مشاهده شد (05/0>p). سه الگوی غذایی غالب شامل ناسالم، غربی و سالم شناسایی شدند که تفاوت دو گروه مورد و شاهد تنها در الگوی غذایی سالم معنی دار بود (05/0>p). در بالاترین سهک الگوی غذایی سالم، در مقایسه با سهک اول این الگو شانس ابتلا به اختلال خفیف شناختی 50% کمتر بود (496/0OR=،943/0-261/0: CI95%).
<strong>نتیجه گیری</strong>
در مطالعه حاضر تنها الگوی غذایی سالم با اختلال خفیف شناختی ارتباط معنادار داشت و تعیین کننده کاهش خطر ابتلا به آن بود.
اختلال خفیف شناختی,رژیم غذایی,سالمندان
https://mjms.mums.ac.ir/article_6787.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_6787_e23a905c69655ace3c8bd4af6381758d.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
58
10
2016
01
21
آیا رابطه ای بین سطح فاکتور بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن 1 با رتینوپاتی دیابتی و شدت آن در بیماران دیابتی نوع دو وجود دارد؟
603
610
FA
شکوفه
بنکداران
دانشیار غدد و متابولیسم، مرکز تحقیقات غدد، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
bonakdaransh@mums.ac.ir
ناصر
شعیبی
0000-0003-3544-0105
فلوشیپ رتین، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
shoeibin@mums.ac.ir
10.22038/mjms.2016.6788
<strong>مقدمه</strong>
افزایش سطح فاکتور بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن PAI-1)) از موارد شناخته شده برای افزایش خطر بیماریهای قلبی عروقی در بیماران دیابتی است ولی نقش آن در عوارض میکروواسکولر دیابت کاملا مشخص نیست. هدف از این مطالعه بررسی سطح PAI-1 در ایجاد و شدت رتینوپاتی دیابتی بود.
<strong>روش کار</strong>
این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1391-1392 در کلینیک غدد بیمارستان قائم مشهد انجام شد. 175 بیمار دیابتی تیپ 2 در این مطالعه انتخاب شدند. نمونه سرمی ناشتا جهت بررسی سطح قند ناشتا- هموگلوبین گلیکوزیله – لیپید ها- کراتی نین –سطح PAI-1 از تمام بیماران اخذ شد . نمونه ادراری جهت بررسی نسبت میکروآلبومین به کراتی نین از بیماران گرفته شد. سپس تمام این بیماران جهت بررسی رتینوپاتی احتمالی به چشم پزشک ارجاع شدند. ارتباط بین تمام اندکس های سرمی به ویژه PAI-1و رتینوپاتی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج با نرم افزار SPSS وآزمون های آنوا، تی و من ویتینی بررسی شد.
<strong>نتایج</strong>
در این مطالعه 59 بیمار (9/33%) رتینوپاتی داشتند. ارتباط معنی داری بین وجود رتینوپاتی با سطح دفع آلبومین ادراری - فشار خون سیستولیک و افزایش سطح هموگلوبین گلیکوزیله بدست آمد ولی رابطه ی معنی داری بین وجود رتینوپاتی و سطح سرمی PAI-1 پیدا نشد. سطح PAI-1 بین بیمارانی با رتینوپاتی پرولیفراتیو با غیر پرولیفراتیو تفاوت معنی داری نداشت.
<strong>نتیجه گیری</strong>
سطح سرمی PAI1با وجود وشدت رتینوپاتی در بیماران دیابتی رابطه ای نداشت ولی این نتیجه نیاز به بررسی بیشتر توسط مطالعات کلینیکی وسیعتر دارد.
دیابت,رتینوپاتی,فاکتور بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن,هموستاز
https://mjms.mums.ac.ir/article_6788.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_6788_267699d9bacdb9b2a7c62cca79f19d69.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
1735-4013
2008-2673
58
10
2016
01
21
بررسی ویژگی های روانشناختی در زنان با زایمان طبیعی، عمل سزارین انتخابی و اورژانس
611
619
FA
فرزاد
اکبرزاده
-استادیار روانپزشکی، مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
akbarzadehf@mums.ac.ir
علی
طلایی
0000-0002-7194-1479
دانشیار روانپزشکی، مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،، مشهد، ایران
talaeia@mums.ac.ir
فاطمه
توسلی
دانشیار زنان و زایمان، گروه زنان و زایمان، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،، مشهد، ایران
tavassolif@mums.ac.ir
سمانه
جلالیانی
متخصص زنان و زایمان، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،، مشهد، ایران
jalalianis@mums.ac.ir
مهدی
طالبی
-استادیار روانپزشکی، گروه پزشکی خانواده، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،، مشهد، ایران
talebimh@mums.ac.ir
مرتضی
مدرس غروی
استادیار روانشناسی بالینی، مرکز تحقیقات روان-پزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،، مشهد، ایران
modarresm@mums.ac.ir
سعید
اخلاقی
0000-0002-1999-1209
- کارشناس ارشد آمار، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
akhlaghis@mums.ac.ir
10.22038/mjms.2016.6789
<strong>مقدمه</strong>
طبق آمار ارائه شده تعداد زایمان هایی که از طریق سزارین انجام می شود در سراسر جهان در حال افزایش است. در مطالعات صورت گرفته، تناقضات زیادی در مورد عوارض روان شناختی سزارین وجود دارد و اغلب مطالعات رویکرد جامعی به این عوارض نداشتهاند. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی های روانشناختی زنانی است که به روش های مختلف زایمان کرده اند.
<strong>روش کار</strong>
این پژوهش توصیفی مقطعی به صورت هم گروهی و بر 3 گروه 25 نفری از زنان باردار (مجموعا 75 نفر) که در بیمارستان امام رضا و قائم اقدام به زایمان کرده اند انجام گرفت. طی هفته دوم پس از زایمان، پرسشنامه های مربوطه شامل اطلاعات دموگرافیک و افسردگی ادینبرگ، مقیاس اضطراب همیلتون، پرسشنامه سلامت عمومی GHQ، پرسشنامه اعتماد به نفس آیزنک، پرسشنامة دلبستگی مادری، به افراد مورد پژوهش ارائه شد. برای اطمینان از صحت اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها، مصاحبه روانپزشکی نیز انجام گردید.
<strong>نتایج</strong>
سه گروه از لحاظ افسردگی، اعتماد به نفس و سلامت عمومی تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند(05/0<p). در گروه مادران با زایمان طبیعی و مادران با سزارین انتخابی میانگین نمرات اضطرابی به ترتیب 43/6±20/9 و 26/8±76/14 و میانگین نمرات دلبستگی مادری به ترتیب 91/4±36/69 و 93/10±36/64 بود که این اختلافها از لحاظ آماری معنادار بودند (05/0>p)..
<strong>نتیجه گیری</strong>
هر چند میزان افسردگی و اعتماد به نفس در زنان بارداری که سزارین انتخابی انجام می دهند در مقایسه با زایمان طبیعی تفاوت چندانی ندارد ولی این زنان در دوران بعد از زایمان در معرض مشکلات اضطراب بیشتری هستند و کیفیت روابط پایینتری با نوزاد خود دارند و لذا نیازمند پیگیریهای های روانپزشکی بیشتری خواهند بود.
افسردگی,اضطراب,اعتماد به نفس,زایمان سزارین
https://mjms.mums.ac.ir/article_6789.html
https://mjms.mums.ac.ir/article_6789_775e4082a2c1d0b59862273206141f76.pdf