تأثیر درمان مبتنی بر شفقت بر انزوای اجتماعی، انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی عمومی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

2 استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران.

3 استادیار، گروه روانشناسی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

10.22038/mjms.2024.24652

چکیده

مقدمه
طلاق یکی از تجارب تنش زای خانواده است که می تواند منجر به بروز تعارضات و ناسازگاری در اعضای خانواده مخصوصا زنان شود. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر انزوای اجتماعی، انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان مطلقه انجام شد.
روش کار
تحقیق حاضر از نظر هدف تحقیقی کاربردی است. این تحقیق براساس نحوه گردآوری داده‌ها نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل به همراه یک دوره پیگیری بود. از تعداد 5400 زن مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره در منطقه 2 شهر تهران در سال 1399-1400، تعداد 30 زن به صورت هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه (درمان مبتنی بر شفقت و گواه) به روش تصادفی جایگزین شدند. ابزار پژوهش را الگوی درمان مبتنی بر شفقت گیلبرت (2010)، پرسشنامه انزوای اجتماعی توسط چلبی و امیر کافی (۱۳۸۳)، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی مارتین و روبین (1995) و پرسشنامه شادکامی ارگایل ولو (1990) تشکیل دادند. داده ها استفاده از تحلیل واریانس آمیخته مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج
نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت انزوای اجتماعی را کاهش و انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان مطلقه را افزایش می دهد(001 ≥p) و این تاثیر در طول زمان با توجه به آزمون پیگیری ماندگار بود (001 ≥p).
نتیجه ­گیری
به منظور بهبود انزوای اجتماعی، انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان مطلقه پیشنهاد می شود از درمان مبتنی بر شفقت استفاده شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The effect of compassion-based therapy on social isolation, psychological flexibility and happiness of divorced women

نویسندگان [English]

  • Anahita Noori Neyestanak 1
  • Mohammad Bagher Hobbi 2
  • Hossein Bigdeli 3
1 PhD student, Department of General Psychology, North Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 Assistant Professor, Department of Psychology, Imam Hossein (a.s.) Comprehensive University, Tehran, Iran
3 Assistant Professor, Department of Psychology, East Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
چکیده [English]

Introduction: Divorce is one of the stressful experiences of the family, which can lead to conflicts and incompatibility among family members, especially women. This research was conducted with the aim of determining the effectiveness of compassion-based therapy on social isolation, psychological flexibility and happiness of divorced women.
Method: The present research is practical in terms of research purpose. This research was based on the semi-experimental data collection method with a pre-test and post-test design with a control group and a follow-up period. From the number of 5400 divorced women referring to counseling centers in the 2nd district of Tehran in 2013-2014, 30 women were selected purposefully and randomly replaced in two groups (treatment based on compassion and evidence). The research tools were Gilbert's compassion-based treatment model (2010), social isolation questionnaire by Chalabi and Amir Kafi (2013), cognitive flexibility questionnaire by Martin and Rubin (1995) and happiness questionnaire by Argyle Velo (1990). The data was analyzed using mixed variance analysis.
Results: The results of repeated measurement variance analysis showed that compassion-based therapy reduces social isolation and increases psychological flexibility and happiness of divorced women (p≤001) and this effect was sustained over time according to the follow-up test (p≤001).
Conclusion: In order to improve social isolation, psychological flexibility and happiness of divorced women, it is suggested to use compassion-based therapy.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Divorce
  • compassion-based therapy
  • social isolation
  • psychological flexibility
  • happiness
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
دوره 67، شماره 2
خرداد-تیر1403
خرداد و تیر 1403

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار