Document Type : Research Paper
Authors
1 Master of Science,Department of Microbiology, Faculty of Basic Sciences, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Sahrekord, Iran.
2 Assistant Professor, Department of Microbiology, Faculty of Basic Sciences, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Sahrekord, Iran
3 Professor, Department of Microbiology, Faculty of Basic Sciences, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Sahrekord, Iran.
Abstract
Keywords
مقدمه
استافیلوکوکوساورئوس میکروارگانیسمی است که موجب ایجاد طیف وسیع و متنوعی از بیماریها مانند اندوکاردیت، باکتریمی، استئومیلیت، مسمومیت غذایی، سپتیسمی، عفونتهای پوستی، عفونتهای زخم، عفونتهای بافت نرم، عفونت پس از جراحی و گاهی مرگ و میر در انسان میگردد (1-2).
استافیلوکوکوساورئوس یکی از مهمترین پاتوژنهای انسانی است که در خلال چندین دهه گذشته از جمله عوامل اصلی ایجاد کننده عفونتهای کسب شده در سطح جامعه و بیمارستان بوده است. عفونتهای ناشی از این میکروارگانیسم مکررا در بیماران بستری شده روی میدهد که علی رغم درمان آنتیبیوتیکی عوارض شدیدی از خود بر جای میگذارند. در واقع این باکتری از عوامل بیماریزای اصلی در عفونتهای بیمارستانی و اکتسابی بوده و تقریبا همه انسانها در طول زندگی خود نوعی از عفونت استافیلوکوکی را تجربه میکنند که شدت آن از یک مسمومیت غذایی ساده و یا عفونت پوستی خفیف تا عفونتهای شدید و کشنده متغیر است و افزایش روزافزون موارد مقاوم، درمان آن را پیچیده ساخته است (2-3).
یکی از مشکلات عمده در درمان و پیشگیری از عفونتهای ایجاد شده توسط استافیلوکوکوساورئوس، مقاومت این باکتری نسبت به آنتیبیوتیکهای مختلف از قبیل بتالاکتامها، آمینوگلیکوزیدها، ماکرولیدها و ... میباشد که این امر موجب گسترش عفونتهای ناشی از این باکتری و همچنین بروز مشکلاتی از قبیل افزایش میزان مرگ و میر، افزایش میزان جراحات وارده به بیماران بستری شده، افزایش هزینههای درمان از طریق نیاز به آنتیبیوتیکهای گران قیمت، افزایش مدت زمان بستری بیماران در بیمارستانها و افزایش هزینههای بیمههای درمانی گردیده که این مسئله پزشکان را جهت درمان عفونتهای ناشی از استافیلوکوکوساورئوس با محدودیتهای بسیاری مواجه کرده است. مقاومت این پاتوژن به اغلب داروهای موجود در حال افزایش است (4).
استافیلوکوکوساورئوس فاکتورهای ویرولانس متعددی دارد که پاتوژنسیته و کلونیزاسیون باکتری را به آنها نسبت
میدهند. انتروتوکسینها و توکسین سندروم شوک توکسیک (TSST-1) مترشحه از این باکتری از فاکتورهای ویرولانس بسیار مهم و جزء سوپر آنتیژنها میباشند که تاثیرات بسیار مهمی بر میزبان خود دارند. بیشتر سویههای جدا شده از بیماران مبتلا به بیماری سندروم شوک سمی، توکسینی تولید میکنند که به عنوان TSST-1 شناخته شده است. این بیماری با علائمی از قبیل تب، اسهال، استفراغ، درد عضلانی، راشهای جلدی مخملکی شکل و در موارد شدید افت فشار خون، لنفادنوپاتی و نارسایی کبدی و کلیوی همراه است. ژن tst که عامل بیماری است، میتواند در میان سویههای استافیلوکوکوساورئوس در جامعه به راحتی منتقل شود (5-7). مطالعه حاضر با هدف ردیابی این ژن در جدایههای استافیلوکوکوساورئوس و تعیین ارتباط بین الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی این باکتری با حضور این ژن انجام شده است.
روش کار
در این مطالعه توصیفی- مقطعی در مدت 6 ماه 100 نمونه مشکوک به استافیلوکوکوساورئوس از تراشه دستگاه تنفسی در برخی بیمارستانهای شهر اصفهان جمعآوری و جهت جداسازی به آزمایشگاه منتقل شدند. سپس این جدایههای بالینی روی محیط کشت بلاد آگار حاوی خون گوسفندی کشت داده شده و پس از حصول اطمینان از خالص بودن کشت، جهت تشخیص نمونه از رنگ آمیزی گرم و مشاهده میکروسکوپی استفاده شد. جدایهها جهت مطالعات بعدی در محیط کشت مایع TSB (Merck, Germany) کشت داده شدند.
تایید مولکولی جدایههای استافیلوکوکوس اورئوس
DNA ژنومی جدایه های رشد یافته در محیط TSB و استافیلوکوکوساورئوس (PTCC 1189) به عنوان سویه استاندارد با استفاده از کیت استخراج DNA (DNA Genomic Purification, Fermentas, Lithuani) طبق دستورالعمل شرکت سازنده استخراج و در دمای 20- درجه سانتیگراد نگهداری شدند.
به منظور تایید قطعی استافیلوکوکوساورئوس در جدایههای مورد مطالعه آزمایش PCR با استفاده از زوج پرایمرهای نشان داده شده در جدول 1 با ردیابی ژن srDNA16 باکتری انجام گرفت (8).
در این مرحله آزمایش PCR در حجم 25 میکرولیتر واجد 5/2 میکرولیتر PCR buffer 10X، 5/2 میکرولیتر کلرید منیزیم (MgCl2)، 2 میکرولیتر dNTP mix، 1 میکرولیتر از هر یک از زوج پرایمرهای F و R، 3/0 میکرولیتر آنزیم Taq DNA polymerase و 1 میکرولیتر از DNA مربوط به هر جدایه و 7/14 میکرولیتر آب مقطر در دستگاه ترمال سیکلر(FlexCycler, Germany) انجام شد.
در این تکنیک برای آغاز فرآیند پلیمریزاسیون دستگاه ترمال سیکلر به مدت 360 ثانیه بر روی دمای 94 درجه سانتیگراد تنظیم گردید و متعاقباً 35 سیکل PCR به صورت 95 درجه سانتیگراد به مدت 40 ثانیه، دمای 60 درجه سانتیگراد به مدت 60 ثانیه، دمای 72 درجه سانتیگراد به مدت 75 ثانیه اجرا گردید. در نهایت به مدت 480 ثانیه نیز عمل طویل سازی نهایی در 72 درجه سانتیگراد انجام شد. در انتها دمای 4 درجه سانتیگراد انتخاب شد.
شناسایی ژن tst
جهت شناسایی وجود ژن tst، که رمز کننده توکسین شوک سمی-1 میباشد، از تست PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی نشان داده شده در جدول 2 استفاده شد (8).
تکثیر ژن tst با مخلوط واکنش PCR در حجم 25 میکرولیتر واجد 5/2 میکرولیتر PCR buffer 10X،2میکرولیتر کلرید منیزیم (MgCl2)، 1میکرولیتر dNTP mix، 1 میکرولیتر از هر یک از زوج پرایمرهای F و R، 2/0 میکرولیتر آنزیم Taq DNA polymerase و 1 میکرولیتر از DNA مربوط به هر جدایه و 3/16 میکرولیتر آب مقطر در دستگاه ترمال سیکلر (FlexCycler, Germany) انجام شد.
در این تکنیک برای آغاز فرآیند پلیمریزاسیون دستگاه ترمال سیکلر به مدت 300 ثانیه بر روی دمای 95 درجه سانتیگراد تنظیم گردید و متعاقباً 35 سیکل PCR به صورت 95 درجه سانتیگراد به مدت 60 ثانیه، دمای 60 درجه سانتیگراد به مدت 60 ثانیه، دمای 72 درجه سانتیگراد به مدت 60 ثانیه اجرا گردید. در نهایت به مدت 600 ثانیه نیز عمل طویل سازی نهایی در 72 درجه سانتیگراد انجام شد. در انتها دمای 4 درجه سانتیگراد انتخاب شد.
الکتروفورز محصول PCR
محصول PCR مربوط به هر مرحله از انجام آزمایش PCR روی ژل 1 % آگارز الکتروفورز گردید. الکتروفورز نمونهها در ولتاژ ثابت 90 ولت به مدت حدودا 45 دقیقه در حضور مارکر 100 جفت بازی DNA انجام گرفت و بعد از مشاهده ژل با دستگاه Gel documentation (Uvitec, UK)از ژل حاصله تصویربرداری صورت گرفت.
تست تعیین حساسیت آنتیبیوتیکی جدایههای استافیلوکوکوس اورئوس
حساسیت آنتیبیوتیکی جدایههای استافیلوکوکوساورئوس به روش دیسک ساده (کربی- بائر) و بر اساس استانداردهای CLSI نسبت به 12 آنتیبیوتیک کوتریموکسازول (μg25)، سیپروفلوکساسین (μg5)، کلیندامایسین (μg2)، تتراسایکلین (μg30)، جنتامایسین (μg10)، اگزاسیلین (μg1)، متیسیلین (μg5)، سفازولین (μg30)، سفالکسین (μg30)، کربنیسیلین (μg100)، وانکومایسین (μg10) و پنیسیلینG (10 واحد) بررسی شد.
برای این منظور از کشت تازه هر جدایه بر روی محیط بلاد آگار، چند کلنی در داخل لوله محتوی ml1 سرم فیزیولوژی استریل حل گردید و به خوبی ورتکس شد تا کدورتی معادل 5/0 مکفارلند به دست آمد. سپس سواب استریل به سوسپانسیون باکتری آغشته شد و به صورت متراکم بر روی محیط مولر هینتون آگار کشت داده شد. دیسکهای آنتیبیوتیکی با استفاده از پنس استریل بر روی محیط قرار داده شدند و پلیتها به مدت 24 ساعت در دمای 35 درجه سانتیگراد قرار گرفتند. پس از این مدت، قطر هاله عدم رشد در اطراف هر دیسک اندازهگیری شد (9).
نتایج
در 100 نمونه کشت داده شده، بر پایه نتایج رنگآمیزی گرم و خصوصیات بیوشیمیایی آلودگی با استافیلوکوکوساورئوس یافت شد که هر 100 جدایه از نظر مولکولی با ردیابی ژن srDNA16 استافیلوکوکوساورئوس به تایید رسیدند (تصویر 1).
بر پایه سن و جنس افراد مورد مطالعه، 52 % جدایهها متعلق به مردان بوده و 48 % جدایهها نیز از زنان جداسازی شدند. 45 % جدایهها متعلق به رنج سنی بین 50 تا 70 سال بوده و 55 % جدایه ها از بیماران با سن بالای 70 سال جداسازی شدند.
شناسایی ژن tst
جهت تشخیص وجود ژن tst رمز کننده توکسین شوک سمی در میان جدایه های استافیلوکوکوساورئوس از آزمون PCR استفاده گردید. نتایج حاصل از این آزمون در تصویر 2 نشان داده شده است. این ژن تنها در 14 جدایه (14 %) استافیلوکوکوساورئوس مشاهده گردید.
در جدول 3 ارتباط بین جنسیت افراد و حضور ژن tst نشان شده است. تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد که وجود ژن tst در زنان و مردان تفاوت معناداری ندارد (4/0p=).
تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد که وجود ژن tst در زنان و مردان تفاوت معناداری ندارد (4/0p=).
تست تعیین حساسیت آنتیبیوتیکی
در این تست بیشترین میزان مقاومت جدایههای استافیلوکوکوساورئوس نسبت به آنتیبیوتیک اگزاسیلین بوده است و 100 % جدایهها نسبت به این آنتیبیوتیک مقاوم بودند. همچنین مقاومت نسبت به آنتیبیوتیک متیسیلین 92 %، پنیسیلین 80 %، سیپروفلوکساسین 79 %، تتراسایکلین 78 %، جنتامایسین 75 %، کلیندامایسین 58 %، سفالکسین 55 %، سفازولین 40 %، کربنیسیلین 30 %، کوتریموکسازول 22 % و وانکومایسین 14 % به ترتیب در مراتب بعدی قرار داشتند.
میزان مقاومت جدایههای استافیلوکوکوساورئوس حاوی ژن tst نسبت به 12 آنتیبیوتیک مورد استفاده در جدول 4 نشان داده شده است. همانطور که در جدول مشخص است، بیشترین میزان مقاومت جدایههای استافیلوکوکوساورئوس حاوی ژن tst نسبت به آنتیبیوتیک اگزاسیلین بوده است و 100 % جدایهها نسبت به این آنتیبیوتیک مقاوم بودند و کمترین مقاومت آنتیبیوتیکی مربوط به وانکومایسین (3/14 %) میباشد. فراوانی ژن tst در سویههای مقاوم به متیسیلین 1/14% و در سویههای حساس به متیسیلین 5/12 % بود. نتایج آماری نشان داد که در
جدایههای حاوی ژن tst بین مقاومت به وانکومایسین و کوتریماکسازول با سایر آنتی بیوتیک ها اختلاف آماری
معنی داری وجود دارد (032/0p=). آنالیز با نرم افزار spss (نسخه 16) و مدل آماری chi squer در سطح اطمینان 95% انجام شد.
بحث
استافیلوکوکوساورئوس پاتوژنی بسیار قوی در ایجاد عفونتهای اکتسابی از جامعه و بیمارستان بوده و باعث طیف وسیعی از بیماریها از عفونتهای پوستی گرفته تا عفونتهای شدید و تهاجمی مثل سپتیسمی، پنومونی، اندوکاردیت و آبسههای عمقی در بدن انسان میگردد. از دیدگاه مولکولی، این باکتری واجد ژنهایی است که در ایجاد حدت، مقاومت آنتیبیوتیکی و تولید انواع توکسین نقش دارند (9).
بیماریزایی این باکتری به فاکتورهای ویرولانس متعدد آن مربوط است که باعث میشوند این باکتری به سطوح متصل شود، از سیستم ایمنی میزبان فرار کند و تاثیرات سمی و خطرناکی بر میزبان گذارد (10).
در مطالعه حاضر، به منظور بررسی الگوی فنوتیپی مقاومت آنتیبیوتیکی و توزیع ژن کد کننده توکسین شوک سمی، 100 نمونه استافیلوکوکوساورئوس از بیمارستانهای اصفهان جمعآوری شد. پس از جداسازی توسط روشهای معمول رنگآمیزی گرم و آزمون کاتالاز، تائید مولکولی جدایهها و وجود ژن tst توسط واکنش زنجیرهای پلیمراز بررسی شد.
در این مطالعه از میان 100جدایه استافیلوکوکوساورئوس جدا شده از تراشههای تنفسی، 14 مورد حاوی ژن tst بودند که 14% کل نمونهها را شامل میشود. همچنین نتایج نشان داد که 48% نمونههای مورد مطالعه مربوط به زنان و 52 % مربوط به مردان بودند که از این میان 9/42% از سویههای استافیلوکوکوساورئوس tst مثبت را زنان و 1/57 % را مردان تشکیل میدهند که این مقادیر اختلاف معناداری با هم ندارند، چرا که تعداد نمونههای مردان تقریبا برابر نمونههای مورد مطالعه زنان بود.
در سال 2005، Deurenberg و همکاران 103 سویه استافیلوکوکوساورئوس را که از جامعه و بیمارستانی در هلند جدا شده بود، مورد بررسی قرار داده و نشان دادند که 24 % سویههای جدا شده از جامعه و 14 % سویههای جدا شده از بیمارستان، tst مثبت میباشند (11). این در حالی است که در مطالعهای دیگر Islam و همکارانش در سال 2007 در بنگلادش، از 30 سویه استافیلوکوکوساورئوس کواگولاز مثبت، تنها یک سویه (33/3 %) tst مثبت جدا نمودند (12).Parsonnet و همکاران در سال 2008 در ژاپن 159 سویه استافیلوکوکوساورئوس جدا شده از زنان را مورد بررسی قرار دادند که 9 % سویه ها tst مثبت گزارش شدند (13). Peck و همکارانش در سال 2008 در طول پنج ماه به بررسی 70 نمونه کلینیکی جمع آوری شده از افراد بستری در بیمارستانی در کره پرداختند که 3/44% نمونه ها حاوی ژن tst بودند (14). در مطالعه Rall و همکارانش در برزیل در سال 2010 بین 80 سویه استافیلوکوکوساورئوس جدا شده از منابع کلینیکی، نمونه های غذایی و سواب بینی، 53 سویه (25/66 %) حاوی ژن های انتروتوکسین و tst بودند (15). Teyhoo و همکارانش در سال 2011 گزارش کردند که ژن tst توسط20 % جدایههای استافیلوکوکوساورئوس در تبریز وجود داشته است (16). در بررسی نوروزی و همکاران در 2012 از 80 سویه استافیلوکوکوساورئوس جدا شده، 14 سویه (41/26 %) دارای ژن tst بودند (17).
اساس درمان مناسب در کلیه عفونتها، انتخاب یک آنتیبیوتیک با کارایی بالا و ارزان میباشد و با توجه به افزایش روزافزون مصرف آنتیبیوتیک و متعاقب آن افزایش مقاومتهای آنتیبیوتیکی و متفاوت بودن حساسیت استافیلوکوکوساورئوس در مناطق مختلف دنیا، مطالعه بررسی مقاومتهای آنتیبیوتیکی این باکتری، ضروری به نظر می‌رسد و بدین جهت در این پژوهش نیز سویههای جدا شده از نظر مقاومت دارویی مورد بررسی قرار گرفتند. در این راستا آنتیبیوتیکهایی از گروههای مختلف مانند گروه بتالاکتامها (پنی سیلینها و سفالوسپورینها)، بتالاکتامهای وسیعالطیف، آمینوگلیکوزیدها، کینولونها، تتراسایکلینها و نیز آنتیبیوتیکهای ویژه عفونت تنفسی انتخاب شدند.
در دنیای امروز ارتباط مستقیمی بین میزان مصرف آنتیبیوتیکها و گسترش مقاومت آنتیبیوتیکی وجود دارد. در میان میکروارگانیسمهای مقاوم در برابر آنتیبیوتیکها، نگرانی ویژهای در مورد استافیلوکوکوساورئوس وجود دارد، چرا که این ارگانیسم توانایی کسب مقاومت در برابر کلاسهای گوناگون آنتیبیوتیکی را داراست (18).
تمام جدایههای مورد مطالعه جهت تست حساسیت و مقاومت به 12 آنتیبیوتیک، مورد آنتیبیوگرام قرار گرفتند. مقاومت کل سویهها به آنتیبیوتیک متیسیلین 92%، پنیسیلین 80%، سیپروفلوکساسین 79%، تتراسایکلین 78%، جنتامایسین 75 %، کلیندامایسین 58%، سفالکسین 55%، سفازولین 40%، کربنیسیلین 30%، کوتریموکسازول 22% و وانکومایسین 14% به ترتیب در مراتب بعدی قرار داشتند. همچنین مقاومت 100 درصدی کلیه سویهها به آنتیبیوتیک اگزاسیلین مشاهده شد. بنابراین در مطالعه حاضر بیشترین میزان مقاومت آنتیبیوتیکی نسبت به آنتیبیوتیکهای اگزاسیلین و متیسیلین و کمترین مقاومت مربوط به وانکومایسین و کوتریموکسازول بود.
در مطالعهای که در سال 2003 توسط Fey و همکارانش صورت گرفت، گزارش شد که از میان نمونههای استافیلوکوکوساورئوس آزمایش شده، 81% به پنیسیلین و اگزاسیلین مقاوم بودند و نیز مقاومت به هر دو آنتیبیوتیک کلیندامایسین و سیپروفلوکساسین 6% بوده و هیچ جدایهای مقاومت چندگانه نداشت (19). برینک[1] و همکاران در سال 2007 شیوع مقاومت نسبت به متیسیلین را در میان جدایههای استافیلوکوکوساورئوس در سراسر آفریقای جنوبی 36 % گزارش نمودند (20). در مطالعه زمانی و همکاران در سال 2007 در همدان، شیوع مقاومت به متیسیلین در میان جدایه بیمارستانی 4/31 % بوده است (21).
فتح ا.. زاده و همکاران در دانشگاه علوم پزشکی تهران، شیوع جدایههای استافیلوکوکوساورئوس مقاوم به متیسیلین را در سال 2008 در شهر تهران، 36 % گزارش نمودند (22). در سال 2008، علی قلی و همکاران شیوع جدایههای استافیلوکوکوساورئوس مقاوم به متیسیلین را در شهر تهران 85/41 % گزارش نمودند (23). در مطالعه صادری و همکاران نیز در سال 2009، 49 % جدایههای استافیلوکوکوساورئوس در شهر تهران مقاوم به متیسیلین گزارش شدند (24). هوایی و همکاران نیز در سال 2010 میزان شیوع جدایههای استافیلوکوکوساورئوس مقاوم به متیسیلین را در بیمارستانهای اصفهان 20 % گزارش نمودند (25). این آمار نشان دهنده شیوع و گسترش متفاوت این جدایهها در ایران میباشد. جدایههای استافیلوکوکوساورئوس مقاوم به متیسیلین در بیماران بیمارستان (به خصوص در بخشهایی مانند جراحی، مراقبتهای ویژه، پیوند اعضا، سرطان و شیمی درمانی) به علت آسیبپذیر بودن نسبت به عفونتهای ناشی از این جدایهها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند.
در مطالعه حاضر که بر روی 100 جدایه استافیلوکوکوساورئوس جداسازی شده از بیمارستانها در شهر اصفهان به انجام رسیده است، شیوع جدایههای استافیلوکوکوساورئوس مقاوم به متیسیلین 92 % تعیین گردید.
بر این اساس آمار متفاوتی از شیوع جدایههای استافیلوکوکوساورئوس در کشورهای مختلف در اختیار میباشد. به عنوان مثال در کشورهای آسیایی همچون عربستان سعودی و هند این آمار به ترتیب 8 و 44 % گزارش شده است (26، 27).
Teyhoo و همکاران در تبریز در سال 2011 بر روی 100 جدایه استافیلوکوکوساورئوس مطالعهای انجام دادند که نتایج حاصل نشان داد تمام جدایهها نسبت به آنتی بیوتیک لاینزولید حساس و 83 % آنها به متی سیلین مقاوم بودند (16).
در مطالعه و رضازاده وهمکاران در سال 2013 از بین 100 نمونه شناسایی شده، تعداد 80 نمونه استافیلوکوکوساورئوس مقاوم به متی سیلین جداسازی گردید که بیشترین میزان مقاومت این سویه ها نسبت به آنتیبیوتیک پنی سیلین (100٪) و تتراسایکلین (5/88٪) و کمترین میزان مقاومت نسبت به آنتیبیوتیک کلرامفنیکل (7/5 %) گزارش شد (28). ارزیابی الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی سویههای استافیلوکوکوساورئوس جدا شده از نمونه های بالینی در مطالعه Ahmadi و همکاران در سال 2014 نشان داد که بیشترین مقاومت نسبت به آنتیبیوتیکهای پنیسیلین (90٪) و متیسیلین (64٪) و کمترین مقاومت نسبت به آنتیبیوتیکهای نیتروفورانتوئین (8٪) و وانکومایسین (14٪) وجود دارد (29).
در مطالعه وحدانی و همکاران، بیشترین مورد جدایههای استافیلوکوکوساورئوس مقاوم به متیسیلین اکتسابی از بیمارستان متعلق به خلط (41%) بود (30). مطالعه اورِت[2] وهمکاران در سال 2006 نشان داد که 1/60% از جدایههای استافیلوکوکوساورئوس مقاوم به متیسیلین از زخمهای جراحی و سوختگی، 5/15% از نمونههای ادرار و 6/6% از نمونههای تنفسی فوقانی جداسازی شدند (31). در مطالعه کیم[3] و همکاران در کره جنوبی در سال 2007، 51% جدایههای استافیلوکوکوساورئوس مقاوم به متیسیلین اکتسابی از بیمارستان از نمونههای تنفسی و 3% جدایهها نیز از ترشحات چشم به دست آمدند، در حالی که 33% جدایه استافیلوکوکوساورئوس مقاوم به متیسیلین اکتسابی از جامعه از عفونت گوش و 19% نیز از کودکان مبتلا به عفونت چشم جداسازی شدند (32). این در حالی است که بر پایه نتایج به دست آمده توسط پِنگ[4] و همکاران در سال 2010 در چین، 75% از جدایههای استافیلوکوکوساورئوس مقاوم به متیسیلین اکتسابی از بیمارستان از دستگاه تنفسی و 7% نیز از زخم جداسازی شدند (33).
امروزه افزایش مقاومت به آنتیبیوتیکها در باکتریها یک معضل جهانی است که در اثر مصرف بیرویه و روزافزون داروهاست و متاسفانه کشور ما هم از این قاعده مستثنی نیست که تجویز زیاد داروها توسط پزشکان و استفاده ناصحیح آنتیبیوتیکها توسط بیماران باعث شیوع سویههای مقاوم در جامعه نیز شده است.
از طرفی استفاده از آنتیبیوتیکها در غذای دامی باعث شده که حتی باکتریهایی که در بدن به صورت فلور هستند نیز به داروها مقاوم شده و مخزنی برای انتشار سویههای مقاوم به دارو در جامعه باشند و حتی ممکن است منجر به عود مکرر عفونتهای مختلف در افراد شوند؛ و از سویی دیگر باعث میشود آنتیبیوتیکهای بسیار مناسب و کمعوارض و ارزان را از دست بدهیم. در این میان آموزش و آگاهی به افراد جامعه و حتی کادر پزشکی میتواند به کنترل ظهور این بیماریهای مقاوم در جامعه کمک کند. همچنین ضمن استاندارد شدن روشهای آنتیبیوگرام در جامعه، پزشکان نیز باید به نتایج تست حساسیت ضد میکروبی عفونتهای مختلف از جمله عفونت تنفسی جهت کاربرد صحیح آنتیبیوتیک موثر، توجه ویژهای داشته باشند.
نتیجهگیری
مطالعه حاضر نشان میدهد در جدایههای استافیلوکوکوساورئوس جمعآوری شده در ایران، ژنهای tst وجود داشته و این سویهها نیز شیوع بالایی دارند. در مجموع شیوع بسیار بالای جدایههای MRSA و حتی متاسفانه MRSAهای tst مثبت در بیمارستانهای مورد بررسی نشان میدهد که این جدایهها مقاومت آنتیبیوتیکی چندگانه را نیز از خود بروز میدهند. از آنجایی که این فاکتور ویرولانس قابل انتقال به استافیلوکوکوس اورئوسهای دیگر نیز میباشد، بنابراین خطر اپیدمی آلودگی با چنین جدایههایی در بیمارستان و نیز در بین بیماران بستری شده وجود دارد و پزشکان باید جهت تدابیر درمانی مناسب، آگاهی حاصل نمایند.
تقدیر و تشکر
از استاد گرانقدر جناب آقای دکترسید حسین حجازی، عضوهیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، دانشکده علوم پزشکی که درانجام این تحقیق حمایتهای لازم را مبذول فرمودند، سپاسگزاری میشود.
8. Mehrotra M, Wang G, Johnson WM. Multiplex PCR for detection of genes for Staphylococcus aureus enterotoxins, exfoliative toxins, toxic shock syndrome toxin 1, and methicillin resistance. J Clin Microbial 2000; 38:1032-5.
9. Indrawattana N, Sungkhachat O, Sookrung N, Chongsa-nguan M, Tungtrongchitr A, Voravuthikunchai SP, et al. Staphylococcus aureus clinical isolates: antibiotic susceptibility, molecular characteristics, and ability to form biofilm. Biomed Res Int 2013; 2013:314654.
10. Andrey DO, Renzoni A, Monod A, Lew DP, Cheung AL, Kelley WL. Control of the Staphylococcus aureus toxic shock tst promoter by the global regulator SarA. J Bacteriol 2010; 192:6077-85.
11. Deurenberg RH, Nieuwenhuis RF, Driessen C, London N, Stassen FR, van Tiel FH, et al. The prevalence of the Staphylococcus aureus tst gene among community and hospital-acquired strains and isolates from Wegener-s Granulomatosis patients. FEMS Microbiol Lett 2005; 245:185-9.
12. Islam MJ, Uddin MS, Nasrin MS, Nazir KH, Rahman MT, Alam MM. Prevalence of enterotoxigenic and Toxic Shock Syndrome Toxin-1 producing coagulase positive Staphylococcus aureus in human and their characterization. Bangladesh J Veterin Med 2007; 5:115-9.
13. Parsonnet J, Goering RV, Hansmann MA, Jones MB, Ohtagaki K, Davis CC, et al. Prevalence of toxic shock syndrome toxin 1 (TSST-1) producing strains of Staphylococcus aureus and antibody to TSST-1 among healthy Japanese women. J Clin Microbiol 2008; 46:2731-8.
14. Peck KR, Baek JY, Song JH, Ko KS. Comparison of genotypes and enterotoxin genes between Staphylococcus aureus isolated from blood and nasal colonizers in a Korean hospital. J Korean Med Sci 2008; 24:585-91.
15. Rall VL, Sforcin JM, Augustini VC, Watanabe MT, Fernandes A Jr, Rall R, et al. Detection of enterotoxin genes of Staphylococcus sp. isolated from nasal cavities and hands of food handlers. Braz J Microbiol 2010; 41:59-65.
16. Teyhoo M, Mobin H, Mozafari NA, Moadab SR, Sedigh Bayan KH, Mones Rast SH. The prevalence of Toxin Shock Syndrome oxin (TSST-1) producing clinical isolates of Staphylococcus aureus strains Isolated from Shohada Hospital in Tabriz, Iran. Med Lab J 2011; 5:38-44 (Persian).
17. Nowroozi J, Goudarzi G, Pakzad P, Razavipour R. Isolation and detection of Staphylococcus aureus enterotoxins AE and TSST-1 genes from different sources by PCR method. Qom Univ Med Sci J 2012; 6:78-85 (Persian).
18. Tikofsky LL, Barlow JW, Santisteban C, Schukken YH. A comparison of antimicrobial susceptibility patterns for Staphylococcus aureus in organic and conventional dairy herds. Microb Drug Resist 2003; 9:39-45.
19. Fey PD, Said-Salim B, Rupp ME, Hinrichs SH, Boxrud DJ, Davis CC, et al. Comparative molecular analysis of community- or hospital-acquired methicillin-resistant Staphylococcus aureus. Antimicrob Agents Chemother 2003; 47:196-203.
20. Brink A, Moolman J, da Silva MC, Botha M. Antimicrobial susceptibility profile of selected bacteraemic pathogens from private institutions in South Africa. S Afr Med J 2007; 97:273-9.
21. Zamani A, Sadeghian S, Mosleh MN, Goodarzi MT, Yousefi Mashouf R, Ghaderkhani J. Detection of methicillin-resistance gene (mec-A) in Staphylococcus aureus strains by PCR and determination of antibiotic sensitivity. Sci J Hamadan Univ Med Sci 2007; 14:54-8.
22. Fatholahzadeh B, Emaneini M, Gilbert G, Udo E, Aligholi M, Modarressi MH, et al. Staphylococcal cassette chromosome mec (Sccmec) analysis antimicrobial susceptibility patterns of methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) isolates in Tehran, Iran. Microb Drug Resist 2008; 14:217-20.
23. Aligholi M, Emaneini M, Jabalameli F, Shahsavan S, Dabiri H, Sedaghat H. Emergence of high-level vancomycin-resistant Staphylococcus aureus in the Imam Khomeini hospital in Tehran. Med Princ Pract 2008; 17:432-4.
24. Saderi H, Owlia P, Eslami M. Prevalence of macrolide-lincosamide-streptogramin B (MLSB) resistance in S. aureus isolated from patients in Tehran, Iran. Iran J Pathol 2009; 4:161-6.
25. Havaei SA, Ohadian Moghadam S, Pourmand MR, Faghri J. Prevalence of genes encoding bi-component leukocidins among clinical isolates of methicillin resistant Staphylococcus aureus. Iran J Public Health 2010; 39:8-14.
26. Al-Tawfiq JA. Father-to-infant transmission of community-acquired methicillin-resistant Staphylococcus aureus in a neonatal intensive care unit. Infect Control Hosp Epidemiol 2006; 27:636-7.
27. Tyagi A, Kapil A, Singh P. Incidence of methicillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA) in pus samples at a Tertiary Care hospital, AIIMS, New Delhi. J Indian Acad Clin Med 2008; 9:33-5.
28. Rezazadeh M, Yousefi MR, Sarmadyan H, Ghaznavirad E. Antibiotic profile of methicillin-resistant Staphylococcus aureus with multiple-drug resistances isolated from nosocomial infections in Vali-Asr hospital of Arak. Arak Med Univ J 2013; 16:29-37 (Persian).
29. Ahmadi Z, Tajbakhsh E, Momtaz H. Detection of the antibiotic resistance pattern in Staphylococcus aureus from clinical samples obtained from patients hospitalized in Imam Reza hospital, Kermanshah. J Microb World 2014; 6:299-311 (Persian).
30. Vahdani P, Saifi M, Aslani MM, Asarian AA, Sharafi K. Antibiotic resistant patterns in MRSA isolates from patients admitted in ICU and infectious ward. Tanaffos 2004; 3:37-44 (Persian).
31. Orett FA, Land M. Methicillin-resistant Staphylococcus aureus prevalence: current susceptibility patterns in Trinidad. BMC Infect Dis 2006; 6:83.
32. Kim ES, Song JS, Lee HJ, Choe PG, Park KH, Cho JH, et al. A survey of community-associated methicillin-resistant Staphylococcus aureus in Korea. J Antimicrob Chemother 2007; 60:1108-14.
33. Peng Q, Hou B, Zhou S, Huang Y, Hau D, Yao F, et al. Staphylococcal cassette chromosome mec (SCCmec) analysis and antimicrobial susceptibility profiles of methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) isolates in a teaching hospital, Shantou, China. Afr J Microbiol Res 2010; 4:844-8.
)