Document Type : Research Paper
Authors
1 Medical Student, School of Medicine , birjand University of Medical Sciences,birjand ,Iran
2 Assistant professor of endocrinology, School of Medicine ,birjand University of Medical Sciences ,birjand , Iran
3 Assistant Professor of Endocrinology and Metabolism, Faculty of Medicine, mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
Abstract
Keywords
مقدمه
کم کاری تیروئید یکی از مهمترین اختلالات غده تیروئید می باشد. کمبود ویتامین ها و ریز مغذی هایی همچون ویتامین D و روی در مبتلایان به این اختلال اخیرا مورد توجه قرار گرفته است. (1-3). ویتامین D و متابولیتهای آن در شرایط بیولوژیک مناسب به صورت اندوژن تولید می شوند (4). کمبود ویتامین D یک مسئله ی جهانی است و نقش آن به عنوان یک تعدیل کنندهی سیستم ایمنی اخیرا پر رنگ شده است (5). به هر حال تحقیقات در مورد نقش ویتامین D در بیماریهای اتوایمیون و تیروئید قطعی نشده است (6). از طرفی عناصر کمیابی مثل روی نیز در حضور کم کاری غده ی تیروئید دستخوش تغییرات میشوند و از آنجا که این عناصر نیز در کنار ویتامین D و هورمون های تیروئیدی در شکل گیری صحیح بسیاری از اعمال بدن نقش مهمی را بر عهده دارند، تغییرات آنها حتی به صورت جزئی موجب بروز اختلالات عمده در ساختار و عملکرد دستگاههای بدن میگردد (7). روی در میان عناصر پس از آهن از مهمترین عوامل دخیل در متابولیسم است. در بدن انسان تقریبا 2-3 گرم روی وجود دارد و کمبود آن منجر به نقایص متعدد به ویژه در سیستم ایمنی میشود. کمبود شدید روی منجر به آتروفی تیموس، لنفوپنی، فقدان انرژی، کمبود متوسط آن باعث فقدان انرژی و کاهش فعالیت سلولهای کشنده طبیعی (NK) و کمبود خفیف آن منجر به کاهش عملکرد سیستم ایمنی میشود (8).
تاکنون مطالعات متعددی در زمینه ارتباط بین سطح پایین ویتامین D و شیوع بیماریهای اتوایمیون تیروئید انجام شده است اما نتایج این مطالعات بعضا با یکدیگر متفاوت است (9-14). برخی مطالعات نشان دهنده ارتباط بین کمبود ویتامین D با وجود یا افزایش سطح آنتیبادیهای آنتی تیروئید، عملکرد غیرطبیعی تیروئید، افزایش حجم تیروئید و سطح TSH بودهاند(9-11). در حالیکه مطالعات دیگر ارتباط ضعیف یا عدم وجود ارتباط بین سطح پایین ویتامین D و بیماری اتوایمیون تیروئید را گزارش کردهاند ( 12-14). روی نیز به عنوان یک واسطه و نیز جزئی از ساختار گیرنده بسیاری از هورمونها شناخته میشود و کمبود آن ممکن است در فعالیت تیروئید اختلال ایجاد کند (15-16). لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین کمبود ویتامین D و روی با کم کاری تیروئید و نیز مقایسه مقادیر ویتامین D و روی در افراد سالم با بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید انجام شد.
روش بررسی
این مطالعه به صورت مورد شاهدی (Case-Control) در زمستان 1395 در کلینیک داخلی غدد بیمارستان ولی عصر (عج) شهر بیرجند انجام شد.
پس از اخذ تاییدیه کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی بیرجند (Ir.bums.REC.1395.282)، گروه مورد شامل بیماران مبتلا به هایپوتیروئیدیسم تازه تشخیص داده شده و گروه شاهد که شامل افراد شرکت کننده در طرح جامع هپاتیت شهر بیرجند بوده به روش نمونه گیری در دسترس (Convenient) به مطالعه وارد شدند. حجم نمونه بر اساس مطالعه بزکورت (21) بر اساس میانگین ویتامین D در گروه بیماران هیپوتیرویید و افراد سالم طبق فرمول مقایسه میانگینها دردو گروه مستقل با اطمینان 95% و توان 90% تعداد 1/48 در هر گروه محاسبه شد و ما در این مطالعه تعداد 50 نفر در هر گروه را مورد بررسی قرار دادیم.
n=[(z(1-α/2) +z(1-β))2(s12+s22)]/(µ1-µ2)2
سن بین 14 تا 60 سال، عدم مصرف دیورتیک های تیازیدی، مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین و لوپ دیورتیکها، عدم ابتلا به دیابت، عدم وجود سابقه مصرف روی و ویتامین D و کلسیم در6 ماه اخیر، عدم بارداری یا شیردهی و عدم مصرف داروی ضدتشنج یا هر داروی موثر بر متابولیسم ویتامین D به عنوان معیار ورود به مطالعه و اعلام عدم رضایت جهت شرکت در مطالعه به عنوان معیار خروج از مطالعه در نظر گرفته شدند. گروه مورد و شاهد از نظر سن، جنسیت و شاخص توده بدنی (BMI) به روش Frequency Matching همسان سازی شدند.
پس از اخذ رضایت آگاهانه، از کلیه شرکت کنندگان در مطالعه نمونه خون در لوله های استریل و در شرایط آسپتیک اخذ و به مدت 5 دقیقه با 3000 دور در دقیقه سانتریفیوژ شد. نمونه ها تا زمان ارسال به آزمایشگاه در دمای 20- درجه نگه داری شدند. در آزمایشگاه سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D، روی، کلسیم، TSH و Anti TPO اندازه گیری شد.
داده ها وارد نرم افزار19 SPSS و آنالیز گردید. جهت توصیف دادهها از شاخص های آمار توصیفی و جداول مناسب استفاده شد. جهت مقایسه متغیرها در دو گروه از آزمون های مجذور کای، T مستقل (پارامتریک)، من ویتنی (ناپارامتریک) استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون (پارامتریک) و اسپیرمن (ناپارامتریک) جهت بررسی همبستگی بین متغیرها به کار گرفته شد. همچنین از رگرسیون لجستیک جهت بررسی ارتباط متغیرهای مورد بررسی و ابتلا به کم کاری تیروئید استفاده شد. در این مطالعه 05/0>p معنی دار در نظر گرفته شد.
نتایج
در این مطالعه 100 نفر در قالب دو گروه مورد و شاهد (50 نفر در هر گروه) مورد بررسی قرار گرفتند. 16% از افراد گروه مورد و 20% از افراد گروه شاهد مذکر بودند. بین دو گروه از نظر جنسیت، سن و BMI اختلاف معناداری وجود نداشت.
میانگین±انحراف معیار سطح سرمی ویتامین D، روی و کلسیم در گروه مورد و شاهد در جدول شماره 1 نشان داده شده است. میانگین سطح سرمی ویتامین D، کلسیم و روی در دو گروه مورد و شاهد تفاوت معناداری داشت (P به ترتیب 012/0، 040/0 و 007/0).
88% از افراد گروه مورد و 68% از افراد گروه شاهد دچار کمبود ویتامین D بودند (016/0=p). همچنین 16% از افراد گروه مورد و 4% از افراد گروه شاهد دچار کمبود روی بودند (046/0=p). تفاوت گروه مورد و شاهد در خصوص فراوانی کمبود ویتامین دی و روی معنادار بود.
در مبتلایان به کم کاری تیروئید، TSH به صورت معکوس و معناداری با ویتامین D (530/0-=r، 001/0>p) و کلسیم (515/0-=r، 001/0>p) و به شکل مستقیم و معناداری با Anti TPO (628/0=r، 001/0>p) همبستگی داشت.(جدول شماره 2)، همچنین Anti TPO به صورت معکوس و معناداری با ویتامین D همبستگی داشت (286/0-=r، 044/0=p).(جدول شماره 2)
آزمون رگرسیون چند متغیره جهت بررسی همزمان اثر متغیرهای Anti TPO، ویتامین D، روی و کلسیم در ابتلا به کم کاری تیروئید انجام شد (جدول شماره 3) که بر اساس نتایج آن، Anti TPO به شکل معناداری پیش گویی کننده ابتلا به کم کاری تیروئید بود و نسبت شانس آن 020/1 بود. یعنی هر واحد افزایش در Anti TPO ریسک ابتلا به کم کاری تیروئید را 020/1 برابر افزایش می داد.
بحث
مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه شیوع کمبود ویتامین D و روی در مبتلایان به کم کاری تیروئید و افراد سالم انجام شد و در حقیقت ارتباط بین کمبود ویتامین D و روی و بروز کم کاری تیروئید را مورد بررسی قرار داد. نتایج این مطالعه نشان داد که فراوانی کمبود ویتامین D و روی در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید به طور قابل ملاحظه ای بیش از جمعیت سالم می باشد. مطالعات در خصوص سطح ویتامین D جامعه اخیرا به شدت مورد توجه قرار گرفتهاند و عمدتا شیوع بالای کمبود ویتامین D را گزارش میکنند.
در مطالعه حاضر شیوع کمبود ویتامین D در گروه مورد و شاهد تفاوت معناداری داشت که نشان دهنده ارتباط کمبود ویتامین D و کم کاری تیروئید است. اخیرا مطالعاتی در خصوص ارتباط بیماری های اتوایمیون از جمله کم کاری اتوایمیون تیروئید (بیماری هاشیموتو) و کمبود ویتامین D انجام شده است که در اغلب موارد این ارتباط تایید شده است (5, 17-18). با توجه به اینکه در مطالعهی ما نیز در اغلب بیماران (76%)، هایپوتیروئیدی از نوع اتوایمیون بود (Anti TPO مثبت بود)، نتایج مطالعه حاضر می تواند تایید کننده مطالعات قبلی در این خصوص باشد. برای مثال در مطالعهای که توسط هالیک انجام شد، ارتباط معناداری بین کمبود ویتامین D و ابتلا به کم کاری تیروئید به دست آمد (19). درمطالعهی دیگری در سال 2011 توسط کیویتی انجام شد، اختلاف سطح ویتامین D در مبتلایان به تیروئیدیت اتوایمیون و افراد سالم معنادار بود (10).
در مطالعه حاضر همبستگی منفی و معناداری بین سطوح TSH و ویتامین D مشاهده شد. به این معنا که افزایش ویتامین D به شکل معناداری باعث کاهش سطح TSH شد. این نتیجه با اکثر مطالعات قبلی همسو است (2، 5، 20). بزکورتدر مطالعهای که در کشور ترکیه انجام شد نشان داد که شدت کمبود ویتامین D علاوه بر TSH، با مدت زمان ابتلا به بیماری، حجم تیروئید و سطوح Anti TPO همبستگی دارد (21). در خصوص ارتباط Anti TPO و ویتامین D در مطالعه ی ما همبستگی معکوس و معناداری بین سطوح Anti TPO و ویتامین D وجود داشت که همانطور که قبلا ذکر شد مشابه نتیجه مطالعه بزکورت است (21). همچنین مطالعهی اخیردر کشور هندوستان نشان داد که سطوح ویتامین D در بیماران مبتلا به هیپوتیروئیدی به طور قابل توجهی کمتر از گروه کنترل بودو سطوح ویتامین D درگروه Anti TPO مثبت پایین تربود (22).
چندین فرضیه در خصوص علت کمبود ویتامین D در مبتلایان به کم کاری تیروئید به ویژه کم کاری اتوایمیون تیروئید مطرح شده است. فرضیه اول این است که سطوح پایین ویتامین D ممکن است به علت کاهش جذب رودهای ویتامین D در مبتلایان به کم کاری تیروئید باشد. فرضیه دوم این است که ممکن است فرآیند فعال شدن ویتامین D در این افراد مختل باشد (23). نکته ی قابل توجه اینجاست که برخی مطالعات این کمبود ویتامین D را در بیماری گریوز نیز گزارش کرده اند که نقش فرآیند های خودایمنی را در این زمینه پررنگ میکند (24).
بر خلاف مطالعه حاضر در مطالعه گوسوامی و همکاران در سال 2009 در هندوستان ارتباط ضعیفی بین سطح سرمی پایین ویتامین D و بیماری اتوایمیون تیروئید مشاهده شد (14). همچنین در مطالعه افرایمیدیس و همکاران در سال 2012 که در هلند که به صورت طولی انجام شد، گروه مورد شامل خانمهای یوتیروئید دارای استعداد ژنتیکی برای ابتلا به بیماری اتوایمیون تیروئید (افراد دارای سابقه خانوادگی بیماری اتوایمیون تیروئید اما بدون آنتیبادیهای ضدتیروئیدی) که در طی دوره فالوآپ Anti TPO در آنها مثبت شد با گروه کنترل مشابه از نظر سن و جنس، BMI، مصرف سیگار و استروژن و زمان نمونهگیری مقایسه شدند. در پایان 5 سال فالوآپ ارتباطی بین مراحل اولیه بیماری اتوایمیون تیروئید با سطح پایین ویتامین D دیده نشد (13). منتهی در مطالعهی ما ارتباط بین کمبود ویتامین D و کم کاری تیروئید مشاهده شد که این امر میتواند به علت تفاوتدر شیوه انجام مطالعه، تفاوت در جمعیتهای مورد مطالعه و همچنین تفاوت در فاکتورهای تاثیرگذار بر روی سطح ویتامین D از جمله میزان در معرض آفتاب بودن باشد. سطح ویتامین D در نمونهگیریهای اواخر تابستان و اوایل بهار نیز بالاتر است که این نکته در تفاوتهای ایجاد شده بین مطالعات تاثیرگذار است(12).
در خصوص ارتباط سطح سرمی روی با بیماری های تیروئید مطالعات بسیار محدودی انجام شده است و عمده ی مطالعات در زمینه روی مرتبط با رشد و تکامل و مباحث تغذیهای کودکان میباشد (25).در مطالعهی حاضر میانگین سطح روی و شیوع کمبود روی در گروه مورد و شاهد تفاوت معناداری داشت. همچنین در مطالعه ای که توسط یوسف وند و همکاران به صورت تجربی بر روی حیوانات آزمایشگاهی انجام شد، القای کم کاری تیروئید توسط پروپیل تیواوراسیل باعث کاهش معنادار سطح روی در سرم حیوانات مورد مطالعه شد(26). این مطالعه میتواند تایید کننده نتایج مطالعه حاضر باشد. در یک مطالعه برای مشخص شدن اثر هورمونهای تیروئیدی بر هومئوستازی عناصر کم مقدار در بدن از جمله روی و مس، میزان هورمونهای تیروئیدی و این عناصر قبل و بعد از ید درمانی، با اشعه ایکس مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین میزان مس و روی با هورمونهای تیروئیدی ارتباط مثبت و مشخصی وجود دارد(27). این آزمایشات بر روی مدل حیوانی مؤید یافته دولو و همکارانش در سال ۱۹۸۸ است که نشان دادند در بیماران با کم کاری تیروئید میزان روی پلاسما کاهش یافته است (28). مطابق با این نتایج آنها بیان نمودند که هومئوستاز عنصر روی در بیماریهای تیروئیدی تغییر می کند. تحقیقات چن و همکارانش در سال ۲۰۰۵ در خصوص میزان جذب روده ایی روی در کم کاری تیروئید نشان می دهد که بیماران با کم کاری تیروئید، دارای میزان پایین روی در پلاسما و احتمالا جذب ناقص گوارشی از این عنصر هستند (29). این مطلب در واقع می تواند دلیلی برای تأیید کاهش میزان روی در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید در پژوهش حاضر باشد.
نتیجه گیری
نتایج این مطالعه نشان داد که سطح سرمی و شیوع کمبود ویتامین D و روی در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید در مقایسه با افراد سالم تفاوت معناداری دارد. به این صورت که مقادیر سرمی ویتامین D و روی در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید پایین تر است. توصیه میشود افراد مبتلا به هایپوتیروییدی از نظر کمبود ویتامین D و روی بررسی گردند و پیشنهاد میشود مطالعاتی درزمینه تاثیر درمان با مکمل روی و ویتامین D دربهبود وضعیت بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید انجام شود.
تشکرو قدردانی
از واحد توسعه تحقیقات بالینی بیمارستان ولیعصر (عج) بیرجند، معاونت پژوهشی دانشکده پزشکی ومعاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی بیرجند به دلیل حمایت بی دریغ از اجرای این پروژه تحقیقاتی تقدیر و تشکر به عمل میآید.