یاورهای ایمونولوژیک: مروری بر عملکرد پذیرنده‎های Toll-like در راه اندازی پاسخ‎های ایمنی

نوع مقاله : مقاله مروری

نویسندگان

1 کارشناس ارشد ویروس شناسی، موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران

2 دانشیار، ژنتیک مولکولی، موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران

چکیده

چکیده
سایتوکاین‎ها نقش مهمی در کنترل سیستم ایمنی بدن دارند و پیام آن‎ها پاسخ ایمنی را به سمت ایمنی هومورال یا ایمنی با واسطه سلولی هدفمند می‎کند. این مولکول‎ها در پاسخ‎های ایمنی ذاتی و اکتسابی شامل بلوغ سلول‎های عرضه کننده آنتی ژن، تمایز سلول‎های Th1 و Th2 و القا سلول‎های کشنده طبیعی و لنفوسیت‎های T سیتوتوکسیک نقش کلیدی دارند. بنابراین، می‎توانند به عنوان یاور واکسن در افزایش پاسخ ایمنی علیه عوامل بیماری‎زا موثر باشند. سلول‎های دندریتیک مسوول جذب و ارایه آنتی ژن به سلول‎های T، و هدف اصلی برای فعالیت یاور هستند. چندین پروتئین در تنظیم و حفظ هوموستاز سیستم ایمنی نقش دارند. خانواده پروتئینی TLR قادرند تولید سایتوکاین‌ها شامل اینترفرون‌های نوع I و سایتوکاین‌های پیش التهابی را فعال ‌کنند که به تنظیم و بیان ژن‌های مرتبط با سیستم ایمنی منجر می‌شود. این پروتئین‎ها تنظیم کننده‎های کلیدی تولید اینترفرون‌ در فیبروبلاست‌ها و سلول‌های دندریتیک تخصص یافته هستند و نقش آن‎ها به عنوان یاور در افزایش پاسخ‎های ایمنی ارزیابی شده است. در این جستار، ساختار و عملکرد این پذیرنده‎ها در تحریک پاسخ‎های ایمنی با تکیه بر مسیرهای پیام رسان آن‎ها مرور شده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Immunologic adjuvants: An overview of Toll-like receptors mechanism of action in triggering the immune responses

نویسندگان [English]

  • Samira Rashidi 1
  • Shahla Shahsavandi 2
1 MS, Virology, Razi Vaccine and Serum Research Institute, Agricultural Research Education and Extension Organization, Karaj, Iran
2 Associated professor, Molecular genetics, Razi Vaccine and Serum Research Institute, Agricultural Research Education and Extension Organization, Karaj, Iran
چکیده [English]

Abstract
Cytokines play a crucial role in controlling the immune system, and their signals direct the immune response towards either an antibody-mediated or a cell-mediated immunity. These molecules trigger the innate and adaptive immune responses including maturation of antigen presenting cells, differentiation of Th1 and Th2 cells, and induction of natural killer cells and cytotoxic T lymphocytes. Therefore, cytokines could be promising vaccine adjuvants for enhancing the immune response against infectious agents. Dendritic cells are responsible for antigen uptake and presentation to T cells and represent a key target for adjuvant activity. Many proteins are involved in regulating and maintaining homeostasis of the immune system. TLR family of proteins capable of producing cytokines including interferon type I and proinflammatory cytokines lead to express genes involved in immune system function. These proteins are the key regulator of interferon production in fibroblasts and specialized dendritic cells and their role as an adjuvant in the improvement of immune responses is evaluated. In this article, the structure and function of these receptors in triggering immune responses with rely upon their signaling pathways are reviewed.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Immune responses
  • Cytokines
  • TLR
  • Signaling pathways

 مقدمه

سامانه دفاعی میزبان شامل دو بخش ایمنی ذاتی و ایمنی اکتسابی است. ایمنی ذاتی، به تعداد محدودی از پذیرنده‎های شناسایی عامل بیماری‌زا (PRR) مانند Toll-like receptor (TLR) که مسؤول شناسایی الگوهای عامل بیماری‌زا (PAMP) هستند، متکی است. فعال شدن این گیرنده‎ها سبب القا پاسخ‌های ایمنی شامل تولید اینترفرون‌های نوع I (α و β) و سایتوکاین‌های پیش التهابی شده که به محدود شدن تکثیر عامل بیماری زا منجر می‌شود، هم‌چنین آغازگر پاسخ‌های ایمنی است (1). TLR در کنترل پاسخ‎های ایمنی ذاتی نقش مهمی دارد و تحریک آن سبب بلوغ سلول‎های دندریتیک (DC) و افزایش ظرفیت ارایه آنتی ژن توسط سلول های عرضه کننده آنتی ژن (APC) می‎شود که برای شروع و گسترش پاسخ‎های ایمنی اکتسابی ضروری است. این سلول‎های تخصص یافته ظرفیت بالایی برای هدایت آنتی ژن به سلول‎های CD4+ و تحویل آن به سلول‎های T دارند، هم‌چنین رابط اصلی بین پاسخ‌های ایمنی ذاتی و اکتسابی هستند (2). DC‎ها از سلول‎های پیش ساز مغز استخوان مشتق شده‎اند و پیش ساز آن‎ها ابتدا به DC‎های نابالغ تبدیل می‎شوند. DC‎های نابالغ با سلول B واکنش می‎دهند و پس از پردازش آنتی ژن، به APC‎های بالغ تبدیل می‎شوند. این سلول‎های بالغ با عرضه آنتی ژن‎ها بر روی سطح سلول، به طور مستقیم پیش برنده بیان پذیرنده‎های سلول B هستند که نتیجه آن برهم کنش‎های متوالی با Th‎ها برای شروع ترشح آنتی بادی است. عملکرد DC‎ها در القا ایمنی با بلوغ و فعال شدن آن‎ها تنظیم می‎شود که طی پیام رسانی باواسطه TLR صورت می‎گیرد. DC‎ها بیشترین تعداد و تنوع از این پذیرنده‎ها را بروز می‎دهند. بنابراین، ارتباط مهمی بین این TLR‎ها و DC‎ها در آماده سازی پاسخ‌های سلول‌های T و آغاز پاسخ‎های ایمنی اکتسابی وجود دارد (3-4).

پتانسیل القا ایمنی اکتسابی در حضور یاور (adjuvant) افزایش می‌یابد. یاورها با فعال سازی APC‎ها و افزایش تحویل آنتی‌ژن به آن‎ها سبب هدایت آن به سمت مولکول‎های کمپلکس سازگاری بافتی (MHC) و تولید بیش‌تر سایتوکاین‌ها، بالا بردن پیام‌های حفاظتی سامانه ایمنی، و برانگیخته شدن هرچه بیش تر و افزایش پاسخ‎های ایمنی می‎شوند (5). با گذشت بیش از نود سال از استفاده نمک‎های آلوم به عنوان افزاینده توان ایمنی زایی چندین واکسن غیرفعال انسانی و دامی، هم‌چنان تلاش برای ساخت واکسن‎های مؤثرتر با تکیه بر فناوری‎های نوین ادامه دارد. واکسن‎های غیرفعال اگرچه محرک تولید آنتی بادی‎های خنثی کننده هستند که برای ایجاد حفاظت علیه یک بیماری مورد نیازند اما برای افزایش کارایی آن‌ها باید از ترکیباتی استفاده کرد که سبب ذخیره در محل تزریق برای آزاد سازی تدریجی آنتی ژن، ترشح سایتوکاین و کموکاین، افزایش ظرفیت عمل آوری و ارایه آنتی ژن، افزایش ترشح فعال آنتی بادی و پاسخ‎های مربوط به CD8+ شوند. در روند آغاز پاسخ‎های ایمنی اکتسابی و القا آنتی بادی‎های خنثی کننده، استفاده از یاورهایی که سبب افزایش ایمنی زایی آنتی ژن می‎شوند بی آن که اثرات جانبی برای میزبان در بر داشته باشند، یک ایده نوین برای ارتقا سطح توانمندی واکسن‎های غیرفعال است. بنابراین در ارایه اثربخشی مطلوب برای جمعیت هدف، انتخاب یاور همانند انتخاب آنتی ژن در فرمولاسیون واکسن بسیار مهم می‎باشد (7-6). در دهه‎های اخیر طراحی و توسعه یاورها برپایه بی‌خطر بودن و قدرت اثربخشی آن‌ها، آگاهی داشتن از مسیرهای عملکردی و این‌که چه سلول‌هایی از سامانه ایمنی ذاتی و اکتسابی را فعال می‌کنند، و توان ایجاد ایمنی خاطره قوی استوار است. توسعه ابزار تحلیلی جدید این امکان را فراهم می‎کند که درک عمیق‎تری از ساز و کارهای یاورها در القا پاسخ ایمنی قوی داشته باشیم. بنابراین یاورهای جدید با این رویکرد طراحی می‌شوند که خود یک القا کننده پاسخ ایمنی باشند و ایمنی را در مسیر تحریک هر دو نوع ایمنی سلولی و ایمنی هومورال پیش برند (10-8). بهینه شدن ایمنی زایی واکسن‎های نسل جدید که مزیت‎های مهمی نسبت به واکسن‎های زنده و غیرفعال متداول دارند، نیازمند استفاده از یاورهای ایمونولوژیک است. این ترکیبات تنظیم کننده‌ سامانه ایمنی شامل کمپلکس‌های محرک ایمنی، توالی‌های نوکلئوتیدی که قابلیت آنتی ژنی نیز دارند، و پروتئین‌های

 
   


محرک سامانه ایمنی مانند سایتوکاین‌ها هستند (11-14). سایتوکاین‌ها فاکتورهای تحریک کننده کلون لنفوسیت ماکروفاژ هستند که به‌طور مستقیم ایمنی را از مسیر‌هایTh1  و Th2 یا تحریک ایمنی ذاتی پیش می‌برند. این پروتئین‌ها، القا کننده و تنظیم کننده ایمنی سلولی و ایمنی هومورال هستند و سه نقش عمده شامل تکثیر و تمایز سلول‌های B، تغییر ایزوتیپی و بلوغ تمایل آنتی‌بادی‌ها را در پاسخ ایمنی ایفا می‌کنند (13). فعالیت این پروتئین‌های تنظیم کننده سامانه ایمنی از مسیر فعال سازی TLR تاثیر می‌پذیرد (15).

عملکرد و ساختار TLR

خانواده پروتئینی TLR نخستین بار در درزوفیلا کشف شده و تاکنون هویت تعدادی از آن‌ها تعیین شده ‌است. برآورد شده است پستانداران 13 تا 15 نوع TLR دارند که در سطح غشا داخل سلولی DC ها، ماکروفاژها و گرانولوسیت‎ها بیان می‎شوند و لیگاندهای لیپیدی و یا اسیدهای نوکلئیک را از ناحیه‌ی حفظ شده آن‌ها شناسایی می‌کنند (16-17). گستره توزیع بافتی و سلولی یکی از ویژگی‎های مهم و تاثیرگذار بر عملکرد TLR است، زیرا بر ظرفیت تشخیص میکروارگانیسم‎های مختلف طی ورود و تکثیر آن‎ها در بافت‎های مختلف تاثیر می‎گذارد. این گستره الگوی مشخصی از بیان mRNA هر TLR را در بافت‎ها و سلول‎های ایمنی جدا شده از خون محیطی و طحال ارایه می‎کند (19، 18). برخی از آن‎ها شامل TLR1/6/10، TLR3، TLR4 و TLR5 در بیشتر بافت‎ها بیان می‎شوند، در حالی که گستره بیان TLR2 و TLR7 محدود به زیر مجموعه‎های سلولی ایمونولوژیک شامل DC‎های میلوئیدی (mDC) و پلاسماسیتویید (pDC)، ماکروفاژها، نوتروفیل‎ها و زیر مجموعه‎های سلول‎های B و T است (شکل 1). pDC‎ها که به عنوان سلول‎های تولید کننده اینترفرون هم شناخته می‎شوند، سلول‎های ایمنی تخصص یافته اند که به طور انتخابی TLR7 و TLR9 اندوزومی را بیان می‎کنند، بر خلاف mDC‎ها که سایر TLR‎ها را بیان می‎کنند (20).

تمامی TLR‎های شناسایی شده پروتئین‎های غشایی نوع I هستند. انتهای آمینی این پروتئین دارای دامنه اتصال به لیگاند (دامنه خارجی) و متشکل از تکرارهای غنی از اسید آمینه لوسین (LRR) است که وظیفه شناسایی و اتصال به PAMP را برعهده دارد. موتیف‎های LRR، در بسیاری از پروتئین‎هایی که در تشخیص ایمنی دخیل هستند یافت می‎شوند. این دامنه یک موتیف ساختاری متشکل از توالی‎های تکرار شونده 20 تا 30 اسید آمینه‎ای دارای اسید آمینه آب گریز لوسین است که یک بخش با توالی حفظ شده LXXLXLXXN/CXL (X می‎تواند هر اسید آمینه‎ای باشد) دارد. این توالی‎های تکراری در هم چین خورده و یک دامنه سلنوییدی با ساختار نعل اسبی را تشکیل می‎دهند. هر واحد تکرارشونده دارای ساختار مارپیچ آلفا و صفحه بتا است و به نظر می‎رسد این موتیف یک چارچوب ساختاری بسیار کاربردی برای برهم کنش پروتئین- پروتئین مانند تنظیم بیان ژن، و پیام رسانی آپوپتوز را فراهم می‎کند. تغییر در قالب این قسمت، پاکت‎های اتصال یا نواحی با ویژگی متفاوت اتصال به لیگاند را به وجود می‎آورد. در غیاب لیگاند، اعضای خانواده TLR معمولا در سطح سلول‎های یوکاریوتی یا در محفظه اندوزومی ‎قرار می‎گیرند. محل قرار گیری آن‎ها با حضور موتیف‎های خاص اسید آمینه در ناحیه انتقال غشایی تعیین می‎شود (20، 17، 15).

TLR‎ها در دنباله سیتوپلاسمی انتهای کربنه، دارای ناحیه پیام رسانی کاملا حفظ شده هستند که به دلیل همسانی با دامنه پیام رسانی پذیرنده IL-1، دامنه TIR (Toll/interleukin-1 receptor) نامیده می‎شود. آرکی باکترها، قارچ‎ها و ویروس‎ها فاقد این دامنه هستند. دامنه TIR با 200-125 اسید آمینه یکی از تکامل یافته ترین ساختمان‎های بسیار محافظت شده در سیستم ایمنی است و نقش مهمی در القا پاسخ ایمنی ذاتی ایفا می‎کند (21). دامنه TIR برهم کنش های پروتئین-پروتئین و تنظیم مجموعه پیام رسانی سیستم ایمنی را تحریک می‌کند که به فعال شدن تعدادی از پروتئین‎های داخل سلولی که تطبیـــق دهنده نامیده می‎شوند، و تعیین مسیر آبشـــاری پیام رسانی TLR منجر می شود. سه موتیف حفظ شده در TIR شناسایی شده اند که ویژگی آن‎ها اتصال مستقیم به پذیرنده‎های IL-1 است. این اتصال به علت نقش IL-1 است که مانند پلی بین ایمنی ذاتی و ایمنی اکتسابی عمل کرده و به طور مستقیم یا غیر مستقیم بر روی APC ها، و لنفوسیت‎های B و T اثر می‎گذارد. بدین ترتیب، اساس مولکولی پیام رسانی در TLR به قسمت حفظ شده ی TIR بستگی دارد (21، 16).

پیام رسانی TLR

 
   


پیام رسانی TLR، برای فعال سازی سیستم ایمنی ذاتی و اکتسابی ضروری است. پیام‎های TLR توان و ظرفیت عرضه آنتی ژن در DC‎ها را افزایش داده و آبشارهای چند پیامی را فعال می‎کنند. شکل گیری دایمرهای دامنه TIR سیتوپلاسمی و اتصال قسمت حفظ شده آن به لیگاند‎های مختلف سبب فعال شدن واکنش‌های آبشاری‌ از مسیرهای پیام رسان می‎شود که در گونه‎های حشرات، گیاهان و انسان حفظ شده اند (22، 15). دامنه‎های TIR واسطه برهم کنش بین TLR و IL-1 و اتصال بخش‎های پروتئین-پروتئین در فرآیند پیام رسانی می‎باشند (21). پیام رسانی داخلی TLR هم چنین به انتخاب یک پروتئین تطبیـــق دهنده یا ترکیبی از آن‎ها توسط پذیرنده‎های مختلف نیاز دارد، در نتیجه یک شبکه پاسخ پیچیده شکل می‎گیرد. از پنچ پروتئین تطبیـــق دهنده شناخته شده به عنوان واسطه پیام رسان، Myeloid differentiation primary response protein 88 (MyD88) وToll/interleukin-1 domain-containing adaptor protein (TIRAP) به عنوان پروتئین‎های پیام رسان TLR در نظر گرفته می‎شوند (24-23، 20). فعال شدن آبشار پیام رسانی نتیجه ی فسفوریله شدن، یوبی کوئیته شدن، و اتصال پروتئین‎های مختلف مانند IRAK1، IRAK2، IRAK4، TRAF6 و NEMO می‎باشد که طی مسیر پیام رسانی وابسته به پروتئین تطبیق دهنده و برهم کنش با دامنه‎های TIR انجام می‎شود (26-24). تشکیل کمپلکس توسط ناحیه بسیار محافظت شده بین موتیف‎های TIR برای پیام رسانی پذیرنده بسیار مهم بوده و با سه روش امکان پذیر است. اولین برهم کنش واسطه الیگومریزه شدن موتیف‎های TIR پذیرنده است که با مشارکت موتیف‎های خارج سلولی پذیرنده ها، تسهیل می‎شود. برهم کنش دوم با الیگومریزه شدن موتیف‎های TIR فرودست مولکول MyD88 میانجی شده و ممکن است با برهم کنش دامنه‎های مرگ در این مولکول تسهیل شود. برهم کنش سوم واسطه ارتباط بین پذیرنده IL-1 و موتیف‎های TIR است. آبشار پیام رسانی در نهایت به انتقال هسته ای فاکتورهای رونویسی مانند NF-κB وفعال شدن MAPK (Mitogen-activated protein kinases) منجر می‎شود (27، 26، 23). فعال شدن این فاکتورهای رونویسی سبب افزایش سطح mRNA اینترفرون نوع I، فعال شدن فاکتورهای تنظیم کننده اینترفرون شامل IRF7 وIRF3، القای بیان ژن‌های سایتوکاین‎های پیش التهابی و IL-1، و رونویسی از ژن اینترفرون‌های نوع I (α و β) شده و در نتیجه پاسخ‌های ایمنی القا می‌شود (30-28، 25) (شکل2).

مسیرهای پیام رسانی TLR به دو دسته وابسته به پروتئین MyD88 و وابسته به پروتئین TRIF طبقه بندی می‎شوند. در پاسخ به لیگاندها و برای تولید سایتوکاین های التهابی، تمامی TLR‎ها به جز TLR3 از مسیر پیام رسانی وابسته به پروتئین MyD88 بهره می‎برند (شکل 2). این مسیر آبشارهای MAPK، IRF1، IRF3، و IRF7 را برای تحریک تولید سایتوکاین‌ها شامل اینترفرون‌های نوع I و سایتوکاین‌های پیش التهابی فعال می‌کند. فسفریله شدن فاکتورهای تنظیمی اینترفرون (به‌ویژه TLR3 و (TLR7 که توسط کمپلکس کینازی IKKε و TBK1 در سلول‌های اپی‌تلیال فعـال می‌شوند، میانجـی تولید IFN-β وابسته به TRIF است. پروتئین IRF فعال شده با برهم کنش با پروتئین اتصال- CREB رونویسی از IFN-β را فعال می‌کند. افزون بر IRF-3، فعال سازی فاکتور رونویسی NF-κB وابسته به TRIF در مسیر انتقال پیام TLR واسطه‌ تولید IFN-β است. فعال شدن TRIF سبب آغاز یک‌سری از برهم کنش‌ها بین TRAF6 و یک کمپلکس پروتئین کیناز متشکل از TAK1، TAB1، TAB2 و TAB3 می‌شود. کمپلکس TAK1 کیناز فعال شده، سپس مسیر انتقال پیام IKK/NF-κB، هم‌چنین MEKK6/JNK و MEKK6/p38 MAP کیناز را فعال می‌کند (24-25).پیام رسانی TLR3 با دیگر TLR‎ها متفاوت بوده و فقط وابسته به مسیر TRIF است. در پیام رسانی TLR3 و پیام رسانی TLR4 غیروابسته بهMyD88 ، پروتئین‌های TRIF، TBK1، و TRAF6 به دامنه سیتوپلاسمی TLR3 متصل می‌شوند. پروتئین IRF-3 اینترفرون‌های نوع I را فعال می‌کند و P13K سبب افزایش فعالیت این پروتئین می‌شود. در سلول‌های اپی‌تلیال میزبان، پروتئینTRIF کمپلکس TBK1/IKKε کیناز را فعال کرده و TRAF6 و RIP1 را برای تحریک مسیر انتقال پیام NF-κB القا می‌کند. علاوه بر این، پروتئین TRAF6 برای فعال کردن آبشارهای MAPK با کمپلکس TAK1-TAB1/2/3 برهم کنش دارد. پروتئین های تطبیق دهنده‎دیگری نیز ممکن است در القا اینترفرون توسط سایرTLR ها، مانند TLR7 و TLR9 شرکت داشته باشند (31، 17، 15).

TLRها به عنوان مولکولهای فزاینده پاسخهای ایمنی

ایمن سازی موفق مستلزم انجام یک سری برهم کنش‎های ایمنی در میزبان است. سلول‎های ایمنی شامل لنفوسیت‎های B و APC‎ها (DC‎ها و ماکروفاژها) آنتی ژن واکسن را گرفته و ذخیره می‎کنند (32). DC‎ها کارآمد ترین سلول‎های عرضه کننده آنتی ژن برای فعال سازی سلول‎های T و پیامد آن آغاز پاسخ‎های ایمنی هستند. عملکرد این سلول‎ها در القا ایمنی با بلوغ و فعال شدن آن‎ها تنظیم می‎شود که طی پیام رسانی TLR و تولید سایتوکاین‎های پیش التهابی، کموکاین‎ها و اینترفرون‎های نوع I صورت می‎گیرد (33، 3، 1). پاسخ ایمنی ذاتی، ایمنی اکتسابی را به دنبال داشته و می‎تواند القای پاسخ‎های خاص واکسن را افزایش دهد. TLR‎ها به طور اختصاصی بر روی DC‎ها عمل کرده و با افزایش تحویل آنتی‌ژن به APC‎ها سبب هدایت آن به سمت مولکول‌های MHCI و MHCII و تولید بیش‌تر اینترفرون‎ها و سایتوکاین‎های التهابی می‌شوند. اینترفرون نوع I القا کننده ایمنی با تحریک DC و مشارکت آنتی ژن‎های MHC است که DC‎ها را قادر به فعال کردن سلول‎های B می‎کند (24، 16). DC‎های بالغ با عرضه آنتی ژن بر روی سطح سلول، به طور مستقیم پیش برنده بیان پذیرنده‎های سلول B هستند که نتیجه آن برهم کنش‎های متوالی با Th‎ها برای شروع ترشح آنتی بادی است (29). سایتوکاین‎ها نیز نقش زیستی خود را با پیوند به پذیرنده هـای ویـژه روی غشای سلول های هدف انجام می‎دهند. این پذیرنده‎ها از نظر ساختاری بسیار گوناگون هستند شامل پذیرنده‎های سایتوکاینی رده I وII ، TNF، اینترفرون، و ایمونوگلوبولین. پذیرنده IL-1 عضوی از خانواده پذیرنده‎های ایمونوگلوبولین است که بر روی سلول‎های B و سلول‎های دیگر بیان می‎شود. افزایش پاسخ‌های ایمنی با استفاده از این یاورهای زیستی به دلیل ایجاد پیام‌های کمک تحریکی برای هدایت لنفوسیت‌ها به سمت پاسخ ایمنی و ترشح فاکتورهای محرک مانند IL-1 است که بر روی تکثیر لنفوسیت‌ها تاثیر می‌گذارد (34، 13).دامنه TIR در تنظیم TLR و مسیر انتقال پیام داخلی IL-1 دخالت می‎کند. این سایتوکاین سبب فعال سازی Th1 و القا افزایش بیان ژن هایی می‎شود که در تکثیر و پایداری سلول‌های B نقش دارند (21). دامنه TIR فعالیت خود را از چندین مسیر انتقال پیام داخلی مانند به خدمت گرفتن پروتئین MyD88، و فعال کردن فاکتورهای تنظیمی اینترفرون پیش می‌برد که سبب تکثیر لنفوسیت‌های T فولیکولاری در pDC‎ها می‌شوند. این سلول‌های فولیکولاری نوعی T CD4+ هستند که به دنبال شروع آبشار انتقال پیام TLR، ایمنی هومورال را در واکنش علیه آنتی‌ژن‌های پروتئینی فعال می‌کنند (23، 21، 3).

TLR‎ها اگرچه بر روی DC ها، ماکروفاژها و لنفوسیت‎ها بیان می‎شوند اما از نظر مکان یابی (غشا پلاسما یا درون سلول)، استفاده از پروتئین‎های تطبیق دهنده برای القا و پیام رسانی (TIRAP، TRIF، TRAM و MyD88)، نوع لیگاند و پاسخی که القا می‎کنند (Th1 یا Th2 و پاسخ‎های التهابی) از یکدیگر متفاوت هستند. TLR‎های یک تا شش بجز سه، روی غشا پلاسمایی سلول قرار دارند و TLR‎های هفت تا نه در محدوده‎ی اندوزومی مکان یابی می‎شوند. این تفاوت‎ها، ماهیت پاسخ‎های ایمنی سلولی و ایمنی هومورال را به هنگام استفاده از TLR‎ها به عنوان یاور تحت تاثیر قرار می‎دهد (20، 15). به عنوان مثال، تحریک TLR2 سبب القای بلوغ DC شده که به تنظیم فرادست پیام‎های محرک مولکول‎های MHC کلاس II، CD80، CD83 و IL-12، و آزادسازی سایتوکاین‎های TNF، و IL-1 منجر می‎شود. در نهایت بلوغ و فعالیت سلول‎های B، افزایش تولید IgG و پاسخ ایمنی هومورال را در پی خواهد داشت (36-35). TLR3 فقط با پروتئین TRIF پیوند برقرار می‎کند. با تحریک این پذیرنده، فعال شدن آبشار انتقال از طریق NF-kB، MAP kinases و IRF3 صورت می‎گیرد و تولید سایتوکاین‎های التهابی و اینترفرون‎های نوع I به بالاترین حد خود می‎رسد. راه اندازی این آبشار، سبب تسهیل ارایه آنتی ژن به مولکول هایMHC  کلاس I و تسریع تولید سلول‎های T سیتوتوکسیک می‎شود. بنابراین، با هدف راه اندازی پاسخ ایمنی سلولی قوی تر در ایمن سازی علیه عوامل بیماری زا، TLR3 یاور مناسبی خواهد بود (37، 27). علاوه بر سلول‎های سیستم ایمنی ذاتی، TLR4 توسط بسیاری از سلول‎های غیرایمنی مانند فیبروبلاست و سلول‎های اپی تلیال بیان می‎شود. این پذیرنده تولید اینترفرون‎های نوع I را از هر دو مسیر MyD88 و TRIF تحریک می‎کند. فعال سازی TLR4 سبب تولید IL-12p70 می‎شود که به طور قابل توجهی پاسخ‎های ایمنی سلولی و ایمنی هومورال را افزایش می‎دهد (38، 20). TLR5 در سطح بسیاری از سلول‎های ایمنی مانند مونوسیت‎ها، mDC‎ها، سلول‎های لانگرهانس، سلول‎های T و سلول‎های NK یافت می‎شود. این پذیرنده سبب بلوغ DC و تنظیم پیام‎های محرک مولکول‎های CD80، CD83، CD86، TNFα، IL-8، IL-1β، CCL2، و CCL5 می‎شود. TLR5 با مشارکت آنتی ژن‎های MHC کلاس II که در سطح سلول‎های APC بیان می‎شوند، DC‎ها را قادر به فعال کردن سلول‎های B و القا ایمنی هومورال می‎کند (40، 39).

TLR9 توسط سلول‎های B انسان و pDC بیان می‎شود. این پذیرنده موتیف‎های CpG غیرمتیله موجود در DNA را پیدا می‎کند. شناسایی CpG DNA توسط سلول‎هایی که TLR9 را بیان می‎کنند دارای اثر آبشاری بر سیستم ایمنی بدن است و به بلوغ، تمایز و تکثیر سلول‎های NK، سلول‎های T، سلول‎های B، منوسیت‎ها و ماکروفاژها منجر می‎شود. پاسخ ایمنی با واسطه سلولی با تولید سایتوکاین‎های پیش التهابی بر پایه Th1 (مانند IL-1، IL-6، TNFα، IFNɣ و IL-12) ایجاد می‎شود (42-41، 20). TLR7 و TLR8 از نظر فیلوژنتیکی و ساختاری شبیه هم هستند و بلوغ سلول‎های لانگرهانس و مهاجرت آن‎ها از پوست به گره‎های لنفاوی را افزایش می‎دهند. پیام‌های داخل سلولی TLR7 فقط توسط pCD گرفته می‌شوند در حالی که فعال سازی TLR8، سبب تولید IL-12 توسط mDCs‎ها می‎شود (43). پیامد فعال شدن مسیر آبشاری پیام رسانی TLR7، این مولکول پروتئین MyD88 را از طریق دامنه TIR به خدمت می‎گیرد. MyD88، پروتئین IRAK که پذیرنده IL-1 است را فعال می‎کند. فعال شدن TLR7 به تولید سایتوکاین التهابی شامل اینترفرون نوع I، IL-6، IL-12، TNF-α، تنظیم فرادست CD40، CD86، و مولکول‎های MHC منجر می‎شود. پیامد پاسخ‎های سایتوکاین‎ها و اینترفرون ها، pCD‎ها به APC‎ها تمایز یافته و توانایی تنظیم ایمنی اکتسابی باواسطه سلول T را کسب می‎کنند (44، 23، 20). تحریک TLR7 هم چنین پیش برنده تعویض کلاس ایمنوگلوبولین و تولید آنتی بادی است. فسفریله شدن پروتئین MAPK یکی از عوامل پیش برنده فعال شدن سلول B و پدیدار شدن سلول‎های پلاسما ترشح کننده آنتی بادی، و در نهایت تولید آنتی بادی است. از طرف دیگر، تشکیل کمپلکسی از پروتئین‎های پذیرنده TNF و IL-1 (IRAKs/TRAF6) به فعال شدن IRF7 که تنظیم کننده عمده تولید اینترفرون نوع I است منجر می‎شود. اینترفرون نوع I مشتق از pDC و گیرنده آن برای تنظیم پاسخ‎های TLR7 در سلول‎های B مورد نیازند زیرا پیام‎های TLR7 با پیام‎های گیرنده سلول‎های B در پیشبرد سلول‎های عرضه کننده آنتی ژن از طریق تنظیم فرادست مولکول‎های محرک و تولید سایتوکاین هم خوان هستند و ظرفیت عرضه آنتی ژن در DC‎ها را افزایش می‎دهند. در تنظیم پاسخ‎های سلول B وابسته به TLR، TLR7 به عنوان یک کوفاکتور سلول‌های B که دارای CD40 هستند عمل می‎کند. برآیند پیام هایCD40  و سایتوکاین‎ها که APC‎ها را فعال می‎کند به افزایش توانایی این سلول‎ها در پردازش و عرضه آنتی ژن و در نتیجه به افزایش بیان مولکول‎های کمک محرک و ترشح سایتوکاین‎ها می‎انجامد. این امر افزایش فعال سازی سلول‎ها یT  را به همراه دارد. این برهم کنش دوطرفه بین APC‎ها و لنفوسیت‎های T شناسایی کننده آنتی ژن، چرخه بازخورد (فیدبک) مثبتی است که به تقویت پاسخ ایمنی کمک کرده و با تنظیم فرادست تولید سایتوکاین‎ها سبب تعویض کلاس ایمنوگلوبولین و پیشبرد تولید آنتی‌بادی می‌شود (29، 28، 25، 3).  دامنه TIR این پذیرنده نقش کلیدی در القای اینترفرون نوع I و افزایش پاسخ‎های ایمنی هومورال دارد. افزایش اثربخشی آن بر پاسخ ایمنی به دلیل ایجاد پیام‌های کمک تحریک برای هدایت لنفوسیت‌ها به سمت پاسخ ایمنی و ترشح فاکتورهای محرک مانند IL-1 است که بر روی تکثیر لنفوسیت‌ها تاثیر می‌گذارد (21، 11، 8).

اینترفرون نوع I با فعال سازی DC‎ها، تنظیم کننده سلول‎های مرتبط با سیستم‎های ایمنی ذاتی و ایمنی اکتسابی است. این سلول‎ها با عرضه آنتی ژن‎ها بر روی سطح سلول، به طور مستقیم پیش برنده بیان گیرنده‎های سلول B هستند که نتیجه آن برهم کنش‎های متوالی با Th‎ها برای شروع ترشح آنتی بادی است. یکی از مهم‌ترین عملکردهای یاورها علاوه بر تسریع در برانگیخته شدن، افزایش و پایداری پاسخ ایمنی، شناسایی آنتی‌ژن توسط DC‎ها و تحویل آن به سلول‌های T است که به فعال سازی، ازدیاد و تمایز سلول‌های اختصاصی آنتی‌ژنCD8+  یا CD4+ منجر می‌شود. هر یاوری که جذب آنتی ژن توسط DC‎ها را بیشتر کند و ذخیره پایداری از آنتی‎ژن برای APC‎ها فراهم نماید، سبب افزایش بیان مولکول‎های محرک پاسخ‎های ایمنی یا مولکول های MHC شده و با افزایش مهاجرت سلولی به سوی گره‎های لنفاوی می‎تواند پاسخ ایمنی را بهبود ببخشد (44-45، 13، 6). استفاده از TLR‎ها به عنوان القا کننده های ایمنی موثر در فعالیت و بلوغ DC‎ها، که سبب برانگیخته شدن و افزایش پاسخ ایمنی شوند بی آن که اثرات جانبی برای میزبان در بر داشته باشند، یک ایده نوین برای ارتقا سطح توانمندی واکسن‎ها است. بیان زیاد TLR‎ها در DC‎های سلول B و روند پیام رسانی آن‎ها در ارایه بهتر آنتی ژن از طریق DC‎ها، و در نهایت تحریک هرچه بهتر و پایدارتر سیستم ایمنی میزبان از مزایای این پذیرنده‎ها به عنوان یاور زیستی درمطالعات ایمن سازی به شمار می‎آیند.

References

1)       Kawai T, Akira S. The role of pattern-recognition receptors in innate immunity:‎update on Toll-like receptors. Nat Immunol 2010; 11:373-84.

2)       Allenspach EJ, Lemos MP, Porrett PM, Turka LA, Laufer TM. Migratory and lymphoid-resident dendritic cells cooperate to efficiently prime naive CD4 T cells. Immunity 2008; 29:795-806.

3)       Granucci F, Zanoni I, Ricciardi-Castagnoli P. Central role of dendritic cells in the regulation and deregulation of immune responses. Cell Mol Life Sci 2008; 65:1683-97.

4)       Kabelitz D, Medzhitov R. Innate immunity–cross-talk with adaptive immunity through pattern recognition receptors and cytokines. Curr Opin Immunol 2007; 19:1-3.

5)       Awate S, Babiuk LA, Mutwiri G. Mechanisms of action of adjuvants. Front Immunol 2013; 4:114.

6)       Lima KM, dos Santos SA, Rodrigues JR, Silva CL. Vaccine adjuvant: it makes the difference. Vaccine 2004; 22:2374-9.

7)       Petrovsky N, Aguilar JC. Vaccine adjuvants: current state and future trends. Immunol Cell Biol 2004; 82:488-96.

8)       Shahsavandi S, Ebrahimi MM, Mahravani H, Saedghi K. Design of a heterosubtypic epitope-based peptide vaccine fused with hemokinin-1 against influenza viruses. Virol Sin 2015; 3:200-7.

9)       Ebrahimi MM, Shahsavandi S, Shayan P, Goudarzi H, Masoudi S. An immunoinformatic assay to design bio adjuvanted vaccine against infectious Bursal disease virus. J Biol Today's World 2016; 5:13-9.

10)   Soleimani S, Shahsavandi S, Madadgar O, Mahravani H, Lotfi M. In silico analysis of HA2/Mx chimera peptide for developing an adjuvanted vaccine to induce immune responses against influenza viruses. Adv Pharma Bull 2015; 5:629-36.

11)   Ebrahimi MM, Shahsavandi S, Shayan P, Goudarzi H, Masoudi S. Recombinant VP2 expressed in baculovirus and adjuvanted with TIR-TLR7: a vaccine candidate against infectious bursal disease virus. Comp Clin Pathol 2018; 27:911.

12)   Aiyer Harini P, Ashok Kumar HG, Praveen Kumar G, Shivakumar N. An overview of immunologic adjuvants-a review. J Vaccines Vaccinat 2013; 4:1-4.

13)   Tovey MG, Lallemand C. Adjuvant activity of cytokines. Methods Mol Biol 2010; 626:287-309.

14)   Soleimani S, Shahsavandi S, Madadgar O. Improvement influenza HA2 DNA vaccine cellular and humoral immune responses with Mx bio adjuvant. Biologicals 2017; 46:6-10.

15)   Takeda K, Kaisho T, Akira S. Toll-like receptors. Annu Rev Immunol 2003; 21:335-76.

16)   Hopkins PA, Sriskandan S. Mammalian Toll-like receptors: to immunity and beyond. Clin Exp Immunol 2005; 140:395-407.

17)   Kawai T, Akira S. Signaling to NF-kappaB by Toll-like receptors. Trends Mol Med 2007; 13:460-9.

18)   Kumar H, Kawai T, Akira S. Toll-like receptors and innate immunity. Biochem Biophys Res Commun 2009; 388:621-5.

19)   Zarember KA, Godowski PJ. Tissue expression of human Toll-like receptors and differential regulation of Toll-like receptor mRNAs in leukocytes in response to microbes, their products, and cytokines. J Immunol 2002; 168:554-61.

20)   Kawasaki T, Kawai T. Toll-like receptor signaling pathways. Front Immunol 2014; 5:461-5.

21)   Ve T, Williams SJ, Kobe B. Structure and function of Toll/interleukin-1 receptor/resistance protein (TIR) domains. Apoptosis 2015; 20:250-61.

22)   Pasare C, Medzhitov R. Toll-like receptors: linking innate and adaptive immunity. Adv Exp Med Biol 2005; 560:11-8.

23)   O'Neill LA, Bowie AG. The family of five: TIR-domain-containing adaptors in Toll-like receptor signalling. Nat Rev Immunol 2007; 7:353-64.

24)   Kawai T, Akira S. TLR signaling. Cell Death Differ 2006; 13:816-25.

25)   Colonna M. TLR pathways and IFN-regulatory factors: to each its own. Eur J Immounol 2007; 37:306-9.

26)   Krishnan J, Selvarajoo K, Tsuchiya M, Lee G, Choi S. Toll-like receptor signal transduction. Exp Mol Med 2007; 39:421-38.

27)   Kawai T, Akira S. Toll-like receptor and RIG-I-like receptor signaling. Ann N Y Acad Sci 2008; 1143:1-20.

28)   Honda K, Yanai H, Negishi H, Asagiri, M, Sato M, Mizutani T, et al. Nature 2005; 434:772-7.

29)   Pasare C, Medzhitov R. Control of B-cell responses by Toll-like receptors. Nature 2005; 438:364-8.

30)   Kawasaki T, Kawai T. Toll-like receptor signaling pathways. Front Immunol 2014; 5:461-5.

31)   Fukao T, Koyasu S. PI3K and negative regulation of TLR signaling. Trends Immunol 2003; 24:358-63.

32)   Ohteki T, Koyasu S. Role of antigen-presenting cells in innate immune system. Arch Immunol Ther Exp 2001; 49:S47-52.

33)   Creagh EM, O’Neill LA. TLRs, NLRs and RLRs: a trinity of pathogen sensors that co-operate in innate immunity. Trends Immunol 2006; 27:352-7.

34)   Asif M, Jenkins KA, Hilton LS, Kimpton WG, Bean AG, Lowenthal JW. Cytokines as adjuvants for avian vaccines. Immunol Cell Biol 2004; 82:638-43.

35)   Hertz CJ, Kiertscher SM, Godowski PJ, Bouis DA, Norgard MV, Roth MD, et al. Microbial lipopeptides stimulate dendritic cell maturation via Toll-like receptor 2. J Immunol 2001; 166:2444-50.

36)   Jackson DC, Lau YF, Le T, Suhrbier A, Deliyannis G, Cheers C, et al. A totally synthetic vaccine of generic structure that targets Toll-like receptor 2 on dendritic cells and promotes antibody or cytotoxic T cell responses. Proc Natl Acad Sci U S A 2004; 101:15440-5.

37)   Alexopoulou L, Holt AC, Medzhitov R, Flavell RA. Recognition of double-stranded RNA and activation of NF-kappaB by Toll-like receptor 3. Nature 2001; 413:732-8.

38)   Park BS, Song DH, Kim HM, Choi BS, Lee H, Lee JO. The structural basis of lipopolysaccharide recognition by the TLR4-MD-2 complex. Nature 2009; 458:1191-5.

39)   Means TK, Hayashi F, Smith KD, Aderem A, Luster AD. The Toll-like receptor 5 stimulus bacterial flagellin induces maturation and chemokine production in human dendritic cells. J Immunol 2003; 170:5165-75.

40)   Hayashi F, Smith KD, Ozinsky A, Hawn TR, Yi EC, Goodlett DR, et al. The innate immune response to bacterial flagellin is mediated by Toll-like receptor 5. Nature 2001; 410:1099-103.

41)   Hartmann G, Krieg AM. Mechanism and function of a newly identified CpG DNA motif in human primary B cells. J Immunol 2000; 164:944-53.

42)   Krug A, Rothenfusser S, Hornung V, Jahrsdorfer B, Blackwell S, Ballas ZK, et al. Identification of CpG oligonucleotide sequences with high induction of IFNa/b in plasmacytoid dendritic cells. Eur J Immunol 2001; 31:2154-63.

43)   Jurk M, Kritzler A, Schulte B, Tluk S, Schetter C, Krieg AM, et al. Modulating responsiveness of human TLR7 and 8 to small molecule ligands with T-rich phosphorothiate oligodeoxynucleotides. Eur J Immunol 2006; 36:1815-26.

44)   Bao M, Liu YJ. Regulation of TLR7/9 signaling in plasmacytoid dendritic cells. Protein Cell 2013; 4:40-52.

45)   Ishii KJ, Akira S. Toll or toll-free adjuvant path toward the optimal vaccine development. J Clin Immunol 2007; 27:363-71.


 

 

 

 

 

 

 

 

1) Kawai T, Akira S. The role of pattern-recognition receptors in innate immunity:update on Toll-like receptors. Nat Immunol 2010; 11:373-84.
2) Allenspach EJ, Lemos MP, Porrett PM, Turka LA, Laufer TM. Migratory and lymphoid-resident dendritic cells cooperate to efficiently prime naive CD4 T cells. Immunity 2008; 29:795-806.
3) Granucci F, Zanoni I, Ricciardi-Castagnoli P. Central role of dendritic cells in the regulation and deregulation of immune responses. Cell Mol Life Sci 2008; 65:1683-97.
4) Kabelitz D, Medzhitov R. Innate immunity–crosstalk with adaptive immunity through pattern recognition receptors and cytokines. Curr Opin Immunol 2007; 19:1-3.
5) Awate S, Babiuk LA, Mutwiri G. Mechanisms of action of adjuvants. Front Immunol 2013; 4:114.
6) Lima KM, dos Santos SA, Rodrigues JR, Silva CL. Vaccine adjuvant: it makes the difference. Vaccine 2004; 22:2374-9.
7) Petrovsky N, Aguilar JC. Vaccine adjuvants: current state and future trends. Immunol Cell Biol 2004; 82:488-96.
8) Shahsavandi S, Ebrahimi MM, Mahravani H, Saedghi K. Design of a heterosubtypic epitopebased peptide vaccine fused with hemokinin-1 against influenza viruses. Virol Sin 2015; 3:200-7.
9) Ebrahimi MM, Shahsavandi S, Shayan P, Goudarzi H, Masoudi S. An immunoinformatic assay to design bio adjuvanted vaccine against infectious Bursal disease virus. J Biol Today's World 2016; 5:13-9.
10) Soleimani S, Shahsavandi S, Madadgar O, Mahravani H, Lotfi M. In silico analysis of HA2/Mx chimera peptide for developing an adjuvanted vaccine to induce immune responses against influenza viruses. Adv Pharma Bull 2015; 5:629-36.
11) Ebrahimi MM, Shahsavandi S, Shayan P, Goudarzi H, Masoudi S. Recombinant VP2 expressed in baculovirus and adjuvanted with TIRTLR7: a vaccine candidate against infectious bursal disease virus. Comp Clin Pathol 2018; 27:911.
12) Aiyer Harini P, Ashok Kumar HG, Praveen Kumar G, Shivakumar N. An overview of immunologic adjuvants-a review. J Vaccines Vaccinat 2013; 4:1-4.
13) Tovey MG, Lallemand C. Adjuvant activity of cytokines. Methods Mol Biol 2010; 626:287-309.
14) Soleimani S, Shahsavandi S, Madadgar O. Improvement influenza HA2 DNA vaccine cellular and humoral immune responses with Mx bio adjuvant. Biologicals 2017; 46:6-10.
15) Takeda K, Kaisho T, Akira S. Toll-like receptors. Annu Rev Immunol 2003; 21:335-76.
16) Hopkins PA, Sriskandan S. Mammalian Toll-like receptors: to immunity and beyond. Clin Exp Immunol 2005; 140:395-407.
17) Kawai T, Akira S. Signaling to NF-kappaB by Toll-like receptors. Trends Mol Med 2007; 13:460-9.
18) Kumar H, Kawai T, Akira S. Toll-like receptors and innate immunity. Biochem Biophys Res Commun 2009; 388:621-5.
19) Zarember KA, Godowski PJ. Tissue expression of human Toll-like receptors and differential regulation of Toll-like receptor mRNAs in leukocytes in response to microbes, their products, and cytokines. J Immunol 2002; 168:554-61.
20) Kawasaki T, Kawai T. Toll-like receptor signaling pathways. Front Immunol 2014; 5:461-5.
21) Ve T, Williams SJ, Kobe B. Structure and function of Toll/interleukin-1 receptor/resistance protein (TIR) domains. Apoptosis 2015; 20:250-61.
22) Pasare C, Medzhitov R. Toll-like receptors: linking innate and adaptive immunity. Adv Exp Med Biol 2005; 560:11-8.
23) O'Neill LA, Bowie AG. The family of five: TIRdomain-containing adaptors in Toll-like receptor signalling. Nat Rev Immunol 2007; 7:353-64.
24) Kawai T, Akira S. TLR signaling. Cell Death Differ 2006; 13:816-25.
25) Colonna M. TLR pathways and IFN-regulatory factors: to each its own. Eur J Immounol 2007; 37:306-9.
26) Krishnan J, Selvarajoo K, Tsuchiya M, Lee G, Choi S. Toll-like receptor signal transduction. Exp Mol Med 2007; 39:421-38.
27) Kawai T, Akira S. Toll-like receptor and RIG-Ilike receptor signaling. Ann N Y Acad Sci 2008; 1143:1-20.
28) Honda K, Yanai H, Negishi H, Asagiri, M, Sato M, Mizutani T, et al. Nature 2005; 434:772-7.
29) Pasare C, Medzhitov R. Control of B-cell responses by Toll-like receptors. Nature 2005; 438:364-8. 30) Kawasaki T, Kawai T. Toll-like receptor signaling pathways. Front Immunol 2014; 5:461-5.
31) Fukao T, Koyasu S. PI3K and negative regulation of TLR signaling. Trends Immunol 2003; 24:358- 63.
32) Ohteki T, Koyasu S. Role of antigen-presenting cells in innate immune system. Arch Immunol Ther Exp 2001; 49:S47-52.
33) Creagh EM, O’Neill LA. TLRs, NLRs and RLRs: a trinity of pathogen sensors that co-operate in innate immunity. Trends Immunol 2006; 27:352-7.
34) Asif M, Jenkins KA, Hilton LS, Kimpton WG, Bean AG, Lowenthal JW. Cytokines as adjuvants for avian vaccines. Immunol Cell Biol 2004; 82:638-43.
35) Hertz CJ, Kiertscher SM, Godowski PJ, Bouis DA, Norgard MV, Roth MD, et al. Microbial lipopeptides stimulate dendritic cell maturation via Toll-like receptor 2. J Immunol 2001; 166:2444- 50.
36) Jackson DC, Lau YF, Le T, Suhrbier A, Deliyannis G, Cheers C, et al. A totally synthetic vaccine of generic structure that targets Toll-like receptor 2 on dendritic cells and promotes antibody or cytotoxic T cell responses. Proc Natl Acad Sci U S A 2004; 101:15440-5.
37) Alexopoulou L, Holt AC, Medzhitov R, Flavell RA. Recognition of double-stranded RNA and activation of NF-kappaB by Toll-like receptor 3. Nature 2001; 413:732-8.
38) Park BS, Song DH, Kim HM, Choi BS, Lee H, Lee JO. The structural basis of lipopolysaccharide recognition by the TLR4-MD-2 complex. Nature 2009; 458:1191-5.
39) Means TK, Hayashi F, Smith KD, Aderem A, Luster AD. The Toll-like receptor 5 stimulus bacterial flagellin induces maturation and chemokine production in human dendritic cells. J Immunol 2003; 170:5165-75.
40) Hayashi F, Smith KD, Ozinsky A, Hawn TR, Yi EC, Goodlett DR, et al. The innate immune response to bacterial flagellin is mediated by Tolllike receptor 5. Nature 2001; 410:1099-103.
41) Hartmann G, Krieg AM. Mechanism and function of a newly identified CpG DNA motif in human primary B cells. J Immunol 2000; 164:944-53.
42) Krug A, Rothenfusser S, Hornung V, Jahrsdorfer B, Blackwell S, Ballas ZK, et al. Identification of CpG oligonucleotide sequences with high induction of IFNa/b in plasmacytoid dendritic cells. Eur J Immunol 2001; 31:2154-63.
43) Jurk M, Kritzler A, Schulte B, Tluk S, Schetter C, Krieg AM, et al. Modulating responsiveness of human TLR7 and 8 to small molecule ligands with T-rich phosphorothiate oligodeoxynucleotides. Eur J Immunol 2006; 36:1815-26.
44) Bao M, Liu YJ. Regulation of TLR7/9 signaling in plasmacytoid dendritic cells. Protein Cell 2013; 4:40-52.
45) Ishii KJ, Akira S. Toll or toll-free adjuvant path toward the optimal vaccine development. J Clin Immunol 2007; 27:363-71.