1دانشیار گروه قارچ شناسی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
2دانشیاریار گروه گوش حلق و بینی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
3دانشیار دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی یزد
4کارشناس دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
5پزشک عمومی
6مربی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
چکیده
مقدمه اتومایکوزیس مایکوزی دارای حالات بالینی حاد- تحت حـاد و یـا مـزمن در کانـال گـوش و احیانـا" لالـه گـوش می باشد که با بروز درد، التهاب، ترشح، چرک، خارش و کاهش قدرت شنوایی به علت تشکیل توده ای از عناصر قارچی در مجرای گوش تظاهرمی کند. انواع متفاوتی از قارچ های کپکی شفاف و رنگی، مخمرها، شـبه مخمرهـا و به ندرت درماتوفیت ها با منشأ اگزوژن و یا اندوژن در اتیولوژی ایـن مـایکوز دخیلنـد . در ایـن مطالعـه شناسـایی عوامل اتیولوژیک اتومایکوزیس، شرایط زمینه ساز بروز عفونت و توزیـع سـنی و جنـسی بی مـاری بـا هـدف یـافتن الگوی این مایکوز در منطقه مورد نظر بود. روش کار این مطالعه توصیفی از سال 1387- 1385 بر 53 بیمار در مرکز تحقیقات بیماری های عفونی و گرمـسیری دانـشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. از بیماران مراجعه کننده به متخصصان گوش و حلق و بینی که از نظر بالینی مشکوک به ابتلا به اتومایکوزیس بودند؛ پس از ثبت اطلاعات بالینی و اپیدم یولوژیک در جداول مربوطه، نمونـه بـرداری از توده موجود در کانال گوش، و همچنین چرک، ترشحات و پوسته های احتمـالی موجـود در گـوش بـا اسـتفاده از اسـپیکولوم مخـصوص بـه عمـل آمـد. نمونـه هـای برداشـته شـده بلافاصـله در ظـرف هـای اسـتریل در پـیچ دار شماره گذاری شده به آزمایشگاه تخصصی قارچ شناسی ارسال می شـد و آزمـایش هـای مـستقیم و کـشت در سـه سری در محیط های اختصاصی به منظور تشخیص عوامل قارچی و تعیین جنس و گونه آنها انجام گرفت. نتایج بر اساس نتایج این مطالعه از 53 مورد نمونه برداری از بیماران مشکوک بـه اتومـایکوزیس ، 43 نفـر دارای عناصـر قارچی در نمونه های بالینی بود ند. شـایعترین عوامـل بیمـاری شـامل آسـپرژیلوس نیجـر (40 مـورد)، آسـپرژیلوس فومیگـاتوس (3 مـورد) و کاندیـدا آلبیکـانس (2 مـورد) بودنـد و در گـروه سـنی49-40 سـاله بیـشترین مـوارد تمرکزعفونت مشاهده شد. نتیجه گیری نتایج این مطالعه با نتایج سایر مطالعات انجام یافته در ایران، کشورهای مجاور و سایر نقاط جهان از نظر نـوع قـارچ اصلی عامل عفونت (آ. نیجر) مشابهت دارد و سایر تشابهات و تفاوت های اصلی اپیدمیولوژیک بروز ایـن مـایکوز در این منطقه را مشخص می نماید.
A Survey of Otomycosis in Eastern Azarbaidjan
"Research Center of Tropical & Infectious Diseases,
TabrizUniversityof Medical Sciences"
نویسندگان [English]
Abdol-Hasan Kazemi1؛ Mohammad Nejadkazem2؛ Ghodrat Mohamadi2؛ Mir Rahim Sayyah Melli2؛ Samad Ghiasi2؛ Masoud Naderpour2؛ Abbas Ali Jafari3؛ Poneh Pasha Pour4؛ Ghazaleh Davarnia4؛ Mahdi Mami Zade5؛ Najibeh Akbari Rahnemaye6؛ Iran Noa Khahi4
1Associated Professor of Molecular Medical Mycology, Tabriz University of Medical Sciences,Tabriz, Iran
2Associated Professor of ENT, TabrizUniversity of Medical Sciences,Tabriz, Iran
3Associated Professor of Medical Mycology, Yazd, Iran
4Master of Science (MSc), School of Medicine, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran
Science, Tabriz, Iran
5General Practitioner
6Tutor, School of Medicine, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran
چکیده [English]
Introduction Otomycosis (Otitis externa) is a fungal infection of the external ear canal with only a few studies about its real frequency in Iran. To evaluate otomycosis frequency and characteristics in patients with clinical suspicion of external otitis the present study was carried out in eastern Azarbaidjan (North – West of Iran) during 2006-2008. Materials and Methods A total of 53 patients were assigned to mycological diagnosis (direct microscopic examination and culture). Clinical samples of suspected patients were studied for laboratory identification in direct microscopy and cultured in specific mediums for the determination of their causative fungi. Results Over all 43 fungal isolates [14 male (33%) and 29 female (67%)] were taken from 53 patients suspected of otomycosis. The mycose was more prevalent in 20-40 years age group in both sexes. The most common pathogen was Aspergillus niger (40 cases), followed by A fumigatus (3 cases) and Candida albicans (2 cases). In clinical samples of some cases two different fungi were isolated at the same time. Conclusion Saprophytic molds were the main etiologic agents of otomycosis, and A. niger was the prime causal agent. Infection in 20–40 age groups had the most prevalence and otomycosis among females was determined more than males. This study provided useful information on the prevalence, causative agents and health implications of otomycosis, as an infection grossly neglected in studied environment.
کلیدواژه‌ها [English]
Eastern Azarbaidjan, Fungi, Otomycosis
مراجع
1-Munguia R, Daniel SJ. Ototopical antifungals and otomycosis: a review. Int J Pediatr Otorhinolaryngol 2008; 72:453-
459.
2-Stern JC, Shah MK, Lucente FE. In vitro effectiveness of 13 agents in Otomycosis and review of the literature.
Laryngoscope 1988; 98:1173-1177.
3-Wang MC, Liu CY, Shiao AS, Wang T. Ear problems in swimmers. J Chin Med Assoc 2005; 68:347-352.
4-Pulec JL, Deguine C. Otomycosis with pus. Ear Nose Throat J 2002; 81:370.
5-Kaieda S. Fungal infection in the otorinolaryngologic era. Nippon Rinsho 2008; 66:2290-2293.
6-Vlastarakos PV, Nikolopoulos TP, Manolopoulos L, Ferekidis E, Kreatsas G. Treating common ear problems in
pregnancy: What is safe? Euro Arch Otorhinolaryngol 2008; 265:139-145.
7-Weon JL, Hyun CS, Kyung DP, Jae BJ, Soon BS, Young JB, et al. A clinicomycologic study of dermatophytosis of
the external auditory meatus. Korean J Dermatol 2008; 44:1171-1177.
8-Fasunla J, Ibekwe T, Onakoya, P. Otomycosis in western Nigeria. Mycoses 2008; 51:67-70.
9-Burgos Sanchez A, Menaches Guardiola MI, Gras Albert JR, Talavera Sanchez J. Descriptive study of infectious ear
disease in relation to summer (abstract). Acta Otorrinolaringol Esp 2000; 51:19-24.
10- Tisner J, Millan J, Rivas P, Adiego I, Castellote A. Otomycosis and topical application of thimerosal: study of 152
ابتدای صفحه