تأثیر تمرینات آبی بر حس عمقی مفصل مچ پای بیماران مبتلا به سکته مغزی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، گروه علوم ورزشی ،دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، کرمان، ایران

2 دانشیار گروه آموزشی نورولوژی و مرکز تحقیقات بیماریهای غیرواگیر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان

3 استاد گروه آموزشی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنرکرمان، کرمان، ایران

4 دانشیار گروه آموزشی بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنرکرمان، کرمان، ایران

5 استادیار آمار زیستی، ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻗﻠﺐ و ﻋﺮوق شهید رﺟﺎﯾﻲ، مرکز آموزشی، تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق شهید رجایی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: از جمله عوارض شایع در بیماران سکته مغزی، اختلالات حسی به ­ویژه حس عمقی است. شواهدی وجود دارد که آب درمانی با توجه به چالش کشاندن سیستم حسی و تعادلی به عنوان یکی از روش­های درمانی این عارضه می­باشد. هدف این مطالعه تعیین تأثیر 6 هفته تمرین در دو عمق مختلف آب بر حس عمقی مفصل مچ پای بیماران مرد مبتلا به سکته مغزی می­باشد.
روش­کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی­شده می­باشد. تعداد 30 بیمار مرد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزمن به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه 10 نفری شامل دو گروه تمرینی (کم عمق، عمیق) و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه­های مداخله به مدت 6 هفته (3 جلسه در هفته) به پروتکل تمرینات آبی پرداختند و گروه کنترل هیچ­گونه تمرینات آبی را تجربه نکردند. همه گروه­ها قبل و بعد از مداخله جهت ارزیابی میزان حس عمقی با گونیامتر پدالی مورد بررسی و داده­ها با استفاده از آنالیز کوواریانس و آزمون تعقیبی Tukey  مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.
نتایج: نتایج نشان داد پس از حذف اثر مخدوش کنندگی حس عمقی قبل از مداخله، سه گروه مورد بررسی، از نظر میانگین حس عمقی بعد از مداخله، تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارند (058/0=P).
نتیجه ­گیری: با توجه به عدم تفاوت معنی­دار در حس عمقی مفصل مچ پا در دو گروه تمرینی، توصیه نمی­شود و نمی­تواند پروتکل تمرینات آب درمانی به عنوان یک روش ایمن و رویکردی نوین در روند بهبود حس عمقی بیماران سکته مغزی ایسکمیک مزمن مورد توجه و استفاده قرار گیرد. هر چند ممکن است با افزایش مدت زمان تمرینات و یا با شدت بیشتر تمرینات بتوانند روی حس عمقی مفصل مچ پا تأثیرگذار باشند.  

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effect of Aquatic Training on Proprioception of ankle joint in Patients with Stroke: A Randomized Clinical Trial

نویسندگان [English]

  • Hossein Babaeipour 1
  • Alireza Vakilian 2
  • Mansor Sahebozamani 3
  • Fariborz Mohammadipour 4
  • Mahmood Sheikhfathollahi 5
1 Assistant Prof., Dept. of Sport Injuries and Corrective Exercises, Faculty of Sport Sciences,Vali-e-Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan/kerman, Iran,
2 Associate Prof., Dept. of Neurology and Non Communicable Diseases Research Center, Faculty of Medicine, Rafsanjan University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran
3 Prof., Dept. of Sport Injuries and Corrective Exercises, Faculty of Sport Sciences, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran,
4 Associate Prof., Dept. of Sport Biomechanics, Faculty of Sport Sciences, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran,
5 Assistant Professor of Biostatistics, Shahid Ra, Shahid Raja Cardiovascular Training, Research and Treatment Center, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
چکیده [English]

Introduction: A common complication in patients with stroke, sensory impairments is particularly proprioception. There is evidence that hydrotherapies due to challenging their sensory system and the balance and hydrotherapies is one of the curative methods of this illness. The purpose of this study was to evaluate the effect of 6 weeks of aquatic training on proprioception of ankle joint in patients with stroke.
Materials and Methods:This study is a randomized clinical trial (RCT). 30 available male patients with chronic ischemic stroke were randomly divided into 3 equal groups of 10 subjects including two groups of training (shallow and deep) and one control group. Interventional groups had the aquatic exercise therapy program that included 6 weeks (3 sessions of exercises per week) and the control group did not experience any aquatic exercise. All groups before and after the intervention to assess proprioception with a goniometer pedal and the data analyzed using analysis of covariance and the Tukey post hoc test were analyzed.
Results: The results showed that after adjustment for confounding proprioception before the intervention, the three groups, in terms of proprioception after the intervention, with no significant differences (P = 0.058).
Conclusion: Due to the lack of significant differences in ankle joint proprioception in the two groups is not recommended the protocol of aquatic training in this study could not be considered as a safe and new approach way to improve proprioception patients with chronic ischemic stroke regarded and used. Although it is possible to increase the duration or intensity of exercise and more exercise can affect the ankle joint proprioception.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Aquatic training
  • Stroke chronic ischemic
  • Proprioception of ankle joint

مراجع

1 -Han J, Waddington G, Adams R, Anson J, Liu Y. Assessing proprioception: a critical review of methods. Journal
of Sport and Health Science .2016 Jan; 5(1): 80-90.
2- Ansari N, Naghdi S. Rehabilitation techniques for stroke. 2nd edition, Arjmand .2014; pp. 100.
3- Yalfani A, Ahmadnezhad L, Gholami Borujeni B. The Immediate Effect of Balance Training on Ankle Joint
Proprioception in Soccer Players. Journal of Paramedical Sciences & Rehabilitation .2017 Mar; 6(3): 36-43.
4- Witchalls J, Waddington G, Blanch P, Adams R. Ankle instability effects on joint position sense when stepping
across the active movement extent discrimination apparatus. Journal of athletic training .2012 Oct; 47(6): 627-634.
5- Asgari MR, Dehvan F, Ghorbani R, Samaei A, Binesh M, Rahaei F, Soleimani M. Upper extremity motor
function and hand muscular power in patients with stroke: A pilot study. Koomesh .2017 Nov; 10(1): 438-447.
6- Kwong PW, Liu TW, Chung RC. Effect of Leg Selection on the Berg Balance Scale Scores of Hemiparetic
Stroke Survivors: A Cross-Sectional Study. Archives of physical medicine and rehabilitation .2016 Nov; 97(4): 545-
551.
7- Shaikh M, Hosseini H. Fear of Falling in Patients with Chronic Stroke: Differences of Functional Gait and
Balance Measures According to the Level of Concern about Falling. Journal of Rehabilitation Sciences and
Research .2016 Jan; 3(2): 35-38.
8- Ebrahimpoor M, Lajavardi L, Fallah S, Taghizade G. Sensitivity and specificity of Timed Up and Go test,
Functional Reach test, Bend Reach test and step test in functional balance measuring of patients with chronic
Cerebrovascular Accident. Journal of Modern Rehabilitation .2016 Mar; 9(6): 86-95 .
9- Goharpey S. Comparative Study of Quality of Life in Stroke Patients in Ahwaz. ZJRMS .2012 Nov;1 4(2): 86-90.
10- Zhu Z, Cui L, Yin M, Yu Y, Zhou X, Wang H, et al. Hydrotherapy vs. conventional land-based
exercise for improving walking and balance after stroke: a randomized controlled trial. Clinical rehabilitation .2016
Nov; 30(6): 587 93.
11- Kim K, Lee DK, Kim EK. Effect of aquatic dualtask training on balance and gait in stroke patient. J phys ther
sci .2016 Oct; 28(7): 2044-7.
12- Duffy K. Aquatic therapy for a patient post-stroke: A case report. Florida Gulf Coast University .2014 Nov;
3(1):1- 26.
13- Moslem F. The effect and comparison of the ankle joint proprioception in women (20 to 30 years old) healthy
non-athletes and athletes with jogging activities without jogging activities. Journal of Semnan University of Medical
Sciences .2005 Nov;7(1): 1-7.
14- Hadian MR, Mohsen MS, Saeed T, Nasrin N. Functional assessment of knee joint position sensation after
reconstruction of anterior cruciate ligament. Journal of Modern Rehabilitation .2006 Jan;1 (1): 58-66 .
15- Tavakol A, Daneshjoo AH, Sahebozamani M. Effect of six weeks shallow and deep water exercises on static
balance and pain of girls with patellofemoral pain. J Rehab Med .2016 Mar; 5(2): 111-8.
16- Hadian MR, Olyaie G, Jalili M, Karimi H. The Investigation of effects of simultaneous stimulation of
Exteroception and Proprioception on dexterity of 6-7 years old educable children with Down's syndrome. Journal of
Modern Rehabilitation .2008 Nov; 2(2): 27-32. 
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
دوره 64، شماره 4
مهر و آبان 1400
صفحه 3404-3415

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار