اثر بخشی بازی درمانی دلبستگی محور بر خودکارآمدی والدگری مادران و ناگویی هیجانی کودکان در خانواده‌های طلاق در دوران همه‌گیری کووید 19

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مشاوره، گروه مشاوره، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران

2 استادیار گروه مشاوره، ، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران(نویسنده مسئول)

3 استادیار گروه مشاوره، واحد رودهن دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران

چکیده

مقدمه
حوادث آسیب‌زا مانند طلاق، نقش مهمی در ایجاد ناگویی هیجانی کودکان و خودکارآمدی والدگری دارند و بازی درمانی دلبستگی محور تمرکز همزمان روی هیجانات کودک و کارآمدی والدین دارد. هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر دلبستگی، بر ناگویی هیجانی کودکان و خودکارآمدی مادران در خانواده‌های طلاق شهر تهران در سال 1400 و در دوران همه‌گیری کووید 19 بود.
روش کار
پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش مادران و کودکان آنها در خانواده های طلاق شهر تهران در سال 1400بودندکه تعداد 48 نفر (24 کودک و 24 مادر) بصورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل قرارگرفتند.آزمودنی های گروه های آزمایش وکنترل درسه مرحله پیش آزمون،پس آزمون و پیگیری به مقیاس های ناگویی هیجانی تورنتووخودکارآمدی والدگری دومکا پاسخ دادند.گروه های آزمایش طی 10 جلسه آموزش بازی درمانی مبتنی بر دلبستگی دریافت کردند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها
یافته‌ها نشان داد، بازی درمانی مبتنی بر دلبستگی باعث بهبود ناگویی هیجانی و مولفه های آن در کودکان و افزایش خودکارامدی والدگری مادران آنها شد(01/0>P). .
نتیجه‌گیری
با توجه به نتایج به دست آمده توجه به این رویکرد در برنامه‌های درمانی و مشاوره‌ای به‌عنوان یک روش مؤثر جهت کاهش ناگویی هیجانی در کودکان و افزایش خودکارآمدی والدگری مادران در خانواده های طلاق می‌تواند مفید باشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of attachment-based play therapy on alexithymia of children and their mother’s parental self-efficacy in divorced family in Tehran in covid-19 pandemic

نویسندگان [English]

  • Leyla Zloghadrnia 1
  • PanteA Jahangir 2
  • Farideh Dokaneifard 3
1 PhD student in counselling, department of educational sciences, Roudehen Branch, Islamic Azad university, Rudehen, Iran.
2 department of educational sciences, Roudehen Branch, Islamic Azad university, Rudehen, Iran.
3 department of educational sciences, Roudehen Branch, Islamic Azad university, Rudehen, Iran.
چکیده [English]

Introduction
Traumatic events such as divorce play an important role in causing alexithymia in children and parental self-efficacy. Attachment-based play therapy focuses simultaneously on the child's emotions and parental effectiveness. Aims: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of attachment-based play therapy on alexithymia of children and their mother’s parental self-efficacy in divorced family in Tehran in covid-19 pandemic.
Method
The present study is a quasi-experimental design with pretest, posttest, follow-up group. The statistical population of this study was mothers and their children in divorced families in Tehran in 1400 who responded positively to the invitation for cooperation in the present study in virtual networks. A total of 48 sample (24 children and 24 mothers) were selected by convenience sampling and randomly assigned to experimental and control groups. The experimental groups received 10 sessions of attachment-based play therapy training but the control group did not receive any intervention. The collected data were analyzed using ANOVA with repeated measure.
Results
The results showed that attachment-based play therapy improved emotional malaise and its components in children and increased their mothers' parenting self-efficacy (P

کلیدواژه‌ها [English]

  • Attachment-Based Play Therapy
  • Divorce
  • Emotional Dysfunction
  • Parenting Self-Efficacy
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
دوره 64، شماره 4
مهر و آبان 1400

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار