پتانسیل درمانی اینترلوکین 17 در لوپوس اریتماتوز سیستمیک

نوع مقاله : مقاله مروری

نویسندگان

1 مرکز تحقیقات ایمنی شناسی پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

2 گروه ایمونولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

لوپوس اریتماتوز سیستمیک یک بیماری خودایمن شناخته شده است که تا به این لحظه تمام ابعاد پاتوژنز آن به طور کامل مشخص نگردیده است. اما بر اساس یافته‌های موجود این‌گونه به نظر می‌رسد که تحریک بیش از حد سیستم ایمنی سبب ایجاد پاسخ علیه آنتی‌ژن‌های خودی و شروع پاسخ‌های التهابی می‌گردد. نتیجه‌ی نهایی برهم‌خوردن تعادل سیتوکین‌های التهابی و ضدالتهابی می‌باشد که منجر به وقوع پروسه‌های التهابی گسترده در بدن بیماران مبتلا به لوپوس می‌شود. در این میان، یکی از مهمترین سیتوکین‌های التهابی، اینترلوکین 17 می‌باشد که علاوه بر ایفای نقش در پاسخ در برابر پاتوژن‌های خارج سلولی به نظر می‌رسد که در پاتوژنز بیماری‌های خودایمن نیز درگیر است. نتایج حاصل از متاآنالیز انجام شده، موید بالاتر بودن سطح این سیتوکین در بیماران مبتلا به لوپوس نسبت به افراد سالم است. درحالی‌که استفاده از آنتی‌بادی‌های بلاک‌کننده‌ی اینترلوکین 17 در درمان بیماری لوپوس نتایج متناقضی را در پی داشته است. به طور مثال مطالعاتی نیز نتایج موفقیت‌آمیز را در مدل موشی و حتی یک بیمار خانم مبتلا به پسوریازیس ولگاریس و نفریت لوپوسی مقاوم به درمان گزارش کرده‌اند. درحالی‌که در مقاله‌ی دیگری این گونه ذکر شده است که این سیتوکین دخالتی در بیماری لوپوس ندارد و مهار آن سبب بهبود سطح اتوآنتی‌بادی‌ها یا گلومرونفریت در موش‌ها نمیگردد. به نظر می‌رسد که بر اساس داده‌های موجود استفاده از بلاک‌کننده‌های اینترلوکین 17 در درمان لوپوس همچنان مستلزم بررسی و پژوهش می باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The therapeutic potential of interleukin-17 in systemic lupus erythematosus

نویسندگان [English]

  • Davood Bahadorian 1
  • Seyed‐Alireza Esmaeili 2
1 Immunology Research Center, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
2 Department of Immunology, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
چکیده [English]

Systemic lupus erythematosus is a common autoimmune disease whose pathogenesis is not fully understood. However, the available evidence suggests that overstimulation of the immune system leads to a reaction against self-antigens and the initiation of inflammatory responses. The end result is an imbalance between inflammatory and anti-inflammatory cytokines, leading to widespread inflammation in the body of lupus patients. One of the most important pro-inflammatory cytokines is interleukin-17, which not only plays a role in the response to extracellular pathogens, but also appears to be involved in the pathogenesis of autoimmune diseases. Levels of this cytokine are higher in lupus patients than in healthy people, as confirmed by the meta-analysis results. While using interleukin-17 blocking antibodies to treat lupus has produced conflicting results. For example, studies have reported successful results in a mouse model and even in a patient with refractory lupus nephritis complicated by psoriasis vulgaris. However, another article stated that this cytokine is not involved in lupus disease and that its inhibition does not improve autoantibody levels or glomerulonephritis in mice. Based on the available data, it appears that the use of interleukin-17 blockers in the treatment of lupus requires further investigation and research.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Systemic lupus erythematosus
  • autoantigen
  • autoantibody
  • inflammatory cytokine
  • interleukin-17