اثربخشی برنامه تلفیقی مبتنی بر فرزندپروری بالنده و الگوی رفتاری مشترک بر تعامل والد-کودک و عزت نفس کودکان با اختلالات برون نمود

مقالات آماده انتشار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

2 استادیار، گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول مکاتبات)

3 استادیار، گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

10.22038/mjms.2025.91062.5109

چکیده

زمینه و هدف: اختلالات برون‌نمود موجب تضعیف تعامل والد–کودک و عزت‌نفس کودکان می‌شود. برنامه تلفیقی مبتنی بر فرزندپروری بالنده و الگوی رفتاری مشترک می‌تواند راهکاری مؤثر برای کاهش این مشکلات و بهبود روابط خانوادگی باشد. هدف پژوهش حاضر اثربخشی برنامه تلفیقی مبتنی بر فرزندپروری بالنده و الگوی رفتاری مشترک بر تعامل والد-کودک و عزت نفس کودکان با اختلالات برون نمود بود. روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه و جامعه آماری مادران دارای فرزند دبستانی با اختلالات برون‌نمود مراجعه‌کننده به کلینیک تخصصی آفتابگران شهر تهران در سال ۱۴۰۳ بود. حجم نمونه شامل 30 نفر (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) مادران که به روش نمونه گیری دردسترس از کلینیک تخصصی آفتابگران شهر تهران انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه تعامل والد-کودک پیانتا (1994) و پرسشنامه عزت نفس عزیزی مقدم (1386) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری تحلیل کواریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد، آموزش برنامه تلفیقی مبتنی بر فرزندپروری بالنده و الگوی رفتاری مشترک بر مولفه‌های تعامل والد-کودک(کاهش تعارض و وابستگی و افزایش صمیمیت) و مؤلفه‌های عزت نفس (عزت نفس اجتماعی، عزت نفس تحصیلی، عزت نفس خانوادگی، و عزت نفس جسمانی) تاثیر معنادار و پایداری داشت. نتیجه‌گیری: درمانگران در راستای درمان اختلالات رفتاری کودکان می‌توانند از برنامه تلفیقی مبتنی بر فرزندپروری بالنده و الگوی رفتاری مشترک استفاده کنند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The effectiveness of an integrated program based on developmental parenting and shared behavioral patterns on parent-child interaction and self-esteem of children with externalizing disorders

نویسندگان [English]

  • Elham Pourmolaei 1
  • Maryam Asaseh 2
  • Mohammad Parsa Azizi 3
  • Leila Kashani Vahid 3
1 PhD. student in Psychology and Education of Exceptional Children, Department of Psychology and Education of Exceptional Children, SR.C., Islamic Azad University, Tehran, Iran.
2 Department of Psychology and Education of Exceptional Children, SR.C., Islamic Azad University, Tehran, Iran.
3 Assistant Professor, Department of Psychology and Education of Exceptional Children, SR.C., Islamic Azad University, Tehran, Iran.
چکیده [English]

Objective: Externalizing disorders weaken parent-child interaction and children's self-esteem. An integrated program based on developmental parenting and a shared behavioral model can be an effective solution to reduce these problems and improve family relationships. The aim of the present study was to evaluate the effectiveness of an integrated program based on developmental parenting and a shared behavioral model on parent-child interaction and self-esteem of children with externalizing disorders. Materials and Methods: The research method was a semi-experimental one with a pre-test, post-test, and follow-up design with a control group and a statistical population of mothers with primary school children with externalizing disorders who referred to Aftabgaran Specialized Clinic in Tehran. The sample size included 30 mothers (15 in the experimental group and 15 in the control group) who were selected using convenience sampling from Aftabgaran Specialized Clinic in Tehran. Data collection tools included Pianta's Parent-Child Interaction Questionnaire (1994) and Azizi Moghadam's Self-Esteem Questionnaire (2007). Covariance analysis with repeated measures was used to analyze the data. Results: The results showed that teaching an integrated program based on developmental parenting and a shared behavioral model had a significant and sustainable effect on parent-child interaction components (reducing conflict and dependence and increasing intimacy) and self-esteem components (social self-esteem, academic self-esteem, family self-esteem, and physical self-esteem). Conclusion: Therapists can use an integrated program based on developmental parenting and shared behavioral patterns to treat behavioral disorders in children.

کلیدواژه‌ها [English]

  • developmental parenting
  • shared behavioral model
  • parent-child interaction
  • self-esteem
  • externalizing disorders
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 01 آذر 1404

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار