نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استاد گروه زنان / مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
2 استاد گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد ، ایران
3 - دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد ، ایران
چکیده
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Introduction: Gestational Diabetes mellitus (GDM) is associated with higher rates of fetal and perinatal mortality and morbidity. Screening of GDM using traditional plasma analysis on venous plasma glucose is very expensive and time consuming. The aim of the present study was to compare laboratory venous blood glucose measurement and capillary blood glucose measurement by glucometer in the screening of gestational diabetes.
Methods: In this cross sectional study, 256 pregnant women were screened for GDM, by glucometer on capillary blood samples and simultaneously, by laboratory plasma analysis method on venous blood samples, obtained after one-hour 50-g Glucose Challenge test. Statistical analysis was done using SPSS 19 software.
Results: Capillary glucose levels were significantly higher than venous plasma glucose levels. There was a significant correlation between venous and capillary glucose levels. A lower threshold of 157mg/dl (area under the ROC curve=.922) with a 88.5% sensitivity and 87% specificity and an upper threshold of 211 mg/dl (area under the ROC curve=.982) with a 91.7% sensitivity and 95.7% specificity, was determined to diagnose GDM in 24-28 weeks pregnant women, using Reservoir Operating Curve. Using kappa agreement coefficient, a 64% agreement was shown between to two tests, in 24-28 weeks pregnant women, which is of great significance.
Conclusion:GDM screening by glucometer on capillary blood samples, is a highly sensitive and specific test to diagnose GDM and significantly reduces the number of further tests needed for the diagnosis of GDM and is cost saving as well.
کلیدواژهها [English]
مقدمه
دیابت شایع ترین بیماری طبی است که در بارداری دیده می شود. زنان مستعد به دیابت دوران بارداری به دو دسته تقسیم می شوند : گروه اول آنهایی که قبل از بارداری دیابت در آنها تشخیص داده شده است که دیابت آشکار یا دیابت قبل از بارداری دارند ، گروه دوم آنهایی که در حین بارداری دیابت آنها تشخیص داده می شود یا به آن مبتلا میشوند که دیابت حاملگی (GDM ) [1] نامیده می شود. جهت تشخیص دیابت بارداری، در هفته 24-28 حاملگی غربالگری با اجرای GCT [2]و دادن 50 گرم گلوکز به زن باردار ( بدون نیاز به ناشتا بودن) و اندازه گیری گلوکز خون یک ساعت بعد از آن انجام می شود که در صورت بیشتر بودن گلوکز از mg/dl140، باید تست تحمل گلوکز سه ساعته با 100گرم یا 75گرم گلوکز را انجام داد، که در مورد اینکه کدام یک بهترین است، توافق وجود ندارد. در تست 3 ساعته ابتدا از زن باردار یک قند خون ناشتا گرفته می شود، سپس در تست 100گرمی، پس از دادن 100 گرم گلوکز خوراکی 1 و 2 و 3 ساعت پس از آن قند خون ناشتای وی را اندازه می گیرند و در تست دو ساعته ابتدا قند خون ناشتا اندازه گیری و پس از تجویز 75 گرم گلوکز 1 و 2 ساعت پس از آن قند خون اندازه گیری می شود. در صورت غیر طبیعی بودن 2مورد یا بیشتر از موارد گلوکز اندازه گیری شده در تست سه ساعته و یا یک مورد از تست دو ساعته بیمار مبتلا به GDM می باشد و باید تحت درمان با رژیم یا انسولین قرار گیرد (1-3).بنابراین برای تفسیر GDM بیمار متحمل زحمت فراوان می شود، چندبار و هر بار cc5-4 از خون وی گرفته می شود و هزینه اندازه گیری آزمایشات را نیز متقبل می شود. از طرفی کار تحمیل شده به آزمایشگاه و پرسنل، همینطور کیت های مورد مصرف با توجه به تحریم اقتصادی جزو مواردی است که باعث شده که در این تحقیق انجام تست تحمل قند به منظور تشخیص دیابت بارداری با استفاده از خون مویرگی و دستگاه گلوکومتر انجام شود و با اندازه گیری آزمایشگاهی تست مقایسه شود.
روش کار
مطالعۀ حاضر یک مطالعۀ از نوع توصیفی مقطعی با هدف بررسی مقایسه ای گلوکز خون وریدی و خون مویرگی در 256 نفر زن باردار تحت غربالگری دیابت بارداری میباشدکه از اردیبهشت-شهریور ماه سال 1393 به مرکز بهداشتی شهید قدسی مشهد مراجعه کرده اند. دادهها بر اساس پرسشنامه و نتایج آزمایشگاهی بدست آمد که بر روی نمونههای حاصل از مادران بارداری که تحت غربالگری دیابت بارداری قرار گرفته بودند، انجام شد.
در این مطالعه، برای زنان بارداری که ریسک فاکتور برای دیابت بارداری را داشتند، درصورت داشتن رضایت و شرایط ورود به مطالعه، پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک تکمیل شد و در زمان انجام تست غربالگری دیابت که عبارت است از دادن 50 گرم پودر گلوکز به این زنان و اندازه گیری گلوکز خون وریدی یک ساعت بعد بود، یک نمونه خون مویرگی نیز گرفته می شد و با گلوکومتر گلوکز آنان اندازه گیری می شد. میزان گلوکز وریدی و مویرگی با هم مقایسه می شدند. سپس در کسانی که میزان گلوکز خون وریدی آنان 140 یا بیشتر بود، تست تحمل قند 3 ساعته انجام می شد؛ به این صورت که پس از 10 ساعت ناشتایی، ابتدا یک نمونه خون وریدی و یک نمونه خون مویرگی در حالت ناشتا گرفته می شد، سپس 100 گرم پودر گلوکز به صورت شربت به بیمار داده می شد و میزان گلوکز خون وریدی و خون مویرگی 1 و 2 و 3 ساعت بعد اندازه گیری می شد. کسانی که دو مورد یا بیشتر از موارد گلوکز اندازه گیری شده آنان غیر طبیعی بود، مبتلا به دیابت بارداری تلقی می شدند. گلوکز خون وریدی و مویرگی در این تست مورد مقایسه با هم قرار می گرفت تا ارزش اندازه گیری گلوکز با گلوکومتر تعیین شود.
برای بررسی مقایسه ای نتایج تست GCT وریدی و مویرگی،256 نمونه جمع آوری شده بر حسب سن حاملگی به دو گروه a (24-28 هفته حاملگی) و گروه b (خارج از این محدوده) تقسیم شدند و در هر کدام از این دو گروه، نتایج آزمایش GCT وریدی و مویرگی، هرکدام به سه زیرگروه الف (زیر 140)، ب(140-180) و ج (180 و بالاتر) تقسیم شدند و نتایج حاصل از زیر گروه های الف، ب و ج در دو گروه a و b با هم مقایسه شدند.
پس از انجام تحقیق و مشخصشدن مقادیر متغیرها و پردازش اولیۀ آنها، دادهها در نرم افزار آماری SPSS وارد شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.در قسمت توصیفی، کلیۀ دادهها با استفاده از روشهای آمار توصیفی شامل جداول فراوانی، نمودارهای توزیع فراوانی، ستونی و همچنین محاسبۀ شاخصهای آماری تمایل مرکزی و پراکندگی، توصیف شدند.برای بررسی طبیعی بودن متغیرهای کمی از روشهای نموداری و آزمون کلموگروف اسمیرنوف استفاده شد. جهت بررسی اهداف و سوالات تحقیق از آزمونهای آماری همبستگی پیرسون و اسپیرمن و آزمون توافق کاپای کوهن استفاده شد. میزان p کمتر از 05/0 به عنوان سطح معنیداری در نظر گرفته شد.
نتایج
مطالعۀ حاضر به صورت بررسی مقطعی بر 256نفر از زنان بارداری جهت غربالگری دیابت بارداری، در فاصلۀ اردیبهشتماه 93 تا شهریور93،به مرکز بهداشت شهید قدسی مشهد مراجعه کردند، انجام شد. محدودۀسنی مادران15تا45سال و بامیانگین سنی 66/5±84/28 سالبود (نمودار1-4). آزمون ناپارامتری کلموگروف- اسمیرنوف نشانداد که جامعه آماری از نظر سن مادر توزیع طبیعی داشت (05/0P>). از نظر روش جلوگیری از بارداری، 195 نفر (2/76%) از روش جلوگیری طبیعی، 43 نفر (8/16%) از کاندوم، 10 نفر (9/3%) از کنتراسپتیوهای خوراکی و 8 نفر (1/3%) از IUD استفاده میکردند.محدوده BMI مادران بین 17 تا 36 و با میانگین 58/3±39/24 بود. آزمون ناپارامتری کلموگروف- اسمیرنوف نشانداد که جامعه آماری از نظر BMI مادران توزیع غیر طبیعی دارد (035/0P=). 157 نفر (3/61%) BMI زیر 25، 79 نفر (9/30%)BMI بین 25 تا9/29 و 20 نفر (%8/7) BMI 30 و بالاتر داشتند .بررسی مادران از نظر تعداد بارداری نشان داد که مادران تعداد بارداری بین 1 تا 7 با میانگین 08/1±08/2 داشتند. بررسی مادران از نظر تعداد سقط نشان داد که تعداد سقط در مادران بین 0 تا 2 تولد زنده و با میانگین 53/0±23/0 بود2 نفر از مادران (8/0%) سابقه فرزند مرده، یک نفر از مادران (4/0%) سابقه IUFD و یک نفر (4/0%) سابقه تولد نوزد پره ترم داشتند. هیچ کدام ار مادران سابقه حاملگی خارج رحمی نداشتند47 نفر از مادران (4/18%) سابقه خانوادگی دیابت تیپ II داشتند.3 نفر از مادران (2/1%) سابقه تولد نوزاد ماکروزوم داشتند.از نظر سابقه بیماری های طی حاملگی، 2 نفر (8/0%) سابقه پره اکلامپسی داشتند. 1 نفر از مادران نیز در آزمایشات سابقه گلیکوزوری در آزمایشات داشت.سن حاملگی بین 5 تا 37 هفته و با میانگین 16/6±00/25هفته بود. 198 نفر (3/77%) سن حاملگی بین 24 تا 28 هفته داشتند.از نظر بررسی تعداد حاملگی چندقلو، 1 حاملگی از نوع حاملگی دو قلو بود (4/0%).
اندازه گیری GCT وریدی نشان داد که میزان GCT وریدی بین 70 تا 278 میلی گرم بر دسیلیتر و با میانگین 77/33±08/125 میلی گرم بر دسیلیتر بود. آزمون ناپارامتری کلموگروف- اسمیرنوف نشانداد که جامعه آماری از نظر GCT وریدی توزیع نرمال داشت.از نظر توزیع GCT وریدی، در 179 نفر (9/69%) GCT کمتر از 140، 60 نفر (4/23%) GCT بین 140 تا 9/179 و 17 نفر (6/6%) GCT 180 و بالاتر بود.اندازه گیری GCT مویرگی با استفاده از گلوکومتر نشان داد که میزان GCT مویرگی بین 81 تا 291 میلی گرم بر دسیلیتر و با میانگین 77/39±25/150 میلی گرم بر دسیلیتر بود. آزمون ناپارامتری کلموگروف- اسمیرنوف نشانداد که جامعه آماری از نظر GCT مویرگی توزیع نرمال نداشت.از نظر توزیع GCT مویرگی، در 127 نفر (6/49%) GCT کمتر از 140، 74 نفر (9/28%) GCT بین 140 تا 9/179 و 55 نفر (5/21%) GCT 180 و بالاتر بود.(نمودار1)
بررسی همبستگی بین BMI مادر با GCT وریدی با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن، همبستگی معناداری را بین BMI مادر و GCT وریدی نشان دا د (01/0P<، 272/0r=)
بررسی همبستگی بین GCT وریدی با GCT مویرگی با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن، همبستگی معناداری را بین GCT وریدی وGCT مویرگی نشان داد (810/0= اسپیرمن، 000/0P=).
مقایسه میانگین سطح GCT وریدی و GCT مویرگی با استفاده از آزمون آماری ناپارامتری من ویتنی نشان داد که سطح GCT مویرگی به طور معناداری بالاتر از سطح GCTوریدی میباشد (01/0P<).
تعیین سطح آستانه گلوکز خون مویرگی برای غربالگری مثبت دیابت بارداری در کل 256 شرکت کننده، با استفاده از نمودار ROC سطح آستانه حداقل mg/dl157 (سطح زیر نمودار 971/0)با حساسیت %6/89 و اختصاصیت %2/87و سطح حداکثرmg/dl211 (سطح زیر نمودار 932/0)را با حساسیت %4/82 و اختصاصیت %8/95 به عنوان سطوح اپتیمم برای تعیین موارد منفی، مثبت و مرزی دیابت بارداری نشان داد.
تعیین سطح آستانه گلوکز خون مویرگی برای غربالگری مثبت دیابت بارداری در زنان باردار 24 تا 28 هفته، با استفاده از نمودار ROC سطح آستانه حداقل mg/dl157 (سطح زیر
نمودار 922/0) با حساسیت 5/88% و اختصاصیت 87% و سطح حداکثر mg/dl211 (سطح زیر نمودار 982/0) را با حساسیت 7/91% و اختصاصیت 7/95% به عنوان سطوح اپتیمم برای تعیین موارد منفی، مثبت و مرزی دیابت بارداری نشان داد.
بررسی مقایسه ای نتایج تست GCT وریدی و GCT مویرگی (با سطوح آستانه جدید 211-157) با استفاده از ضریب توافق کاپا، در کل 256 نفر توافق 9/65% (01/0P<) را نشان داد.
بررسی مقایسه ای نتایج تست GCT وریدی و GCT مویرگی (با سطوح آستانه جدید 211-157) با استفاده از ضریب توافق کاپا، در گروه 24 تا 28 هفته توافق 64% (01/0P<) را نشان داد. ( نمودار 2)
در تست GTT به دلیل کوچک بودن جامعه آماری مورد بررسی توسط تست گلوکومتر، نتایج قابل آنالیز آماری نبود.
بحث
در حاملگی های همراه با دیابت بارداری، بهترین نتیجه برای جنین زمانی حاصل می شود که سطح قند خون مادر در محدوده خاصی حفظ شود. برای بیشتر بیماران مانیتور سطح گلوکز خون در منزل با استفاده از گلوکومترهای مویرگی، این هدف را ممکن ساخته است (2, 17-19). در مطالعات معدودی مقایسه بین روش آزمایشگاهی و روش اندازه گیری گلوکوز خون با استفاده از گلوکومتر مورد بررسی قرار گرفته است.هدف مطالعه حاضر تعیین و مقایسه گلوکز خون وریدی و خون مویرگی در زنان باردار تحت غربالگری دیابت بارداری می باشد. 256 زن باردار وارد مطالعه شدند که از این بین 198 نفر (%3/77) سن حاملگی بین 24 تا 28 هفته داشتند. طبق تعریف دیابت بارداری، بررسی زنان باردار و مقایسه دو تست، تنها درسن بارداری مطابق با زمان غربالگری روتین دیابت باراری منطقی به نظر می رسد. البته در بیشتر مطالعات انجام شده همانند مطالعه حاضر بررسی بر زنان باردار در هر سه تریمستر بارداری انجام شده است؛ که بااین توجیه که در این مطالعات و مطالعه حاضر، مقایسه داده های کمی در روش آزمایشگاهی و روش استفاده از گلوکز بیشتر مورد بررسی بوده است، قابل قبول خواهد بود. در تعدادی از مطالعات تنها زنان باردار 24 تا 28 هفته مورد بررسی قرار گرفته اند (11, 12, 16).
مقایسه میانگین سطح GCT وریدی و GCT مویرگی با استفاده از آزمون آماری ناپارامتری من ویتنی نشان داد که سطح GCT مویرگی به طور معناداری بالاتر از سطح GCT وریدی میباشد(000/0P=).در بیشتر مطالعات مورد بررسی همانند مطالعه ما، اختلاف معناداری بین سطوح گلوکز مویرگی و وریدی وجود داشت.در مطالعه بالاجی[3] و همکارانش در سال 2012 819 زنان باردار بین 24 تا 28 هفته وارد مطالعه شدند. در این مطالعه سطح گلوکوز خون مویرگی و وریدی بعد از 2 ساعت از مصرف g75 گلوکز اندازهگیری شد. میانگین سطح گلوکز خون وریدی بهطور معناداری پایینتر از سطح گلوکز خون مویرگی بود(11).در مطالعۀ سریماکرات[4]و همکارانش در سال 2009 از تست GCT یک ساعته استفاده شد. در این مطالعه 816 زن باردار شرکت داشتند. سطوح میانگین گلوکز خون وریدی و مویرگی اختلاف معناداری داشت. (14). در مطالعۀ لاندون[5]و همکاران در سال 1986، 125 زن باردار بین 26 تا 28 هفته تحت GCT با 50 گرم گلوکز قرار گرفتند. همبستگی معناداری بین سطح گلوکز خون وریدی و مویرگی وجود داشت. در حالیکه بین مقادیر میانگین اختلاف معناداری بود(16). بررسی همبستگی بین GCT وریدی با GCT مویرگی با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن، همبستگی معناداری را بین GCT وریدی وGCT مویرگی نشان داد (810/0= اسپیرمن، 000/0P=).
در مطالعۀ جاکوبی[6] و همکارانش در سال 2003 نمونههای خون وریدی برای اندازهگیری سطح گلوکز خون در آزمایشگاه و نمونه خون مویرگی برای اندازهگیری گلوکز با استفاده از گلوکومتر، از 180 زن باردار که تست GCTمثبت داشتند، گرفته شد. در این مطالعه از تست تحمل گلوکز خوراکی 50 گرم استفاده شد. همبستگی معناداری بین سطوح اندازهگیری شده در دو روش وجود داشت(7).
در مطالعۀ دیلون[7]و همکارانش در سال 1997 بر 222 زن باردار تست GCT یک ساعته بر نمونه خون وریدی با استفاده از گلوکومتر و آنالیز آزمایشگاهی انجام شد. همبستگی معناداری بین سطح گلوکز اندازه گیری شده در آزمایشگاه و سطوح اندازهگیری شده توسط گلوکومتر وجود داشت(8).در مطالعۀ بودهرینی[8]و همکارانش درسال 2015 بر 1031 زن باردار تست تحمل گلوکز خوراکی 1 و 2 ساعته با استفاده از گلوکومتر روی خون مویرگی و همچنین گلوکز خون وریدی انجام شد(9). در مطالعۀ دکوس[9] و همکاران بین سطح گلوکز خون وریدی و مویرگی همبستگی معناداری وجود داشت(10).در مطالعۀ سریماکرات و همکارانش در سال 2009 همبستگی معناداری بین سطح گلوکز خون وریدی و مویرگی (گلوکومتر) وجود داشت(14).در مطالعۀ دیلون و همکاران در سال 1986، همبستگی معناداری بین سطح گلوکز خون وریدی و مویرگی وجود داشت(16). در بیشتر مطالعاتی که تا کنون در این مقوله انجام شده است، همانند مطالعه حاضر، همبستگی معناداری بین سطوح گلوکز مویرگی و وریدی نشان داده شده است؛ همچنین وجود اختلاف معنادار بین سطوح میانگین گلوکز خون وریدی و مویرگی، در واقع نشان می دهد سطوح گلوکز خون مویرگی به طورمعناداری بالاتر از سطح گلوکز خون وریدی بوده که با این موضوع قابل توجیه است که در سطح بافتها و سلول های بدن به علت متابولیسم سلولی، گلوکز بیشتری در اختیار سلول هاست. بنابراین تخصیص سطح آستانه بالاتر، در حد حفظ حساسیت و اختصاصیت قابل قبول برای تست اندازه گیری گلوکز بااستغاده از گلوکومتر، منطقی به نظر می رسد.
تعیین سطح آستانه گلوکز خون مویرگی برای غربالگری مثبت دیابت بارداری در کل 256 شرکت کننده، با استفاده از نمودار ROC سطح آستانه حداقل mg/dl157 (سطح زیر نمودار 971/0)با حساسیت 6/89% و اختصاصیت 2/87% و سطح حداکثرmg/dl211 (سطح زیر نمودار 932/0)را با حساسیت 4/82% و اختصاصیت 8/95% به عنوان سطوح اپتیمم برای تعیین موارد منفی، مثبت و مرزی دیابت بارداری نشان داد.
تعیین سطح آستانه گلوکز خون مویرگی برای غربالگری مثبت دیابت بارداری در زنان باردار 24 تا 28 هفته، با استفاده از نمودار ROC سطح آستانه حداقل mg/dl157 (سطح زیر نمودار 922/0) با حساسیت 5/88% و اختصاصیت 87% و سطح حداکثر mg/dl211 (سطح زیر نمودار 982/0) را با حساسیت 7/91% و اختصاصیت 7/95% به عنوان سطوح اپتیمم برای تعیین موارد منفی، مثبت و مرزی دیابت بارداری نشان داد.در مطالعۀ مورفی[10] و همکارانش در سال 1994 410 نمونه مورد مطالعه قرار گرفتند. سطح آستانهmg/dl155 با حساسیت81% و اختصاصیت 74% بهعنوان سطح آستانه گلوکز خون مویرگی برای غربالگری مثبت دیابت بارداری تعیین شد (5). در مطالعه بلاجی و همکارانش در سال 2012 با سطح آستانه mg/dl140 حساسیت روش اندازهگیری با گلوکومتر 2/80% و اختصاصیت آن 5/8% بود(11).در مطالعۀ یوو[11] و همکاران در سال 1989، 181 زن باردار با هر دو تست GCT یک ساعته روی خون مویرگی و GTT سه ساعته روی خون وریدی مورد بررسی قرار گرفتند. سطح گلوکز خون مویرگی mg/dl163 با حساسیت %7/85 و اختصاصیت %8/86 بهعنوان سطح آستانه تشخیص GDM تعیین شد(13). در مطالعۀ سیمبارک و همکارانش در سال 2009 آنالیز دادهها با استفاده از منحنی ROC سطح آستانه mg/dl140 را بهعنوان سطح اپتیموم جهت غربالگری دیابت بارداری با استفاده از گلوکومتر نشان داد(14).در مطالعۀ لاندون و همکاران در سال 1986، نمودار ROC سطح آستانه mg/dl160 را بهعنوان سطح اپتیموم تست OGTT مثبت با استفاده از گلوکومتر با حساسیت %93 و اختصاصیت %96 نشان داد(16). در بشتر مطالعات مورد بررسی، همانند مطالعه حاضر، سطح آستانه بالاتری به عنوان غربالگری مثبت جهت روش اندازه گیری با گلوکومتر بدست آمده است.
بررسی مقایسه ای نتایج تست GCT وریدی و GCT مویرگی (با سطوح آستانه جدید 211-157) با استفاده از ضریب توافق کاپا، در کل 256 نفر توافق 9/65% (000/0P=). را نشان داد.بررسی مقایسه ای نتایج تست GCT وریدی و GCT مویرگی(با سطوح آستانه جدید 211-157) با استفاده از ضریب توافق کاپا، در گروه 24 تا 28 هفته توافق 64% (000/0P=) را نشان داد. در هر دو گروه 24 تا 28 هفته و گروه کل شرکت کنندگان، ضریب توافق بین دو تست در حد خوب و قابل قبول می باشد. که با توجه به همبستگی معنادار بین داده های کمی حاصل از دو تست، قابلیت بالای روش گلوکومتر را در جایگزینی روش آزمایشگاهی نشان می دهد.در مطالعات معدودی ضریب توافق بین دو تست مورد بررسی بوده است.در مطالعۀ آگراوال[12] و همکارانش در سال 2009، 1465 زن باردار با میانگین سن بارداری 26 هقته با استفاده از تست GTT با g75 گلوکز مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه ضریب توافق بین دو تست %95 گزارش شد که توافق بالایی را بین دو تست نشان میداد(12).در مطالعۀ آگراوال و همکارانش در سال 2008 ضریب توافق کاپا بین دو تست 92/0 ارزیابی شد که توافق بالایی را نشان میداد(6). نتایج این مطالعه قوی تر از مطالعه ما توافق بین دو تست رانشان می دهد؛ البته در این مطالعه روش گلوکومتر روی نمونه خون وریدی انجام شد. از این نظر این مطالعه قابل مقایسه با مطالعه ما نخواهد بود و همچنین علت توافق بالای بین دو تست را می توان در نمونه های یکسان (خون وریدی) مورد استفاده در هر دو روش دانست.
نتیجه گیری
نتایج این مطالعه نشان داد که سطوح گلوکز خون مویرگی به طور معناداری بالاتر از سطوح گلوکز خون وریدی بود. همبستگی معناداری بین سطح گلوکز خون وریدی و مویرگی وجود داشت. تعیین سطح آستانه گلوکز خون مویرگی برای غربالگری مثبت دیابت بارداری در زنان باردار 24 تا 28 هفته، با استفاده از نمودار ROC سطح آستانه حداقل mg/dl157 (سطح زیر نمودار 922/0) با حساسیت 5/88% و اختصاصیت 87% و سطح حداکثر mg/dl211 (سطح زیر نمودار 982/0) را با حساسیت 7/91% و اختصاصیت 7/95% به عنوان سطوح اپتیمم برای تعیین موارد منفی، مثبت و مرزی دیابت بارداری نشان داد. اندازه گیری ضریب توافق کاپا برای مقایسه دو روش تشخیص دیابت بارداری، در زنان باردار بین 24 تا 28 هفته، توافق 64% را بین دو روش نشان داد که سطح توافق قابل قبولی را نشان می دهد. در نتیجه غربالگری دیابت بارداری با استفاده از گلوکومتر روی نمونه خون مویرگی با حساسیت و اختصاصیت بالایی توانایی تشخیص و غربالگری دیابت بارداری را داراست و به طور معناداری از تعداد آزمایشات بعدی مورد نیاز برای تشخیص دیابت بارداری می کاهد و نیز یک روش مقرون به صرفه است.موارد مثبت میتواند جهت اندازهگیری گلوکز خون وریدی در آزمایشگاه به مراکز بالاتر
ارجاع شوند.