پیش‌بینی بخشش بر اساس ویژگی‌های شخصیتی: نقش میانجیگر عواطف خودآگاه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران

2 استادیار گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی ، رودهن، ایران

چکیده

مقدمه: بخشش، میلی درونی است که افراد را به سوی بازداری از پاسخ های ناخوشایند ارتباطی و رفتارکردن به طور مثبت، نسبت به کسی که به طور منفی با آن ها رفتار کرده است، متمایل می سازد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی­گری عواطف خودآگاه در رابطه بین ویژگی های شخصیتی با بخشش بود.
روش کار: طرح پژوهش حاضر توصیفی (غیرآزمایشی) از نوع  مدل یابی معادلات ساختاری بود. نمونه پژوهش شامل 411 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی از جمعیت مراجعه کنندگان به خانه های سلامت شهر کرج در تابستان سال 1397 بود. این شرکت کنندگان به پرسشنامه های پنج عامل بزرگ شخصیت  (BFI)، سومین نسخه تجدیدنظرشده مقیاس عاطفه خودآگاهی برای بزرگسالان (TOSCA-3) و مقیاس بخشش رای و همکاران (2001) پاسخ دادند.
یافته ها: نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که گشودگی و توافق پذیری به طور مستقیم بر بخشش اثر مثبت معنی دار داشتند. اثر مستقیم روان رنجورخویی بر بخشش منفی و معنی دار بود. عواطف خودآگاه شرم و گناه بر بخشش اثر منفی و غرور بر بخشش اثر مثبت معنی دار داشت. اثرات غیرمستقیم ویژگی های شخصیت بر بخشش معنی دار بود و این نشان دهنده نقش میانجی گری عواطف خودآگاه است.
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که بخشش به عنوان یک برونداد رفتاری مثبت، می تواند حاصل تعامل ساختاری ویژگی های شخصیتی و عواطف خودآگاه باشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Investigate the mediating role of self-conscious emotions in the relationship between personality traits and forgiveness

نویسندگان [English]

  • Tahereh Golanian 1
  • Hayede Saberi 2
  • Smin Bashardoust 2
1 PhD Student in Psychology, Depatment of psychology, Roudehen branch, Islamic azad university, Roudehen, Iran.
2 Assistant Professor in Depatment of psychology, Roudehen branch, Islamic azad university, Roudehen, Iran.
چکیده [English]

Intrudoction: Forgiveness is an inner desire that leads people to refrain from unpleasant communication responses and to behave positively towards someone who has treated them negatively. The purpose of this study was to investigate the mediating role of self-conscious emotions in the relationship between personality traits and forgiveness.
Methods: The design of the present study was a descriptive (non-experimental) type of structural equation modeling. The sample consisted of 411 people who were randomly sampled from Karaj health centers in summer of 1977. The participants responded to the Big Five Personality Inventory (BFI) questionnaire, the third revised version of the Adult Self-Awareness Scale (TOSCA-3), and the Vote et al. (2001).
Results: The results of structural equation modeling showed that openness and agreeableness had a direct positive effect on forgiveness. The direct effect of neuroticism on forgiveness was negative and significant. Self-conscious emotions of shame and guilt had a positive effect on forgiveness and pride had a positive effect on forgiveness. The indirect effects of personality traits on forgiveness were significant, indicating the mediating role of conscious emotions.
Conclusion: The results show that forgiveness as a positive behavioral outcome can be a result of the structural interaction of personality traits and self-conscious emotions.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Forgiveness
  • personality traits
  • and self-conscious emotions
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
دوره 63، شماره 2
خرداد و تیر 1399

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار