بررسی یافته‌های اکوکاردیوگرافی بیماران با هایپرتروفی کاردیومیوپاتی ارجاع شده در طی پنج سال به بیمارستان قائم و کلینیک اکوکاردیوگرافی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 پزشک عمومی، دانشکده پزشکی ،دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران.

2 استادیار گروه قلب و عروق، فلوشیپ اکوکاردیوگرافی، مرکز پژوهشی جراحی عروق، دانشکده پزشکی ،دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران.

3 استاد گروه قلب و عروق، فلوشیپ اکوکاردیوگرافی، مرکز پژوهشی جراحی عروق، دانشکده پزشکی ،دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران.

4 استادیار پزشکی اجتماعی، واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان قائم، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

5 دانشیار گروه قلب و عروق، فلوشیپ اکوکاردیوگرافی، مرکز پژوهشی جراحی عروق، دانشکده پزشکی ،دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران.

چکیده

مقدمه
کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک شایع ترین بیماری ژنتیکی قلب است. این بیماری می‌تواند با عوارض خطرناکی همراه باشد.هدف از این مطالعه بررسی یافته های اکوکاردیوگرافی در بیماران دچار کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک می باشد.
روش کار
در این مطالعه 58 مورد از گزارشات اکوکاردیوگرافی بیماران مراجعه کننده به کلینیک اکوکاردیوگرافی بیمارستان قائم از ابتدای سال 1393 تا پایان سال 1397مورد بررسی قرار گرفته است. پس از بررسی و دسته بندی اطلاعات در گزارشات اکوکاردیوگرافی بیماران، این داده‌‌ها وارد نرم افزار SPSS نسخه 22 شد و تجزیه و تحلیل آمار‌‌ی صورت گرفت و سطح معنی دار، کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
نتایج
شایع ترین فنوتیپ هایپرتروفی در بیماران فنوتیپ anterolateral (8%/44) بود. در بیماران با انسداد خفیف و همچنین انسداد شدید خروجی بطن چپ، 60% فنوتیپ anterolateral داشتند. از بین بیمارانی که نارسایی دریچه میترال داشتند در %6/69 موارد، علت ایجاد آن حرکت قدامی لتها حین سیستول بود. در این مطالعه %8/21، %6/23 و 20% بیماران به ترتیب بزرگی خفیف، متوسط و شدید دهلیز چپ داشتند. شدت بزرگی دهلیز چپ با میزان اختلال دیاستولیک در بیماران ارتباط معنی داری داشت (P<0.001).
  نتیجه گیری
از آنجایی که نوع anterolateral شایعترین فرم درگیری در HCM بشمار آمده و با انسداد راه خروجی بطن چپ و نارسایی میترال بیشتری همراهی دارد لذا روند ارزیابی و فالواپ این فرم از درگیری باید با دقت نظر بیشتری صورت گیرد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Echocardiographic changes of patients with hypertrophic cardiomyopathy who referred to Ghaem hospital between 2014 to 2018

نویسندگان [English]

  • Seyed mobin Mirdeilamy 1
  • Alimi Hediye 2
  • Afsoon Fazlinezhad 3
  • Maryam Emadzadeh 4
  • Leila Bigdelu 5
1 Faculty of medicine, Mashhad university of medical sciences, Mashhad, Iran.
2 Assistant Professor, Department of Cardiology, Echocardiography Fellowship, Vascular Surgery Research Center, School of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
3 Professor, Department of Cardiology, Echocardiography Fellowship, Vascular Surgery Research Center, School of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
4 Assistant Professor of Community Medicine, Clinical Research Development Unit, Ghaem Hospital, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
5 Associate Professor, Department of Cardiology, Echocardiography Fellowship, Vascular Surgery Research Center, School of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
چکیده [English]

Introduction: Hypertrophic cardiomyopathy is the most common genetic heart disease which is described as the thickening of the heart wall and causes abnormal cardiac load. It can be associated with dangerous complications such as heart failure, atrial fibrillation, myocardial infarction and even sudden death. In this study we investigated echocardiographic findings in Hypertrophic cardiomyopathy patients.
Methods & Materials: In the present study echocardiographic records of 58 patients who were referred to echocardiography clinic of Ghaem hospital between March 2014 and March 2018 were analyzed. After investigation and categorizing the data in echocardiographic recordings, these data were analyzed using SPSS software version 22 and significance level was set as p<0.05. Exclusion criteria was included patients with suboptimal echocardiography view.
Results: the most common hypertrophy phenotype among the patients was anterolateral phenotype (44.8%). In patients with mild and severe left ventricular outlet tract obstruction, 60% of them had anterolateral phenotype. Among the patients with mitral regurgitation, in 69.6% of them the etiology was systolic anterior movement. In the present study 21.8%, 23.6% and 20% of patients had mild, moderate and severe left atrial enlargement respectively. Left atrial enlargement severity was significantly associated with the degree of diastolic dysfunction. (P<0.001)
Conclusion: As the anterolateral phenotype is the most common pattern in patients with hypertrophic cardiomyopathy and associated with more incidence of mitral regurgitation and LV out flow track obstruction, patients with this phenotype need to be evaluated more precisely.

کلیدواژه‌ها [English]

  • • Hypertrophic cardiomyopathy
  • Echocardiography
  • Genetic diseases
  • left ventricular hypertrophy
  • Hypertrophic obstructive cardiomyopathy
  1. Semsarian C, Ingles J, Maron MS, Maron BJ. New perspectives on the prevalence of hypertrophic
    cardiomyopathy. Journal of the American College of Cardiology 2015;65(12):1249-54.
    2. Elliott PM, Anastasakis A, Borger MA, Borggrefe M, Cecchi F, Charron P, et al. 2014 ESC Guidelines on
    diagnosis and management of hypertrophic cardiomyopathy: the Task Force for the Diagnosis and
    Management of Hypertrophic Cardiomyopathy of the European Society of Cardiology (ESC). European
    heart journal 2014;35(39):2733-79.
    3. Hensley N, Dietrich J, Nyhan D, Mitter N, Yee MS, Brady M. Hypertrophic cardiomyopathy: a review.
    Anesth Analg. 2015;120(3):554-69.
    4. Soler R, Méndez C, Rodríguez E, Barriales R, Ochoa JP, Monserrat L. Phenotypes of hypertrophic
    cardiomyopathy. An illustrative review of MRI findings. Insights Imaging 2018;9(6):1007-20.
    5. Basavarajaiah S, Wilson M, Whyte G, Shah A, McKenna W, Sharma S. Prevalence of Hypertrophic
    Cardiomyopathy in Highly Trained Athletes: Relevance to Pre-Participation Screening. Journal of the
    American College of Cardiology 2008;51(10):1033-9.
    6. Maron BJ. Clinical course and management of hypertrophic cardiomyopathy. New England Journal of
    Medicine. 2018;379(7):655-68.
    7. Maron BJ, Rowin EJ, Maron MS. Global burden of hypertrophic cardiomyopathy. JACC: Heart Failure
    2018;6(5):376-8.
    8. Olivotto I, Cecchi F. The epidemiologic evolution and present perception of hypertrophic
    cardiomyopathy. Italian Heart Journal 2003;4:596-601.
    9. Syed IS, Ommen SR, Breen JF, Tajik AJ. Hypertrophic cardiomyopathy: identification of morphological
    subtypes by echocardiography and cardiac magnetic resonance imaging. JACC: Cardiovascular Imaging
    2008;1(3):377-9.
    10. Antunes MdO, Scudeler TL. Hypertrophic cardiomyopathy. IJC Heart & Vasculatur 2020;27:100503.
    11. Ingles J, Doolan A, Chiu C, Seidman J, Seidman C, Semsarian C. Compound and double mutations in
    patients with hypertrophic cardiomyopathy: implications for genetic testing and counselling. J Med Genet
    2005;42(10):e59-e.
    12. Girolami F, Ho CY, Semsarian C, Baldi M, Will ML, Baldini K, et al. Clinical features and outcome of
    hypertrophic cardiomyopathy associated with triple sarcomere protein gene mutations. Journal of the
    American College of Cardiology 2010;55(14):1444-53.
  2. 13. Viswanathan SK, Sanders HK, McNamara JW, Jagadeesan A, Jahangir A, Tajik AJ, et al. Hypertrophic
    cardiomyopathy clinical phenotype is independent of gene mutation and mutation dosage. PloS one
    2017;12(11):e0187948.
    14. Magnusson P, Palm A, Branden E, Mörner S. Misclassification of hypertrophic cardiomyopathy:
    validation of diagnostic codes. Clinical Epidemiology 2017;9:403.
    15. Kim EK, Lee S-C, Hwang JW, Chang S-A, Park S-J, On YK, et al. Differences in apical and non-apical
    types of hypertrophic cardiomyopathy: a prospective analysis of clinical, echocardiographic, and cardiac
    magnetic resonance findings and outcome from 350 patients. European Heart Journal–Cardiovascular
    Imaging 2016;17(6):678-86.
    16. McKenna WJ, Spirito P, Desnos M, Dubourg O, Komajda M. Experience from clinical genetics in
    hypertrophic cardiomyopathy: proposal for new diagnostic criteria in adult members of affected families.
    Heart 1997;77(2):130-2.
    17. Maron BJ, McKenna WJ, Danielson GK, Kappenberger LJ, Kuhn HJ, Seidman CE, et al. American
    College of Cardiology/European Society of Cardiology clinical expert consensus document on hypertrophic
    cardiomyopathy: a report of the American College of Cardiology foundation task force on clinical expert
    consensus documents and the European Society of Cardiology committee for practice guidelines. Journal of
    the American College of Cardiology 2003;42(9):1687-713.
    18. Helmy SM, Maauof GF, Shaaban AA, ElMaghraby AM, Anilkumar S, Shawky AHH, et al.
    Hypertrophic cardiomyopathy: Prevalence, hypertrophy patterns, and their clinical and ECG findings in a
    hospital at Qatar. Heart views: the official journal of the Gulf Heart Association 2011;12(4):143.
    19. Turer AT, Samad Z, Valente AM, Parker MA, Hayes B, Kim RJ, et al. Anatomic and clinical correlates
    of septal morphology in hypertrophic cardiomyopathy. European Journal of Echocardiography
    2011;12(2):131-9.
    20. Maron MS, Maron BJ, Harrigan C, Buros J, Gibson CM, Olivotto I, et al. Hypertrophic cardiomyopathy
    phenotype revisited after 50 years with cardiovascular magnetic resonance. Journal of the American College
    of Cardiology 2009;54(3):220-8.
    21. Romero-Farina G, Candell-Riera J, Pereztol-Valdés O, Galve-Basilio E, Palet-Balart J, del Castillo HG,
    et al. Clasificación morfológica de la miocardiopatía hipertrófica mediante tomogammagrafía miocárdica.
    Comparación con la clasificación ecocardiográfica. Revista Española de Cardiología 2000;53(4):511-6.
    22. Parato VM, Antoncecchi V, Sozzi F, Marazia S, Zito A, Maiello M, et al. Echocardiographic diagnosis
    of the different phenotypes of hypertrophic cardiomyopathy. Cardiovascular ultrasound 2015;14(1):1-12.
    23. Kinoshita N, Nimura Y, Okamoto M, Miyatake K, Nagata S, Sakakibara H. Mitral regurgitation in
    hypertrophic cardiomyopathy. Non-invasive study by two dimensional Doppler echocardiography. Heart
    1983;49(6):574-83.
    24. Hang D, Schaff HV, Nishimura RA, Lahr BD, Abel MD, Dearani JA, et al. Accuracy of jet direction on
    Doppler echocardiography in identifying the etiology of mitral regurgitation in obstructive hypertrophic
    cardiomyopathy. Journal of the American Society of Echocardiography 2019;32(3):333-40.
    25. Yang H, Woo A, Monakier D, Jamorski M, Fedwick K, Wigle ED, et al. Enlarged Left Atrial Volume in
    Hypertrophic Cardiomyopathy: A Marker for Disease Severity. Journal of the American Society of
    Echocardiography 2005;18(10):1074-82.