اثربخشی آموزش روش‌ فرزندپروری مثبت‌گرا بر کیفیت دلبستگی دانش‌آموزان دختر پایه پنجم دبستان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری روان‌شناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.

2 استادیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.

3 استاد تمام گروه روان‌شناسی تربیتی، گروه روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.

4 دانشیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران.

چکیده

چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش روش‌ فرزندپروری مثبت‌گرا بر کیفیت دلبستگی دانش‌آموزان دختر پایه پنجم دبستان انجام گرفت. این پژوهش با روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. دوره پیگیری نیز دوماهه اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان دختر پایه پنجم دبستان منطقه 5 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 به همراه والدینشان بود. در این پژوهش تعداد 27 دانش‌آموز با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه جایدهی شدند (14 دانش‌آموز در گروه آزمایش و 13 دانش‌آموز در گروه گواه). گروه آزمایش آموزش روش‌ فرزندپروری مثبت‌گرا را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. پرسشنامه‌ مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه دلبستگی کودکان (کاپنبرگ و هالپرن، 2006) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بونفرنی با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش‌ فرزندپروری مثبت‌گرا بر کیفیت دلبستگی دانش‌آموزان دختر پایه پنجم دبستان تأثیر معنادار دارد (0001>P؛ 67/0=Eta؛ 58/50=F). بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان چنین نتیجه گرفت که روش‌ فرزندپروری مثبت‌گرا با بهره‌گیری از روش‌های فرزندپروری بهنجار و اصول ارتباطی مناسب به عنوان یک روش کارآمد می‌تواند جهت بهبود کیفیت دلبستگی دانش‌آموزان دختر مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Efficacy of Positivist Parenting Method Training on Attachment Quality in Fifth-Grade Primary School Female Students

نویسندگان [English]

  • vahideh azimi 1
  • reza ghorban jahromi 2
  • fareiborz dortaj 3
  • khadijeh abolmaali 4
1 PhD Student in Educational Psychology, Islamic Azad University, Research Sciences Branch, Tehran, Iran.
2 Assistant Professor, Department of Psychology, Islamic Azad University, Research Sciences Branch, Tehran, Iran.
3 Professor, Department of Educational Psychology, Department of Psychology and Educational Sciences, Allameh Tabatabaei University, Tehran, Iran.
4 Associate Professor, Department of Psychology, Islamic Azad University, North Tehran Branch, Tehran, Iran.
چکیده [English]

The present study was conducted to investigate efficacy of positivist parenting method training on attachment quality in fifth-grade primary school female students. It was q quasi-experimental study with pretest, posttest, control group, with control group design. Follow-up period was administered in two months too. The statistical population of the study included fifth-grade primary school female students with and their parents in the city of Tehran in academic year 2021-22. Twenty-seven students were selected through purposive sampling method and randomly accommodated into experimental and control groups (14 students in the experimental group and 13 in the control group). The experimental group received ten ninety-minute sessions of positivist parenting method training during two and half months. The applied questionnaire in this study included children’s Children's Attachment Questionnaire (Kappenberg, Halpern, 2007). The data from the study were analyzed through mixed ANOVA via SPSS23 software. The results showed that positivist parenting method training has significant effect on the attachment quality of the fifth-grade primary school female students (p<0001, Eta=0.67, F=50.58). According to the findings of the study it can be concluded that positivist parenting method training can be used as an appropriate method to improve attachment quality in female students through employing normal parenting methods and appropriate communication principles.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Attachment
  • female students’
  • positivist parenting

مراجع

Kappenberg, E.S., Halpern, D.F. (2006). Kinship Center Attachment Questionnaire: Development of a
Caregiver-Completed Attachment Measure for Latency-Aged for Children. Educational and Psychological
Measurement, 66(5), 852-873.
Cumming, M.M., Poling, D.V., Patwardhan, I., Ozenbaugh, I.C. (2022). Executive function in kindergarten and
development of behavioral competence: The moderating role of positive parenting practices. Early Childhood
Research Quarterly, 60, 161-172.
DabiriyanTehrani, H., Yamini, S. (2020). Dataset of parenting practices, self-control and anti-social behaviors:
Meta-analytic structural equation modeling. Data in Brief, 32, 1061-1065.
Domoff, S.E., Niec, L.N.(2018). Parent-child interaction therapy as a prevention model for childhood obesity: A
novel application for high-risk families. Children and Youth Services Review, 91, 77-84.
Jiang, S., Jiang, C., Ren, Q., Wang, L. (2021). Cyber victimization and psychological well-being among Chinese
adolescents: Mediating role of basic psychological needs satisfaction and moderating role of positive parenting.
Children and Youth Services Review, 130, 1062-1065.
Kennedy, S. C., Kim, J.S., Tripodi, S.J. Brown, M.S. & Gowdy. G. (2014). Does Parent–Child Interaction
Therapy Reduce Future Physical Abuse? A Meta-Analysis. Research on Social Work Practice, 18, 1-10.
Lauren, N.M.W., Quetsch, L.B., Robinson, C., McCoy, K., McNeil, C.B.(2018). Infusing parent-child
interaction therapy principles into community-based wraparound services: An evaluation of feasibility, child
behavior problems, and staff sense of competence. Children and Youth Services Review, 88, 567-581.
Ludmer, J.A., Salsbury, D., Suarez, J., Andrade, B.F. (2017). Accounting for the impact of parent internalizing
symptoms on Parent Training benefits: The role of positive parenting. Behaviour Research and Therapy, 97,
252-258.
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
دوره 65، شماره 2
خرداد و تیر 1401
صفحه 885-897

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار