اثربخشی زوج‌درمانی مثبت‌نگر و پذیرش و تعهد بر افزایش سازگاری زناشویی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران

2 دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران (نویسنده مسئول)

3 دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

چکیده

مقدمه
تحقیقات نشان داده است روان­درمانی مثبت­گرا به سازگاری زناشویی در زوجین منجر می‌شود. از سوی دیگر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد  در کاهش مواردی همچون کشمکش و منازعه، سازگای و تعهد به معنای داشتن زندگی غنی و پرمعنا موثر بوده است اما در زمینه مقایسه این دو رویکرد شکاف تحقیقاتی وجود دارد.هدف این پژوهش مقایسه اثر بخشی زوج­درمانی مثبت­نگر و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش سازگاری زناشویی در زوجین  بود.
روش کار
روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین خواهان میل به طلاق بود که جهت زوج­درمانی به مراکز مشاوره خانواده شهر ایرانشهر در سال1399 مراجعه نموده بودند. 45 زوج به روش دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در دو گروه 30 نفری آزمایش و یک گروه 30 نفری گواه تقسیم شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه سازگاری زناشویی لاک و والاس (1995) پاسخ دادند.  آموزش زوج­درمانی­مثبت­نگر سلیگمن و سیکزنت میهالی (2000) و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد هیز، استروساحل و ویلسون (2012) در 8  جلسه 90 دقیقه­ای بر روی گروه‌های آزمایش اجرا و پس از اتمام جلسات پس­آزمون انجام شد. در پایان بعد از اجرای پس آزمون نتایج با آزمون تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج
نتایج نشان داد آموزش زوج­درمانی­مثبت­نگر و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش سازگاری زناشویی در زوجین مؤثر بوده است (01/0P<). همچنین آموزش  زوج درمانی مثبت نگر نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معنی دار تری داشت (01/0P<).
نتیجه گیری
با توجه به اینکه هر دو مداخله دارای تأثیر قدرتمندی بر افزایش سازگاری زناشویی داشتند، ولی زوج درمانی مثبت نگر در افزایش سازگاری زناشویی و مسامحه موثرتر بود لذا ترکیب این دو روش در مداخلات زوج درمانگری احتمالا به نتایج موثرتری منتج می‌گردد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The effectiveness of positive couple therapy and acceptance and commitment on increasing marital adjustment

نویسندگان [English]

  • Bonyad Jamshidzhi 1
  • Farhad Kahrazei 2
  • Mahmoud Shirazi 3
1 PhD Student, Department of Psychology, Zahedan Branch, Islamic Azad University, Zahedan, Iran
2 Associate Professor, Department of Psychology, Faculty of Psychology and Educational Science, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran
3 Associate Professor, Department of Psychology, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran
چکیده [English]

Introduction
Research has shown that positivist psychotherapy leads to marital adjustment in couples. On the other hand, acceptance and commitment therapy has been effective in reducing issues such as conflict and conflict, adaptation and commitment meaning a rich and meaningful life, but there is a research gap in comparing the two approaches. The purpose of this study is to compare the effectiveness of couples. Positive therapy and therapy was based on acceptance and commitment to increase marital adjustment in couples.
Material and Method
The method of the present study was quasi-experimental with a pretest-posttest design with a control group. The statistical population included all couples seeking divorce who had referred to family counseling centers in Iranshahr in 1399 for couple therapy. 45 couples were selected by convenience sampling method and then randomly divided into two groups of 30 experimental and one group of 30 controls. Participants responded to the Lock and Wallace Marital Adjustment Questionnaire (1995). Couples therapy, positive therapy Seligman and Sequent Mihali (2000) and therapy based on acceptance and commitment Hayes, Strosahel and Wilson (2012) performed in 8 sessions of 90 minutes on the experimental groups and after the post-test sessions. Done. Finally, after the post-test, the results were analyzed by analysis of covariance.
Results
The results showed that couples therapy, positive therapy and acceptance and commitment based therapy were effective in increasing marital adjustment in couples (P <0.01). Also, positive couple therapy training had a more significant effect than acceptance and commitment therapy (P <0.01).
Conclusion
Considering that both interventions had a strong effect on increasing marital adjustment, but positive couple therapy was more effective in increasing marital adjustment and negligence, so the combination of these two methods in couples therapy interventions will probably lead to more effective results.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Positive couple therapy
  • Acceptance and commitment based therapy
  • Marital adjustment
  • Couples