درماتوفیبروم و تعیین میزان صحت تشخیص بالینی آن « مرکز تحقیقات بیماریهای پوست و سالک»

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیاربیماری های پوست

2 دانشیاربیماری های پوست

3 رزیدنت آسیب شناسی

4 زشک عمومی

5 متخصص بیماری های پوست

چکیده

مقدمه
نمای بالینی تیپیک درماتوفیبروم ممکن است نیاز به بررسی آسیب شناسی را غیر ضروری نماید ولی هنوز اغلب
متخصصین پوست برای تشخیص قطعی بیماری از هیستولوژی ضایعات کمک می گیرند. این مطالعه برای روشن
شدن میزان صحت تشخیص بالینی و اهمیت بالینی دیگر ضایعاتی که در تشخیص افتراقی درماتو فیبروم مطرح
هستند، در بخشهای پوست و آسیب شناسی بیمارستان امام رضا مشهد انجام گرفت.
روش کار
در یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی مقطعی تمام پرونده های بیوپسی در بخش پوست و آسیب شناسی بیمارستان امام
رضا (ع) بین سالهای 1383-1363 بررسی شد و مواردی که شامل درماتوفیبروم بود، جدا شده و پس از بازبینی
مجدد لام ها، اطلاعات مورد نظر شامل سن، جنس، مدت ضایعه، اندازه ضایعه، نمای بالینی ضایعه، تشخیصهای
بالینی و آزمایشگاهی، مورد تجزیه و تحلیل آماری به وسیله نرم افزار SPSS وآزمون های تی تست، دقیق فیشر،
من ویتینی و لایک هود رتیو تست قرار گرفت.
نتایج
در این مطالعه 82 مورد درماتوفیبروم از 127 نمونه که با تشخیص بالینی درماتوفیروم بیوپسی شـده بودنـد بـه تاییـد
آسیب شناسی رسیده بود (ارزش اخباری مثبت64/56 %)، در 45 مورد بقیه هیـدروآدنوم نـدولر (7 مـورد)، کیـست
اپیدرمال و کمدون (جمعا11 مورد) شایعترین تشخیصها بودند. به علاوه 32 مورد درماتو فیبروم در آسـیب شناسـی
تشخیص داده شده بود که با تشخیصهای بالینی مختلفی (به ترتیـب شـیوع کلوئیـد، فیبروکراتوم،گلومـوس تومـور،
کیست و...) ارسال گردیده بودند. لذا حساسیت تشیص بـالینی بـرای مجمـوع 114 مـورد درمـاتوفیبروم 72% بـوده
است. موارد درماتوفیبروم در زنها کمی شایعتر (57%) و اغلب به شکل ندول (72%) بدون علامت (76/9%) به اندازه
5 تا 15 میلیمترو بیشتر در اندامها (58%) بود.
نتیجه گیری
تشخیص درماتوفیبروم تا حد قابل ملاحظه ای به آسـیب شناسـی متکـی اسـت و احتمـالات مثبـت کـاذب و منفـی
کاذب برای تشخیص بالینی به ترتیب %35/5 و %28 می باشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Accuracy Rate for Clinical Diagnosis of Dermatofibroma in Patients Referred to Dermatology and Pathology Department of Emam Reza Hospital

نویسندگان [English]

  • Vahid Mashayekhi ghoyonlo 1
  • Masoud Maleki 2
  • Bita Safaie 3
  • Elham Arghami 4
  • Mohammad Ebrahimirad 5
1 Assistant Professor of Dermatology, Mashhad University of Medical Sciences, Emam Reza HospitalMashhad, Iran
2 Assistant Professor of Dermatology, Mashhad University of Medical Sciences, Emam Reza HospitalMashhad, Iran
3 Resident of PathologyMashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
4 General physician
5 Dermatologist
چکیده [English]

Introduction
Considering its typical clinical manifestation, Dermatofibroma (DF) can be clinically diagnosed in most cases. It has been nevertheless, common practice to rely on pathologic diagnoses. We decided to estimate the rate of correct clinical diagnosis and also the relative importance of other lesions in differential diagnosis of DF.
Materials and Methods
We studied archived biopsies in Dermatology and Pathology Department of Emam Reza hospitals from 1984 untill 2004 and Dermatofibroma cases were selected, then slides were reviewed. Demographic and other relevant data such as age, sex, etc were gathered and analysed.
Results
Eighty two of 127 clinically diagnosed dermatofibroma cases were confirmed by histologic examination (positive predictive value 64.5%). The most common histological diagnosis in the remaining 45 cases were nodular hidradenoma (7 cases) and comedon and epidermal cyst (11 cases collectively). In addition, 32 cases of histologically diagnosed dermatofibroma were found with different clinical diagnosis. According to our data, the sensitivity of clinical diagnosis was 72%. It was also found that the lesion is more common in females (57%) and in extremities (58%). It often appears as a nodular (72%) lesion measuring 5 to 15 millimeters.
Conclusion
Histopathologic examination is important for diagnosis of Dermatofibroma. According to our data, the probabilities of false positive and false negatives were 35.5% and 28%, respectively, which is equivalent to 64.5% positive predictive value (PPV).

کلیدواژه‌ها [English]

  • Criteria
  • Correct clinical diagnoses
  • Dermatofibroma
  • Patholog
1- Stevens A, Wheater PR, Lowe JS. Clinical dermatopathology :A Text and colore Atlas. Edinburgh :Churchill
Livingstone;1989.p.12-30.
2.- alonje E, Mackie RM. Soft tissue tumors and tumor like conditions. In : Burn T, Breathnach S,Cox N, Griffiths C.
Rook’s textbook of Dermatology. 7th ed. Oxford:Blackwell science; 2004.p.53.1-25.
3- Zelger B,Zelger BG,Burgdorf W. Dermatofibroma-A Critical Evaluation. Int J Surg Pathol 2004; 12: 333-344.
4 - Vilanova JR, Flint A. The morphological variations of fibrous histiocytomas. J Cutan Pathoi 1974; 1:l 55-64.
5- Fukamizu H,Oku-T,Inoue K,Inoue K,Matsumoto K,Okayama H,Tagami H.Atypical ("pseudosarcomatous')
cutaneous histiocytoma. J Cutan Pathol 1983; 10:327-33.
6- Tamada S, Ackerman AB. Dermatofibroma with monster cells. Am J Dermatopathol 1987; 9:380-387.
7- Cerio R, Spaull J, Jones EW. Histiocytoma cutis: a tumor of dermal dendrocytes (dermal dendrocytoma). Br J
Dermatol 1989; 120:197-206.
8- Ray MH, Smoller BR, McNutt NS, Hsu A, Weber J. Giant dermal dendrocytoma of the face: a distinct
clinicopathologic entity. Arch Derrnatol 1990; 126:689-690.
9- Kamino H, Lee JY-Y, Berke A. Pleomorphic fibroma of the skin: a benign neoplasm with cytologic atypia. Am J
Surg Pathol 1989; 13:107-13.
10- Leyva WH, Santa Cruz DJ. Atypical cutaneous fibrous histiocytoma. Am J Dermatopathol 1986; 8:467-47I.
11- Ackerman AB, Troy JL, Rosen LB. Differential diagnosis in dermatopathology II. Philadelphia: Lea & Febiger;
1988.p.74-77.
12- Fretzin DF, Helwig EB. Atypical fibroxanthoma of the skin: a clinicopathologic study of 140 cases. Cancer 1973;
31:1541-1552.
13- Santa Cruz D J, Kyriakos M. Aneurysmal (angiomatoid) fibrous histiocytoma of the skin. Cancer 1981; 47:2053-2061.
14- Hendricks WM. Dermatofibroma occurring in a smallpox vaccination scar. J Am Acad Dermatol 1987; 16:146-147.
15- Puig L, Esquius J, Fernfindez-Figueras MT, Moreno A, Moragas J. Atypical polypoid dermatofibroma: Report of
two cases. J Am Acad Dermatol 1991; 24:561-565.
16- Hügel H. Fibrohistiocytic skin tumors. J Dtsch Dermatol Ges 2006; 4:544 – 554.
17- Heenan PJ. Tumors of Fibrous tissue involving the skin. In :Elder DE, Elenitsas R, Sohnson BL, Murphy GF.
Lever’s histopathology of the skin. 9th
 ed. Philalelphia: Lippincott Williams & Wilkins ; 2005.p. 979-1015.
18- Fletcher CD.Benign fibrous histiocytoma of subcutanrous and deep soft tissue: A clinicopathologic analysis of 21
cases. Am J Surg Pathol 1990; 14:801-809.
19- Gonzalez S, Duarte I. Benign fibrous histiocytoma of the skin. A morphologic study of 290 cases.Pathol Res Pract
1982; 174:379-391.
20- Calonje E, Mentzel T, Fletcher CD. Cellular benign fibrous histiocytoma. Clinicopathologic analysis of 74 cases of a
distinctive variant of cutaneous fibrous histiocytoma with frequent recurrence.Am J Surg Pathol 1994; 18:668-676.
21- Franquemont DW, Cooper PH, Shmookler BM, Wick MR. Benign fibrous histiocytoma of the skin with potential
for local recurrence: a tumor to be distinguished from dermatofibroma. Mod Pathol 1990; 3:158-163.
22- Kaddu S, McMenamin ME, Fletcher CD. Atypical fibrous histiocytoma of the skin: clinicopathologic analysis of
59 cases with evidence of infrequent metastasis. Am J Surg Pathol 2002; 26:35-46.