نتایج لوله سینه ای دوطرفه بعد از ازوفاژکتومی ترانس هیاتال در بیماران مبتلا به سرطان مری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار جراحی عمومی

2 دانشیار جراحی عمومی

3 متخصص جراحی عمومی

چکیده

مقدمه: مری در جریان بیماریهای مختلف از قبیل تومورهای خوش خیم و بدخیم، سوختگی، پارگی و بیماری های حرکتی دچار اختلال می شود. درمان نهایی اغلب این بیماریها ازوفاژکتومی می باشد. به جز در مراحل اولیه سرطان بدخیم که هدف دیسکسیون لنفاتیک ها است، بهترین روش ازوفاژکتومی در این بیماران ترانس هیاتال می باشد. مزایای این روش پرهیز از توراکوتومی و آناستوموز در توراکس است که در کاهش عوارض مرگ و میر مؤثر است. در این روش درناژ دو طرفه حفره جنبی با لوله سینه ای به صورت روتین توصیه می شود. هدف از این مطالعه بررسی نتایج استفاده از لوله سینه ای و تعیین معیارهای استفاده از آن بعد از عمل می باشد.
روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1380-1384 دربیماران مبتلا به سرطان مری بستری در بخش جراحی بیمارستان امام رضا مشهد (ع )انجام شده است. 123بیمارکه تحت ازوفاژکتومی ترانس هیاتال به علت سرطان مری قرار گرفتند وارد مطالعه شدند. از کلیه بیماران آزمایش خون، رادیوگرافی قفسه سینه، اولتراگرافی کبد وشکم بلع باریم برسی عملکرد قلب وریه آندوسکوپی مری ومعده و گروه خونی انجام شد. نتایج آزمایشات و رادیوگرافیهای فوق و مشخصات فردی ومیزان ترشحات وعوارض عمل جراحی مرگ ومیر در پرسشنامه جمع آوری شد.اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمارتوصیفی وجداول توزیع فراوانی پردازش گردید.
نتایج: 84 مرد(3/68%) و 39 زن(7/31%)با میانگین سنی7/57 سال تحت عمل جراحی قرار گرفتند. تشخیص بالینی در 94% موارد سرطان سلولهای سنگفرشی مری بود. عوارض عمل شامل، پارگی ورید آزیگوس در 1 مورد، شیلوتوراکس در2 مورد، آسیب برونش اصلی راست در یک مورد، فیستول محل آناستوموز در 2 مورد و عفونت زخم در 4 مورد بودند. در 41 بیمار(3/33%) در پایان عمل و در 19 مورد(4/15%) بعد از عمل لوله گذاشته شد. میزان کل ترشحات لوله سینه ای در 29% موارد بیش از 400 سی سی بود. 51% بیماران بیش از 4 روز لوله سینه ای داشتند.
نتیجه گیری: ازوفاژکتومی ترانس هیاتال روش کم عارضه ای در بین روش های مختلف ازوفاژکتومی می باشد که از سال 1933 شروع شده است. گذاشتن لوله سینه ای به صورت دو طرفه باعث کاهش تحرک بیمار و اختلال تهویه شده، عوارض ترمبوآمبولی، آمپیم، آتلکتازی و عفونت ریه را زیاد می کند. با توجه به یافته های این مطالعه توصیه می شود در موارد زیر لوله سینه ای تعبیه شود: 1- مواردی که حین عمل خونریزی از مدیاستن زیاد باشد. 2- دلیل دیگری برای گذاشتن لوله مثل وجود مایع جنبی بدون ارتباط با عمل جراحی وجود دارد. 3- بعد از عمل بیمار دیسترس تنفسی همراه با تجمع مایع جنب داشته باشد. 4- مایع جنبی زیاد باشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Necessity of Bilateral Chest Tube Insertion, after Transhiatal Esophagectomy in Esophageal Cancer

نویسندگان [English]

  • A Jangjoo 1
  • M Mehrabi bahar 2
  • L Mohajerzade 3
1
2
3
چکیده [English]

I
 
 





ntroduction: Esophageal dysfunction occurs due to various disorders such as benign or malignant tumors, perforations, and motility disorders. Esophagectomy is considered as the final option for treatment of the diseases. Except malignant cases, in which lymphatic dissection is considered, transhiatal esophagectomy is the appropriate procedure for the esophageal cancer. Avoidance of thoracotomy and thoracic anastomosis are of advantages which reduces morbidity and mortality rate in transhiatal esophagectomy. In the procedure, pleural drainage through bilateral tube thoracostomy is routinely recommended. The aim of the study was to evaluate application of routine thoracostomy and to find specific criteria concerning chest tube insertion.
 
Materials and Methods: This descriptive study was performed from 2001 to 2005 in General Surgery Department of Imam Reza hospital. Participants included 123 patients who underwent transhiatal esophagectomy. Blood sampling, Chest radiography, abdominal ultrasonography, barium swallow, cardiopulmonary function tests, and upper GI endoscopy was carried out for all patients. Individual, radiography and laboratory findings, post operation complications and mortality were collected in a questionnaire and analyzed by the descriptive statistics and frequency distribution tables.
 
Results:Patients, 84 male (68.3%) and 39 female (31.7%), with mean age of 57.7 years underwent transhiatal esophagectomy. Clinical diagnosis of 94% of cases was squamous cell carcinoma (S.C.C.). Surgical complications included rupture of azygous vein in 1 case, chylothorax in 2 cases, right main bronchial injury in 1 case, anastomosis fistula in 2 cases, and wound infection in 4 cases. Chest tube insertion was performed in 41 cases (33.3%) at the end of operation, and in 19 cases (15.4%) postoperatively. Volume drainage > 400cc was reported in 29% of patients and tube duration > 4 days in 51% of patients.
 
Conclusion:Transhiatal esophagectomy which was inaugurated in 1933 is a less morbid procedure among various approaches of esophagectomy. Bilateral chest tube insertion can cause less movement of the patient and respiratory distress, and rise surgical complications including thromboemboli, empyema, atelectasis, and lung infection. According to the results of this study, tube thoracostomy is indicated for following reasons: a. high volume of intraoperative mediastinal bleeding, b. pleural effusion irrelevant to the operation, c. postoperative respiratory distress along with pleural effusion, and d. asymptomatic high volume of pleural fluid.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Chest tube
  • Esophageal Cancer
  • transhiatal
  • Esophagectomy