ارائه مدل ساختاری مشارکت اجتماعی بر مبنای خودکارآمدی، هویت اجتماعی و تاب‌آوری بر اساس نقش میانجیگری امید

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران

2 استادیار گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی‎، رودهن، ایران

3 استادیار گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل ساختاری پیش­بینی مشارکت اجتماعی بر اساس میزان خودکارآمدی، هویت اجتماعی، تاب آوری با نقش میانجی امید انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، همبستگی با رویکرد مدل ساختاری بود. از جامعه کارکنان یک شرکت دولتی، با استفاده از روش تصادفی ساده 303 نفر انتخاب شد و پرسشنامه­های پژوهش شامل هویت اجتماعی (جنکینز، 2008)، امیدواری (اشنایدر و همکاران، 1991)، مقیاس تاب­آوری (کانر و دیویدسون، 2003)، خودکارآمدی (شرر و همکاران،1982) و  مشارکت اجتماعی (درستکار، 1397) بود. برای تحلیل داده­های پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون چندمتغیری و جهت برازش مدل اندازه گیری پژوهش از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که امید، هویت اجتماعی، تاب­آوری و خودکارآمدی بر مشارکت اجتماعی تاثیر مستقیم دارند (005/0≥p). همچنین هویت اجتماعی، تاب­آوری و خودکارآمدی با نقش میانجی­گری امید بر مشارکت اجتماعی تاثیر دارد (005/0≥p).
نتیجه گیری: با توجه به اهمیت مشارکت اجتماعی در سازمان­ها، می­توان از نتایج این پژوهش به منظور پیش­بینی و تقویت مشارکت اجتماعی استفاده کرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Presenting a Structural Model of Social Participation Based on Self-efficacy, Social Identity and Resilience Based on the Hope Mediation Role

نویسندگان [English]

  • Arnoosh Dorostkar 1
  • Hayede Saberi 2
  • Nasrin Bagheri 3
1 PhD Student in Psychology, Depatment of psychology, Roudehen branch, Islamic azad university, Roudehen, Iran.
2 Assistant Professor in Depatment of psychology, Roudehen branch, Islamic azad university, Roudehen, Iran.
3 Assistant Professor in Depatment of psychology, Roudehen branch, Islamic azad university, Roudehen, Iran.
چکیده [English]

Abstract
Introduction: purpose of this study was to present a structural model of predicting social participation based on self-efficacy, social identity, resilience with the mediating role of hope.
Methods: The present study was applied in terms of purpose and in terms of method, in correlation with the structural model approach. 303 people were selected from the staff of a public corporation using simple random sampling and Research questionnaires included social identity (Jenkines, 2008), hope (Schneider et al., 1991), resilience scale (Connor & Davidson, 2003), self-efficacy (Scherrer, 1982), and social participation (Dorostkae, 1979). Pearson correlation test, multivariate regression test and confirmatory factor analysis were used to fit the research measurement model.
Results: The results showed that hope, social identity, resilience and self-efficacy had a direct effect on social participation (p≤0.005). Also, social identity, resilience, and self-efficacy with the mediating role of hope influence social participation (p≤0.005).
Conclusion: There is a relationship between emotional literacy, coping styles, quality of life, and emotion-seeking with emotional divorce that can mediate this relationship.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Emotional divorce
  • Emotional literacy
  • coping styles
  • Quality of life
  • Emotion seeking
  • Emotion regulation
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
دوره 62، شماره 4.1
ویژه نامه روانشناسی- دوره62
آذر و دی 1398
صفحه 495-502

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار